Αντώνης Μυλωνάκης «Ο τρόπος που θα πεις μια ιστορία μπορεί να την αλλάξει ολόκληρη»

Συνέντευξη στην Μαρκία Λιάπη

Ο Αντώνης Μυλωνάκης γράφει με ειλικρίνεια και τρυφερότητα στα παιδιά για την πραγματικότητα. Για την ματαιόδοξη, κακή ανθρώπινη πλευρά όπως την αποκαλύπτουν οι μύθοι, το πιο βαθύ λογοτεχνικό σχήμα των λαών. Εντός τους, βρίσκει την ελευθερία και το υλικό για το πλάσιμο μιας δικής του ιστορίας, εκείνης του «Καθρέφτη και της Προφητείας του Γκρέινορθ». Ο συγγραφέας μας μίλησε για το πρώτο του βιβλίο –ήδη βραβευμένο–, για το σημερινό παιδικό αναγνωστικό κοινό, για τη Ματαιοδοξία και την ανάγκη για μια «δημιουργική πτήση από ψηλά».

Κ. Μυλωνάκη, πώς ξεκινήσατε να γράφετε για το παιδικό και εφηβικό αναγνωστικό κοινό; Γιατί όχι ένα «ενήλικο» βιβλίο; Η συγγραφή του «Ο Καθρέφτης και η Προφητεία του Γκρέινορθ» ξεκίνησε πριν 4 χρόνια, στην δύση της τρίτης δεκαετίας της ζωής μου. Είχα μια ευκαιρία να ανοίξω έναν διάλογο με τον έφηβο εαυτό μου και να γράψω ένα βιβλίο για εκείνον, που κουλουριαζόταν κάτω από τα σκεπάσματα με ένα φακό στο χέρι. Έπειτα, ήταν το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου, η Ματαιοδοξία. Ένα μήνυμα που ήθελα να ψιθυρίσω μέσα από τις σελίδες μου στους σημερινούς εφήβους, που δεν μπορώ να διανοηθώ πόσο πρέπει να υποφέρουν με τις σημερινές συνθήκες που τα social media έχουν φέρει και την απαίτηση από την καθημερινότητα να έχουν μια «τέλεια» εικόνα.

Πώς θα μιλούσατε για το βιβλίο σας σε έναν πιθανό, μικρό αναγνώστη; Λόγω τον βομβαρδισμό εικόνων και πληροφοριών που έχουν οι νεαροί αναγνώστες μέσω Internet, έχει παρατηρηθεί ότι είναι αρκετά πιθανόν, να επιλέξουν ένα βιβλίο ως τελευταία εναλλακτική λύση. Ευτυχώς όχι όλα τα παιδιά, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό. Οπότε θα του μιλούσα για σκηνές του βιβλίου, όπως η τα κάστρα, οι κατακόμβες, τα σκοτεινά μυστικά, τη χαμένη προφητεία, αλλά για τις φιλίες και τα προβλήματα που αναπτύσσονται μεταξύ των χαρακτήρων. Θα τους μιλούσα για στοιχεία που θεωρώ πως θα ήταν ελκυστικά για αυτούς.

Το βιβλίο προσεγγίζει ένα εκ πρώτης όψεως «δύσκολο» θέμα για παιδιά, την ματαιοδοξία και τον ναρκισσισμό. Τελικά, τι μπορούμε να πούμε στα παιδιά; Υπάρχει πάντα ο σωστός τρόπος για να τους μιλήσουμε για κάθε θέμα ή μήπως κατά βάθος φοβόμαστε να αποκαλύψουμε τον πραγματικό κόσμο; Ο πραγματικός κόσμος είναι σκληρός, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να τους μιλάμε από πολύ νωρίς για αυτόν. Πιστεύω πως πρέπει να φτιάχνουμε όμορφες ιστορίες και μέσα από αυτές , με τρυφερό τρόπο και διεγείροντας την φαντασία τους, να φωτίσουμε διάφορες πτυχές τις ζωής. Στο βιβλίο μου, εκτυλίσσεται μια περιπέτεια όπου η αγάπη, η φιλία, η οικογένεια, παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο και προετοιμάζουν το έδαφος για το τελικό μήνυμα της Ματαιοδοξίας και το πόσο «μάταιη» είναι.
Ο τρόπος που θα πεις μια ιστορία, μπορεί να την αλλάξει ολόκληρη. Τα σημερινά παιδιά είναι πανέξυπνα και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

Γιατί επιλέξατε τον Μεσαίωνα και τον μυθικό κόσμο εν γένει ως σκηνικό για το έργο σας; Ο Μεσαίωνας, ήταν μια σκοτεινή περίοδος για τον άνθρωπο. Ήταν μια περίοδος που ο κόσμος πίστευε σε παραμύθια και μύθους. Ήταν το ιδανικό έδαφος να τοποθετήσω έναν μύθο δικής μου έμπνευσης. Έναν μύθο, για μια πριγκίπισσα που μόλις αντίκρισε για πρώτη φορά τον εαυτό της στον καθρέφτη, σκαρφάλωσε στο πιο ψηλό σημείο του πύργου της, και παραδόθηκε στο κενό. Επιπλέον σκηνικά όπως κάστρα, πανδοχεία, απομακρυσμένα ορφανοτροφεία σκοτεινά δάση, πάντα ξυπνούσαν την φαντασία μου και η μελέτη που χρειάστηκε να κάνω, ήταν κάτι που πρόσμενα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς σκέφτεστε το συγγραφικό σας μέλλον; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο αυτή την εποχή; Το βραβείο Public από το αναγνωστικό κοινό σας δίνει ανασφάλεια ή πειθαρχία για τα επόμενα σχέδια; Το βραβείο Public ήταν μια υπέροχη στιγμή, μια όμορφη επιβεβαίωση για το έργο μου. Αλλά ακόμα και χωρίς αυτό, θα δούλευα το επόμενο έργο μου με απόλυτη πειθαρχία και για όσο χρόνο χρειαστεί, γιατί δεν πρόκειται να βγάλω έξω κάτι αν δεν είναι τέλειο, με βάση τα δικά μου δεδομένα πάντα.
Τώρα ετοιμάζω τον σκελετό του δεύτερου βιβλίου μου. Είναι μια δύσκολη φάση, που απαιτεί μελέτη, έρευνα και πολύ χρόνο. Θα είναι ένα βιβλίο για ενήλικες το οποίο ανυπομονώ να ξεκινήσω να γράφω.

Υπάρχουν συγγραφείς που αγαπάμε και άλλοι που ζουν μέσα μας. Για εσάς ποιοι είναι αυτοί; Η Πηνελόπη Δέλτα, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ , ο Τόλκιν, ο Μπραμ Στρόκερ και η μαμά μου, η Μαργαρίτα Μυλωνάκη.

Κλείνοντας, τι σημαίνει δημιουργία για εσάς, σήμερα; Δημιουργία είναι η ανάγκη του εαυτού να πετάξει ψηλά σαν χαρταετός, να δει τον κόσμο, και μόλις επιστρέψει, να μιλήσει για αυτόν.