Είδαμε | Ελευθερία Αρβανιτάκη On Tour 2 – Όταν η νύχτα κατεβαίνει, οι πόλεις διψάνε για φώτα και σουξέ.

Γιάννης Κυριμκυρίδης (πλήκτρα), Νίκος Μέρμηγκας (λάφτα, λαούτο, μπουζούκι), Δημήτρης Τσάκας (σαξόφωνο, κιθάρα), Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιώργος Γεωργιάδης (μπάσο), Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης (τύμπανα κι ενορχηστρώσεις)

Γράφει ο Αντρέας Ντούσκας

Βόλος, στάση δεύτερη

Βγαίνει στη σκηνή και καλησπερίζει. Ξαναλέει καλησπέρα και μια δεύτερη φορά γυρεύοντας το χαιρετισμό κι από το κοινό της σαν επισφράγισμα κι επιστέγασμα της σχέσης που υπόσχεται να οικοδομήσει κι απόψε με το κοινό.

Άλλη πόλη, άλλοι πόλοι, άλλο κοινό, ίδια λατρεία στο πρόσωπο της. Αν δρέπει τώρα καρπούς η Ελευθερία είναι γιατί με συνέπεια 30 και πλέον χρόνων διαμόρφωσε ένα αξιοζήλευτο ρεπερτόριο που όχι μόνο γνωρίζει αποδοχή και την απήχηση που του αξίζει, αλλά καταχωρείται σ’ αυτήν την κατηγορία που λέμε διαχρονικό τραγούδι.

Χάρης Κρεμμύδας

Το «Αχ!» των τραγουδιών

Αχ στην αρχή των τραγουδιών.. ξεκινάει και συνεχίζει με το Ερωτικό του Λαπαθιώτη. Το αχ που όσες ερμηνείες κι αν του προσδώσεις μέσα είσαι. Κορφολογεί τον ανθό του ρεπερτορίου της για να καταλήξει στην αρχή της. Να θυμηθεί τη ρεμπέτικη αρχή και χροιά της (Γιατί άλλαξες γιατί, του Στέλιου Κηρομύτη). Να τιμήσει την ποίηση που έχει συμπεριλάβει (Το παράπονο, του Ελύτη). Να υπενθυμίσει τον ethnic world χαρακτήρα της (Για των ματιών σου το χρώμα, του Teofilo Chantre).

Κυριαρχεί στη σκηνή έτσι κι αλλιώς αλλά αυτό που αξίζει να υπογραμμίσει κανείς είναι ο ζωτικός χώρος τον οποίο παραχωρεί στους μουσικούς της γενναιόδωρα για να σολάρουν.

Γιάννης Κυριμκυρίδης (πλήκτρα), Νίκος Μέρμηγκας (λάφτα, λαούτο, μπουζούκι), Δημήτρης Τσάκας (σαξόφωνο, κιθάρα), Ελευθερία Αρβανιτάκη

Τα highlights της χθεσινής βραδιάς

1. Της Καληνύχτας τα φιλιά, που εξελίχθηκε στο σούπερ hit της βραδιάς και που άλλοτε τραγουδούσε στο τέλος των προγραμμάτων τώρα σοφά μπαίνει στο peak του προγράμματος.

2. Η κρητική σούστα του Πορτοκάλογλου από το Μπραζιρέλο που έκανε το μαγαζί να σείεται για τα 3′ που διήρκεσε το κομμάτι με τη μικρή παραλλαγή στο στίχο από την ίδια την Ελευθερία από το: «Τι λείπει τι φταίει και η καρδιά μου κλαίει» σε: «Τι λείπει, τι φταίει και η καρδιά μας κλαίει».

3. Λίγο πριν το δεύτερο μέρος του προγράμματος κι ενώ η Ελευθερία περιμένει στωικά παραπλεύρως της σκηνής να τελειώσουν το ορχηστρικό κομμάτι τα αγόρια της στη σκηνή την πλησιάζει αθώο αγόρι του δημοτικού κι αυτή το χαϊδεύει με τρυφερότητα.

4. Πάμε να πούμε ένα Τσιτσάνη; Προτρέπει το κοινό κι αυτό ομοθυμαδόν απαντάει ναι κι εκεί καταλαβαίνεις αν δεν έχεις πρότερα εμπειρία τι θα πει μέθεξη! Τσιτσνης uber alles!

5. Η Ελευθερία και το ντέφι (δοκίμιο που ετοιμάζεται εδώ και καιρό από τον υπογράφοντα).

6. Τα κορμιά και τα μαχαιριά, του Ara Dinkjan και του Μιχάλη Γκάνα που σαν Ηπειρώτης έφτιαξε ένα τραγούδι-υψηλή ποίηση που στέκεται εφάμιλλο δίπλα στη γοητεία των δημοτικών τραγουδιών, έφερε τόση ευφορία στο κοινό όση ακριβώς και τα πανηγύρια στα ηπειρωτικά γλέντια.

7. Κι η Δόμνα Σαμίου που τόσο αγαπούσε την Ελευθερία θα χαιρόταν αν την άκουγε να της αποδίδει φόρο τιμής με το: Δω στα λιανοχορταρούδια. Εν ολίγοις, η Ελευθερία που όλοι έχουμε αγαπήσει.

*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Αντρέα Ντούσκα.