Είδαμε Σωκράτη Μάλαμα και Θανάση Παπακωνσταντίνου στο θέατρο Γης του Παναγιώτη Κριτσάκη

 

Μια συνάντηση κορυφής που την περιμέναμε καιρό! Με αφορμή τον κοινό τους δίσκο με τίτλο «με στόμα που γελά» ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Σωκράτης Μάλαμας αποφάσισαν να μας τρελάνουν το φετινό καλοκαίρι πραγματοποιώντας κοινή περιοδεία (και προκαλώντας προφανώς φρενίτιδα στους μαλαμοθανασικούς)!

Από εκνευριστικά νωρίς είχε αρχίσει ήδη να γεμίζει το θέατρο Γης με θεατές (ή αν το θες παραθεριστές γιατί με τόσα ψυγειάκια ανα χείρας δεν ξέρω πώς αλλιώς να τους χαρακτηρίσεις. Για camping να πας, λιγότερα ποτά θα πάρεις). Η συναυλία γνωρίζαμε ότι θα είναι sold out εδώ και πέντε μέρες και στο παρελθόν έχουμε νιώσει τι πανικός επικρατεί στις συναυλίες των συγκεκριμένων καλλιτεχνών. Οπότε λάβαμε μια καλή μεν, αλλά ασφαλή θέση και περιμέναμε τη «διονυσιακή» γιορτή να αρχίσει.

Και οι δυο στη σκηνή με φουλ ορχήστρα να αποθεώνονται και η βραδιά ξεκινά με τον αγαπημένο μου “Τειρεσία”. Από την αρχή είχαμε καταλάβει πως όλο το πρόγραμμα θα καλυφθεί από τα best seller τραγούδια, που τα ξέρουν μέχρι και οι πέτρες. “Παλιά πληγή”, “San Michele”, “Ηλιόπετρα”, “κήπος” και κάποιες έντονες ψιχάλες κάνουν επίθεση από τον συννεφιασμένο ουρανό. Αστραπές δεξιά και αριστερά και στο μυαλό όλων η σκέψη, πως το φεστιβάλ βιβλίου ευθύνεται γι αυτό. Παρά τις προσευχές, η βροχή κάνει την εμφάνιση της για τα καλά και οι καλλιτέχνες σταματάνε τη συναυλία με την υπόσχεση όμως πως θα συνεχιστεί μόλις βελτιωθεί ο καιρός…Δηλαδή σε περίπου 20’, οπότε σταματάει να βρέχει, ξεσκεπάζουν και κουρδίζουν τα οργανάκια τους και ο Σωκράτης μας αποκαλύπτει πως η συνάντηση του με μια μαύρη γάτα ήταν αυτό που έκανε να διώξει τη κακοκαιρία μακριά.

Από κει και πέρα ακολούθησε ένα διονυσιακό τρίωρο. Από τραγούδι σε τραγούδι το κοινό μετατρεπόταν σε «ένα αγρίμι της ζωής, μια ξέφρενη μαινάδα», όπως λέει και το νέο άσμα. Η γυναικεία φωνή που τους συνόδευε, η Ιουλία Καραπατάκη, στάθηκε αντάξια των τραγούδιων που κλήθηκε να ερμηνεύσει, κερδίζοντας το κοινό ενώ φυσικά ξεχωριστή θέση στη συναυλία είχε και ο Φώτης Σιώτας ερμηνεύοντας μοναδικά το, πλέον δικό του, «αερικό».

Το θέατρο πρέπει να βόγκηξε εκείνο το βράδυ. Με το άκουσμα των “Διάφανος”, “Ανδρομέδα”, “Το γράμμα”, “Στην Αμερική” και “Πριγκιπέσα” σείστηκε ολόκληρο ενώ με το πεντάλεπτο “Πεχλιβάνη” παραλίγο να καεί! Σχεδόν δυο τα ξημερώματα και το πρόγραμμα είχε ξεφύγει. Τι κι αν ήθελαν να μας ηρεμήσουν με τον “Αποσπερίτη”, τα τραγούδια «εκτός προγράμματος» διαδέχονταν το ένα το άλλο. Το τέλος έγινε με το “Οι πότες της στρογγυλής τραπέζης” και έναν Θανάση να μας λέει, πως αυτό που είδαμε και ακούσαμε πρέπει να μείνει μεταξύ μας!

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια βραδιά που άνετα βάζει υποψηφιότητα για την καλύτερη φετινή συναυλία. Σπεύσετε να τους απολαύσετε καθώς θα γυρίσουν όλη την Ελλάδα και κάτι μου λέει πως σε κάθε τους εμφάνιση θα κάνουν αίσθηση.