«Ενα Τραγούδι την Ημέρα» από τη μουσική βιβλιοθήκη του ραδιοφώνου. Το τραγούδι «Τρελή κι αδέσποτη» σε μουσική Νίκου Ξυδάκη και στίχους Μανώλη Ρασούλη από το δίσκο «Η εκδίκηση της γυφτιάς».
Νιώθω ποια είσαι όταν λες το σ’ αγαπώ
σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει
και μπαίνει στις καρδιές σαν να `τανε μετρό
που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάειΤρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιάΚι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
θα `χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω
κι αν αφορμή `σαι συ ν’ αλλάξω εαυτό
το παρελθόν μου μπρος τα πόδια σου πετάωΤρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά
https://www.youtube.com/watch?v=mJm9kEr17RA&list=PLpZ8gGqXTp_QpMdONjwNaGGvc9rH32unI
Ο Νίκος Ξυδάκης σε μια συνέντευξη του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το ’98 αναφέρει: «Θυμάμαι ότι τα τραγούδια αυτά έγιναν μέσα σε λίγες μέρες μαζί με τον Μανώλη Ρασούλη, σε μια εποχή άκρως πολιτικοποιημένη και υπό το δέος των τραγουδιών του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη…κι ενός ανάλογου μουσικού κλίματος που κυριαρχούσε τότε. Και ίσως να ήταν μια διακριτική απάντηση σ’ αυτήν την εποχή. Θυμάμαι τη νύχτα που ταξιδεύαμε με το τρένο για τη Θεσσαλονίκη, όπου θα ηχογραφούσαμε το δίσκο σ’ ένα μικρό στούντιο του Νίκου Παπάζογλου. Πόσο απίθανο μου φαινόταν ότι αυτά τα τσιφτετέλια, οι ρούμπες θα κυκλοφορούσαν δημοσίως! Το πρώτο τραγούδι ήταν η τρελή κι αδέσποτη που μπορεί κανείς να πει ότι ήταν και το εμβληματικό τραγούδι αυτού του δίσκου. Κατά κάποιο τρόπο είχα εκπλήξει τον ίδιο μου τον εαυτό διότι μέχρι τότε, η μουσική που έγραφα ήταν ενός άλλου ύφους. Ανακάλυπτα συγχρόνως και τη σχέση μου με τη λαϊκή μουσική».
Ο Νίκος Παπάζογλου αναφέρει επίσης «Ο δίσκος βρήκε γόνιμο έδαφος. Διαδόθηκε πρώτα στους φοιτητικούς κύκλους και σιγά σιγά κινήθηκε όπως το νερό κάτω από την ψάθα. Η πλάκα είναι ότι όσοι παρουσίαζαν τότε το δίσκο σε εφημερίδες και περιοδικά έγραφαν πολύ άσχημα πράγματα. Οτι είναι δήθεν λαϊκά τα τραγούδια. Γι’ αυτό και ο τίτλος του επόμενου δίσκου μας ήταν «Τα Δήθεν». Ακόμη και τα δύο κρατικά κανάλια που υπήρχαν τότε πολέμησαν την «Εκδίκηση της Γυφτιάς» μετά βδελυγμίας. Ο διευθυντής προγράμματος της ΥΕΝΕΔ επέστρεψε το δίσκο στον Πατσιφά με το σημείωμα ”είναι εθνικώς απαράδεκτος”. Η στάση τους με έκανε να ξεχάσω ότι θα μπορούσα να έχω κάποια στήριξη και έμαθα να δουλεύω με αυτό τον τρόπο. Διαδίδω τα τραγούδια μου διά ζώσης, από χωρίου εις χωρίον. Φτιάχνω δίσκους με το σκεπτικό ότι θα έρθουν κάποιοι να με ακούσουν ζωντανά κι αν τους αρέσω θα αγοράσουν ένα δίσκο, έτσι σαν καρτ ποστάλ ενός τόπου που επισκέφθηκαν, που τους άρεσε και θέλουν να έχουν κάτι για να τον θυμούνται».