Σοφία Παπάζογλου «Στο άγνωστο κοινό θα συστηνόμουν μ’ ένα κλέφτικο τραγούδι της Πελοποννήσου»

Η Σοφία Παπάζογλου με αφορμή τις Κυριακάτικες live εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου – 22 & 29 Οκτωβρίου – εξομολογείται για το λαϊκό τραγούδι, τους μεγάλους ερμηνευτές του παρελθόντος και τις καλλιτεχνικές ομάδες στη Μαρκία Λιάπη.

Κα Παπάζογλου, υπηρετείτε το ελληνικό τραγούδι σχεδόν είκοσι χρόνια με μια ιδιαίτερη αγάπη στο λαϊκό (ο δίσκος σας Ο χτύπος της καρδιάς μου αποτελείται από μια σύγχρονη ματιά στο παλιό λαϊκό τραγούδι). Τι σημασία έχει για εσάς σήμερα αυτό το είδος τραγουδιού; Υπάρχουν αλήθεια είδη ή είναι μια φιλολογία των κριτικών; Το λαϊκό τραγούδι στην Ελλάδα είναι ό,τι και το φλαμένκο για τους Ισπανούς, τα φάδος για τους Πορτογάλους, τα αραβικά άσματα για τους Άραβες , τα τούρκικα για τους Τούρκους. Είναι οι λαοί της Μεσογείου με το ταμπεραμέντο τους, τη φλόγα τους και τους νταλκάδες τους που τα γέννησαν και αποτελούν μακρά παράδοση που διατηρείται ως τις μέρες μας ζωντανή, παρότι δεν στηρίζεται από τα ΜΜΕ, ομολογώ. Για μένα το λαϊκό τραγούδι είναι η ρίζα μου, η καταβολές μου, το στήριγμα που μου δίνει τη δυνατότητα να υπηρετήσω και πολλά άλλα είδη τραγουδιού. Γιατί ο καλός λαϊκός τραγουδιστής μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα, κατ’εμέ. Είδη τραγουδιών σαφώς υπάρχουν και σε όλα τα είδη υπάρχουν καλά και κακά τραγούδια. Τα λαϊκά τραγούδια με «φτιάχνουν» αληθινά και βαθιά, με συγκινούν με τρόπο αρχετυπικό, ας πω .

Αν κοιτούσατε πίσω θα διαλέγατε κάποια στιγμή της καριέρας σάς ή της ζωής σας που σας διαμόρφωσε ως ερμηνεύτρια; Έμαθα να τραγουδάω ακούγοντας παλιούς λαϊκούς τραγουδιστές, παραδοσιακά, σμυρνέικα, ποντιακά, νησιώτικα καθώς ευτύχησα να ζήσω και να μεγαλώσω σε ένα σπίτι και μια οικογένεια που είχε τεράστια αγάπη στο ελληνικό τραγούδι, στο χορό και στο γλέντι. Αυτά είναι για μένα η δεύτερη φύση μου. Όλη παιδική μου ηλικία με τα πρώτα μου ακούσματα με διαμόρφωσε ως τραγουδίστρια. Δε θα γύρναγα όμως πίσω σε τίποτα. Αυτήν τη στιγμή αισθάνομαι πιο ώριμη από ποτέ ερμηνευτικά.

Έχετε δηλώσει πως διαφωνείτε με τους χαρακτηρισμούς σχετικά με τα ανδρικά ή γυναικεία τραγούδια και πως τα τραγούδια περιγράφουν μια ιστορία που μπορεί να αφορά οποιονδήποτε. Υπάρχουν, ωστόσο, ανδρικές και γυναικείες ερμηνείες των τραγουδιών; Υπάρχουν καλές και κακές ερμηνείες τραγουδιών άσχετα αν τα λέει άντρας ή γυναίκα. Τα τραγούδια τα ίδια είναι αυθύπαρκτα.

Είστε απόφοιτη του παιδαγωγικού τμήματος δημοτικής εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης; Εξασκήσατε ποτέ το επάγγελμα του παιδαγωγού; Μπορούμε να δούμε το τραγούδι ως μια παιδευτική διαδικασία; Δεν εξάσκησα ποτέ το επάγγελμα της δασκάλας γιατί δεν μου ταιριάζει ιδιοσυγκρασιακά. Σπούδασα από την ανάγκη μου να μορφωθώ και να εξελιχθώ πνευματικά και κοινωνικά. Το τραγούδι ασφαλώς είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία. Όταν ακούς έναν τραγουδιστή να τραγουδάει και μαθαίνεις ένα τραγούδι απ’αυτόν πρόκειται για διδασκαλία. Και πάντα λέω σε όσους με ρωτάνε σχετικά με το τραγούδι ότι ο μεγαλύτερος δάσκαλος τραγουδιού είναι ο Στέλιος Καζαντζίδης. Εν αρχή. Το γερό πάτημα. Αν τον ξεπατικώσεις πας παρακάτω όπου θες.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο ενεργητικό σας έχετε πολλές δισκογραφικές συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Πιστεύετε στις καλλιτεχνικές ομάδες; Πιστεύω στην ομάδα γενικά κι έτσι λειτουργώ όλα μου τα χρόνια σ’ αυτήν τη δουλειά. Η συνεργασίες φέρνουν όμορφα αποτελέσματα, πιο δυναμωμένα και ψυχωμένα από τη μονάδα.

Αν χρειαζόταν να συστηθείτε σε ένα άγνωστο κοινό με ένα τραγούδι, ποιο θα επιλέγατε; Θα τους τραγουδούσα ένα κλέφτικο τραγούδι της Πελοποννήσου το «Με γέλασαν μια χαραυγή».

Ποια είναι τα μελλοντικά δισκογραφικά σας σχέδια; Τα τελευταία τρία περίπου χρόνια υπήρξα πολύ ενεργητική δισκογραφικά με το Σαν παιδικό παιχνίδι του Τσιαμούλη του Χρήστου, τον Χτύπο της καρδιάς μου με τα παλιά λαικά και του Ονείρου τις στροφές των Στεργίου- Τσάφα, χώρια οι συμμετοχές οπότε τώρα πέφτω σε δισκογραφική αγρανάπαυση μέχρι νεωτέρας!

Κλείνοντας, τί σημαίνει για εσάς δημιουργία σήμερα; Δημιουργία είναι ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφραστεί με την τέχνη του. Αυτό άμα βράζει μέσα σου δεν το σταματάς με τίποτα. Είναι σαν χείμαρρος. Και είναι ίδιο σε όλες τις εποχές. Σήμερα υπάρχει πληθώρα δημιουργίας σε σημείο να μην προλαβαίνουμε να ακούσουμε, να δούμε και να ξεχωρίσουμε την αληθινή δημιουργία από τη δήθεν. Όπως πάντα ο χρόνος θα δείξει.


Τις Κυριακές 22 και 29 Οκτωβρίου, η Σοφία Παπάζογλου με αφορμή τον τελευταίο της δίσκο «Στου ονείρου τις στροφές» σε μουσική του Παναγιώτη Στεργίου και στίχους του Δημήτρη Τσάφα, παρουσιάζει τα καινούρια της τραγούδια, καθώς και στιγμές από την προσωπική της δισκογραφία αναμεμειγμένα με νέα και παλιά λαϊκά, σμυρναίικα και ρεμπέτικα με στόχο τη διασκέδαση, το κέφι και τη σύνδεση των παλιών και καινούριων ακουσμάτων. Καλεσμένοι της είναι στις 22 Οκτωβρίου ο Παντελής Θαλασσινός και ο Κώστας Μακεδόνας και στις 29 Οκτωβρίου ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος και ο Βασίλης Λέκκας, ενώ αναμένονται και άλλες ευχάριστες εκπλήξεις.