O Γκράχαμ Γκρην γεννήθηκε στο Μπέρχαμστεντ του Χέρτφορντσιρ στις 2 Οκτωβρίου το 1904 και πέθανε στην Ελβετία στις 3 Απριλίου το 1991. Οι εγκύκλιες σπουδές του ήταν στο σχολείο που διηύθυνε ο πατέρας του. Λόγω ψυχολογικών προβλημάτων υποβλήθηκε σε ψυχαναλυτική θεραπεία πριν φοιτήσει στην Οξφόρδη. Το 1926 προσχώρησε στον Ρωμαιοκαθολικισμό, η επήρεια του οποίου είναι εμφανής σε πολλά από τα έργα του. Την ίδια χρονιά προσλήφθηκε στους Times, αλλά ύστερα από δύο χρόνια, αμέσως μετά την δημοσίευση του πρώτου του βιβλίου, παραιτήθηκε και αφοσιώθηκε στη συγγραφή και στην κριτική.
Ο Γκράχαμ Γκρην προσελήφθη για κάποιο διάστημα σαν μυστικός πράκτορας της βρεττανικής MI6 (Military Intelligence, Section 6), αφού στρατολογήθηκε από την αδερφή του Ελισάβετ, η οποία ήταν ήδη πράκτορας, και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου τοποθετήθηκε στη Σιέρρα Λεόνε.
Τα πρώτα του τρία μυθιστορήματα που γράφτηκαν στο διάστημα από το 1929 έως το 1931, «Man Within» (1929), «The Name of Action» (1930), «Rumour at Nightfall» (1931), δεν επιδοκιμάστηκαν από το κοινό και τους κριτικούς και ίσως γι’ αυτό ο Γκρην τα “αποκήρυξε”, αρνούμενος οποιαδήποτε ανατύπωση τους. Με το πέρασμα του χρόνου η γνώμη του άλλαξε για το «Man Within» (Ο προδότης). Αυτό το μυθιστόρημα είναι και το πρώτο στο οποίο διαφαίνεται ο ενθουσιασμός για τον καθολικισμό αλλά και η συγγραφική του ικανότητα. Σε αυτό το βιβλίο όπως και και στα «Μπράιτον Ροκ» και «Η δύναμις και η δόξα», η θρησκεία δίνει την έμπνευση της γραφής. «Ο προδότης» γυρίστηκε ταινία το 1947 με τον ίδιο τίτλο.
Το διήγημά του, «The Basement Room» που γράφτηκε το 1936 γυρίστηκε ταινία από τον Κάρολ Ριντ που κυκλοφόρησε το 1948, σε σενάριο του ίδιου του συγγραφέα και με τίτλο «Η πτώση ενός ειδώλου». Ο ίδιος ο Γκρην γράφει για την κινηματογραφική του μεταφορά:
«Η ιστορία άλλαξε σιωπηρά, κι έτσι η πλοκή έπαψε ν’ αφορά ένα αγοράκι που άθελά του πρόδωσε τον καλύτερό του φίλο στην αστυνομία, αλλά αντίθετα καταπιάστηκε μ’ ένα αγοράκι που πίστεψε πως ο φίλος του ήταν δολοφόνος και σχεδόν προκάλεσε τη σύλληψή του λέγοντας ψέματα για να τον υπερασπιστεί. Νομίζω ότι αυτό, ειδικά με τους χειρισμούς του Ριντ, ήταν ένα καλό θέμα, αλλά ο αναγνώστης δεν πρέπει να εκπλαγεί μη βρίσκοντάς το στο επίκεντρο της αρχικής ιστορίας».
Το μυθιστόρημά του «Η δύναμις και η δόξα», θεωρείται το καλύτερό του και είναι αυτό που τον καθιέρωση στον λογοτεχνικό κόσμο. «Θεωρείται κατά γενική ομολογία το αριστούργημά του, το βιβλίο του Γκρην που χαίρει της μεγαλύτερης εκτίμησης τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς» έγραψε ο Τζον Άπνταϊκ. Το έργο μάλιστα μεταφέρθηκε και στο κινηματογράφο το 1964 από τον Τζον Φορντ με πρωταγωνιστή το Χένρυ Φόντα. Επίσης, κέρδισε το βραβείο “Hawthornden Prize” για το 1941.
Το επόμενο μυθιστορήμά του, «Το υπουργείο του φόβου» μεταφέρθηκε και αυτό στον κινηματογράφο από τον Φριτς Λανγκ το 1944, και θεωρείται πλέον ένα κλασικό φιλμ νουάρ.
Το επόμενο μυθιστόρημα, «Ουσία και βάθος» τιμήθηκε το 1948 με το αγγλικό βραβείο «James Tait Black Memorial Prize».
Και το επόμενο μυθιστόρημά του, το γνωστότερο ίσως, «Ο τρίτος άνθρωπος», μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σχεδόν αμέσως μετά την έκδοσή του, από τον Κάρολ Ριντ και μάλιστα τιμήθηκε με τον «Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών» το 1949.
«Το τέλος μιας σχέσης», εν μέρει αυτοβιογραφικό βιβλίο, «Ένα από τα πιο αληθινά και συγκινητικά μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας» σύμφωνα με τον Ουίλιαμ Φόκνερ, μεταφέρθηκε στο κινηματογράφο και μάλιστα δύο φορές, το 1955 και το 1999.
Και το μυθιστόρημά του «Ο ήσυχος Αμερικανός» που λαμβάνει χώρα στο Βιετνάμ τη δεκαετία του 1950, μεταφέρθηκε στο κινηματογράφο. Την πρώτη φορά το 1958 και τη δεύτερη το 2001. Επειδή μάλιστα η δεύτερη φορά συνέπεσε με το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη το 2001, η ταινία προκάλεσε πολλές αντιδράσεις.
Το δράμα του «The Living Room» έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο.