Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της γαλλικής ακαδημίας
Μετάφραση: Ιφιγένεια Μποτουροπούλου
Προλεγόμενα: Gilles Philippe – Χρονολόγιο: Gilles Bernanos
Επίμετρο: Σταύρος Ζουμπουλάκης
Ο ήρωας του Μπερνανός, ο εφημέριος ενός μικρού χωριού στη Γαλλία, είναι η εικόνα της ταπείνωσης, της θυσίας, του μαρτυρίου. Θύμα της ίδιας του της αφέλειας, του αδύναμου χαρακτήρα του, της ασθένειάς του που τον οδηγεί στον θάνατο, δεν κατορθώνει σχεδόν ποτέ να πράξει το σωστό, παρά τον θερμό του ζήλο και την ένταση της πίστης του. Μια πίστη, όμως που φοβάται ότι θα τη χάσει, καθώς μολύνεται με το μικρόβιο της απελπισίας. Οι εχθροί του είναι απειλητικοί: ο κυνισμός της αριστοκρατίας, η αδιαντροπιά μιας νεαρής γυναίκας, η απόλυτη ένδειά του. Ο νεαρός εφημέριος σε όλα αυτά δεν έχει να αντιτάξει παρά την ενστικτώδη αγάπη του και την ελπίδα του στη χάρη του Θεού.
«Το μέγα χάρισμα του Μπερνανός είναι ότι καθιστά το υπερφυσικό φυσικό». Φρανσουά Μωριάκ
«Αυτό το μυθιστόρημα είναι το αριστούργημα του Μπερνανός κι ένα βιβλίο συγκλονιστικό». Γκαμπριέλ Μαρσέλ
«Αυτός ο καθαρόαιμος συγγραφέας αξίζει τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη όλων των ελεύθερων ανθρώπων». Αλμπέρ Καμύ
Το «Ημερολόγιο ενός εφημερίου της επαρχίας» έχει μεταφραστεί και κυκλοφορήσει σε είκοσι εφτά χώρες, τιμήθηκε, το 1936, με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας και κατατάσσεται μεταξύ των αριστουργημάτων της γαλλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Έχει μεταφερθεί αριστουργηματικά στον κινηματογράφο από τον Ρομπέρ Μπρεσόν.
Η ελληνική έκδοση συνοδεύεται από τον πρόλογο του Gilles Philippe, αναλυτικό χρονολόγιο και εκτενείς σημειώσεις από την έκδοση της Pléiade, και επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη.
O γάλλος συγγραφέας Ζορζ Μπερνανός (1888-1948) είχε μια ζωή και μια καριέρα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «περιπετειώδεις». Μαθητής Ιησουιτών, πτυχιούχος Νομικής και Φιλολογίας, οπαδός της Action française, ξεκίνησε ως δημοσιογράφος σε φιλοβασιλική εφημερίδα. Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, εμπειρία που τον σημάδεψε δια βίου· παντρεύτηκε μια απόγονο της Ζαν ντ’ Αρκ κι απέκτησε έξι παιδιά. Λόγω οικονομικών προβλημάτων αλλά και υγείας έζησε σε διάφορα μέρη στο Νότο της Γαλλίας, στη Πάλμα της Μαγιόρκας, κι αργότερα στη Βραζιλία. Το 1930, ήδη διάσημος συγγραφέας των μυθιστορημάτων Sous le soleil de Satan (1926) και La Joie (βραβείο Femina 1929), διακόπτει τις σχέσεις του με την άκρα δεξιά κι απορρίπτει πολλές από τις πολιτικές, λογοτεχνικές και κοινωνιολογικές θέσεις του. Ασκεί κριτική κατά του κομφορμισμού των καθολικών κύκλων και λίγο αργότερα θα υπερασπιστεί τους Ισπανούς Δημοκρατικούς κατά του Φράνκο, μέσα από μια σειρά πολιτικών άρθρων. Θα επανέλθει στη λογοτεχνία με το Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημερίου το 1936· θα ακολουθήσουν αρκετά μεγάλα έργα που έγραψε επηρεασμένος από τον ισπανικό εμφύλιο, (Grands Cimetières sous la lune) και τα οποία θα εκδοθούν αργότερα. Σ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου βρίσκεται στην Βραζιλία, αρθρογραφώντας κατά της κυβέρνησης δωσιλόγων του Βισύ, και παίρνοντας θέση υπέρ του Ντε Γκωλ, με παράκληση του οποίου θα επιστρέψει τελικά το 1945 στη Γαλλία. Θα αρνηθεί δυο φορές το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής καθώς κι την είσοδό του στη Γαλλική Ακαδημία, προκειμένου να κρατήσει την ανεξαρτησία του ως συγγραφέας. Πέθανε από καρκίνο το 1948.