Το όνομα του κορυφαίου συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη συνδέθηκε άρρηκτα με τον ορισμό της επαναστατικής δύναμης μέσα από τους κύκλους τραγουδιών και δίσκων που κυκλοφόρησε στην ενεργό του δράση. Κάποια από τα τραγούδια του μάλιστα συνδέθηκαν με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Παρακάτω θα ακούσετε μερικά από αυτά. Οι στίχοι τους δόθηκαν ακόμα και στα σχολεία για εκπαιδευτική χρήση και ανάλυση. Κάποιοι από τους ποιητές – στιχουργούς που μελοποίησε ήταν ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Αλέκος Παναγούλης.
Μαρία Φαραντούρη & Λάκης Καράλης – Η αυλή
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Σφυρίζει στην ταράτσα η ζωστήρα
σε παίρνουν και σε πάνε στην αυλή
ξωκλήσια και νησιά χωρίς αρμύρα
δε θα θυμάσαι πια μεσ’ τη ζωήΚλειστό και χαμηλό το καμαράκι
πριν από χρόνια θα ‘ταν πλυσταριό
μα συ μικρό παιδί, παλικαράκι,
φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό
μ’ ένα καρφί και μ’ ένα καθρεφτάκι
τις φλέβες όταν έκοψες θαρρώΜιλώ στη Παναγιά και τον Κριτή σου
τα χρόνια σου μετρώ με τον καημό
μα πες μου αν έχει ο βασανιστής σου
αν έχει μάτια, στόμα και λαιμόΚλειστό και χαμηλό το καμαράκι
πριν από χρόνια θα ‘ταν πλυσταριό
μα συ μικρό παιδί, παλικαράκι,
φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό
μ’ ένα καρφί και μ’ ένα καθρεφτάκι
τις φλέβες όταν έκοψες θαρρώ
Αντώνης Καλογιάννης – Το σφαγείο
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώΧτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ‘μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώΠου πάει να πει
σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλάΜες στις καρδιές μας αρχιναέι το πανηγύρι
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώΜύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανόΧτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ‘μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Γρηγόρης Μπιθικώτσης – Ενα το χελιδόνι
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το ‘χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ‘χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσοςΘε μου Πρωτομάστορα μέσα στίς πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση
Γιώργος Νταλάρας – Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκοΝάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
Μαρία Φαραντούρη, Μαρία Δημητριάδη, Λάκης Καραλής, Μίκης Θεοδωράκης – Στον Νικηφόρο Μανδηλαρά
Ποίηση: Αλέκος Παναγούλης
Μαθάινοντας τον θάνατό σου δεν μπόρεσα να κλάψω.
Στριφογύριζα στο κρεβάτι του νοσοκομείου.Θυμόμουνα την τελευταία μας συνάντηση.
Δεν θα τολμήσουν, έλεγες.
Δεν έχουν άλλο δρόμο, σ’ απαντούσα.Αυτός ο δρόμος θά ‘ναι ο τάφος τους,
φώναζες με πίστη.
Ναι, Νικηφόρε, θά ‘ναι ο τάφος τους.Αυτή την υπόσχεση σου δίνουμε αντί για μνημόσυνο.