Η Μαριάννα Κοντούλη σκηνοθετεί το «Zyklon ή το πεπρωμένο» του Θανάση Τριαρίδη

Η σκηνοθέτις μιλά στον Λάζαρο Αντωνιάδη για το έργο που ήδη ξεχωρίζει στο FAUST.

κα Κοντούλη, είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετείτε θεατρικό έργο του Θανάση Τριαρίδη; Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο κείμενο; Ναι, παρ’ όλο που έχω παρακολουθήσει όλα τα έργα του που έχουν μεταφερθεί στο θέατρο, είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ ένα από αυτά. Η πρώτη μου επαφή με το Zyklon ήταν το 2015 όταν το ανέβασε στην Θεσσαλονίκη ο Γιάννης Παρασκευόπουλος. Από εκείνη τη στιγμή μου δημιουργήθηκε μια αίσθηση αμήχανη που με προβλημάτισε. Αυτή είναι άλλωστε και μια ιδιαιτερότητα των έργων του Θανάση Τριαρίδη που αγαπώ πολύ. Ο ίδιος σε οδηγεί κάθε φορά με τον ξεχωριστό τρόπο γραφής του στην απελευθέρωση της ψυχή σου.

Στη σημείωση του κειμένου, ο Τριαρίδης αναφέρει πως θα ήθελε κατά τη διάρκεια του έργου, να μην συναντηθούν τα βλέμματα των δύο πρωταγωνιστών. Πόσο εφικτό δραματουργικά είναι κάτι τέτοιο; Θα πηγαίνατε κόντρα σε μια συγγραφική οδηγία; Η μεγαλύτερη σκηνοθετική πρόκληση του έργου υπήρξε για μένα η απόδοση των συνθηκών, του εγκλωβισμού των παικτών σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν μπορούν να αντικρύσουν ο ένας τον άλλον, αυξάνοντας έτσι την αγωνία τους και παρασύροντάς τους σε άγνωστες πτυχές του εαυτού τους. Με βάση αυτή την σκηνοθετική πρόκληση διατήρησα την επιθυμία του συγγραφέα να μην συναντηθούν τα βλέμματα των δύο χαρακτήρων κατά την διάρκεια του έργου ενώ, δεν συνέβη το ίδιο με την οδηγία του συγγραφέα να παραμείνουν καθηλωμένοι στις θέσεις τους, ο Ω και η Δ, σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού.

Ο φόβος είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να μετατραπεί σε ευτυχία; Ο φόβος δεν είναι παιχνίδι. Ένα παιχνίδι όμως είναι ικανό να γεννήσει τέτοιο φόβο, ώστε να μας βάλει στην διαδικασία να ανακαλύψουμε στοιχεία του εαυτού μας, που θα μας οδηγήσουνε σε μια λυτρωτική ευτυχία.

Εκτός, όμως από τη σκηνοθεσία, τα τελευταία χρόνια ασχολείστε και με τη διδασκαλία θεάτρου και κινηματογράφου.. Είναι αλήθεια ότι παράλληλα με την σκηνοθεσία, τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι και με την διδασκαλία θεάτρου και κινηματογράφου. Ένα βασικό στοιχείο που αποτελεί δημιουργικό κίνητρο για μένα, είναι η διδασκαλία της τεχνικής του συστήματος του Στανισλάφσκι. Άλλωστε, ο ρεαλισμός κι η αληθοφάνεια είναι στοιχεία που υιοθετώ και αντιπροσωπεύουν την σκηνοθετική μου αντίληψη.

Έχετε περάσει από την τηλεόραση ως βοηθός του Πάνου Κοκκινόπουλου στα «Μαύρα Μεσάνυχτα». Πιστεύετε η δραματουργία λείπει από το μέσο, ή έχει οδηγηθεί πλέον σε διαφορετικά μονοπάτια που είναι άσκοπο να συζητάμε για την επιστροφή καλών τηλεοπτικών σειρών; Είχα την τύχη να συνεργαστώ με τον Πάνο Κοκκινόπουλο στα Μαύρα Μεσάνυχτα και η αλήθεια είναι ότι σήμερα διακρίνω μια διαφορετική προσέγγιση στην δραματουργία των τηλεοπτικών σειρών. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αξιόλογοι σεναριογράφοι, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναδειχθούν υπό διαφορετικές κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες.

Αλλά και στον κινηματογράφο έχετε παρουσιάσει 2 μικρού μήκους ταινίες “Και η φλόγα καίει τα σωθικά μας” (2010) και “Στιγμή” (2007). Να περιμένουμε κάτι καινούργιο ή δεν είναι στα άμεσα σχέδια σας; Τελευταία παραδέχτηκα στον εαυτό μου ότι λατρεύω τον κινηματογράφο, μ’ αρέσει η τηλεόραση αλλά αυτό που αγαπώ πραγματικά και μ’ έχει κερδίσει είναι το θέατρο. Αυτό λοιπόν που είναι στα άμεσα σχέδια μου είναι μια ακόμα θεατρική παράσταση.

Τελικά, το απέπρωτο γίνεται πεπρωμένο; Ολοκληρώνοντας τις πρόβες με τους συνταξιδιώτες μου και έχοντας πια αγκυροβολήσει στην ουσία του κειμένου, κατέληξα να παραδεχτώ στον εαυτό μου πως αυτό που από την αρχή μου προκαλούσε το άβολο συναίσθημα της αμηχανίας ήταν και κάτι που πάντοτε έκρυβα τόσο καλά μέσα μου που σχεδόν το είχα ξεχάσει. Η ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε! Μια ανάγκη που η ακούσια απομόνωσή μας, η μοναξιά της καθημερινότητάς μας, ο εγκλωβισμός μας στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε, την μεταμορφώνουν σε λυσσασμένο θηρίο έτοιμο να κατασπαράξει τα σωθικά μας. Ένα λυσσασμένο θηρίο που υποτάσσεται στο Πεπρωμένο και κατορθώνει σε ένα παιχνίδι του μυαλού μας να μεταμορφωθεί σε μια Αγάπη που είναι το αντίθετο της Αλήθειας. Ναι, το απέπρωτο μπορεί να γίνει πεπρωμένο!

Η θεατρική παράσταση «Zyklon ή Το Πεπρωμένο» του Θανάση Τριαρίδη παίζεται από τις 15/1 στο FAUST, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. Παίζουν οι Ιωάννα Αγγελίδη και Ουσίκ Χανικιάν. Διαβάστε περισσότερα…