Ο Ροζέ Βαντίμ Πλεμιάνικοφ γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1928 στο Παρίσι. Γάλλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός, που αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη του γαλλικού κινηματογράφου της εποχής του και «θεωρήθηκε ο σκηνοθέτης που έφτιαχνε ντίβες».
Στα 16 του χρόνια έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως ηθοποιός στο θέατρο. Από το 1944 σπούδαζε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, όμως διέκοψε τις σπουδές του σε ηλικία 19 ετών, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή και την υποκριτική. Το 1947 έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα και το έδωσε στο Γάλλο συγγραφέα Αντρέ Ζιν για να το αξιολογήσει, όμως εκείνος δεν ενθουσιάστηκε με το έργο του Βαντίμ και τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Έτσι, το 1949, τον συστήνει στο σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ πλάι στον οποίο εργάστηκε ως συγγραφέας και βοηθός σκηνοθέτη. Την ίδια εποχή εργαζόταν και λίγες ώρες ως δημοσιογράφος για το περιοδικό Paris Match.
Σκηνοθέτησε ταινίες, κυρίως αισθησιακές και έγραψε τα απομνημονεύματά του, τα οποία αναφέρονται στην ερωτική του ζωή, στους γάμους του και στη δυσκολία του να παραμείνει πιστός στις συντρόφους του. Το 1990 αφιερώθηκε στο να φτιάχνει σειρές μικρού μήκους για την τηλεόραση. Από την επαγγελματική, αλλά και προσωπική του ζωή, πέρασαν γυναίκες εξαιρετικής ομορφιάς, κάποιες από αυτές υπήρξαν και σύζυγοί του, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ανέτ Στρόιμπεργκ, η Τζέιν Φόντα, η Κάθριν Σνάιντερ και τελευταία του γυναίκα υπήρξε η Μαρί Κριστίν Μπαρό. Ωστόσο στις ταινίες του εμφανίστηκαν και η Κατρίν Ντενέβ, η Άντζι Ντίκινσον, η Ζαν Μορό και η Σούζαν Σαράντον.
Ο Ροζέ Βαντίμ πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου του 2000, σε νοσοκομείο στο Παρίσι, σε ηλικία 72 ετών, από καρκίνο. Θάφτηκε στο νεκροταφείο Σαιν-Τροπέ, του Σαιν-Τροπέ, στη Γαλλία. Μία σημείωση από το λεξικό του γαλλικού κινηματογράφου αναφέρει: «Εξαιτίας της οκνηρίας και ίσως πολύ μεγάλης ευφυίας του,ως σκηνοθέτης, η δουλειά της ζωής του δημιουργεί μία αίσθηση επιφανειακότητας, αν όχι πραγματικής μετριότητας. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο του στο να ανακαλύπτει αστέρια».
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, είπε για τον Βαντίμ:
«Εκτός από την αυθεντική και πολύ σημαντική δουλειά του, που μερικές φορές κλυδώνιζε το μυαλό, ήταν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, σκηνοθέτης της ζωής, του πάθους για τη ζωή και της ελευθερίας. Εκκόλαψε νέα ταλέντα και ήξερε πώς να δημιουργεί μύθους, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς των τελευταίων δεκαετιών.»
Και ο Θεός.. έπλασε τη γυναίκα (Et Dieu créa la femme), 1956
με τους Μπριζίτ Μπαρντό, Κουρτ Γιούργκενς και Ζαν Λουί Τρεντινιάν
Η Ζυλιέτ Αρντί είναι μια νεαρή ανέμελη κοπέλα στο απόγειο της ομορφιάς της. Οι τρόποι της σκανδαλίζουν τη μικρή επαρχιακή πόλη όπου ζει υιοθετημένη. Μαθαίνει τυχαία ότι ο Αντουάν, ο άντρας που αγαπά, την βλέπει σαν μια περαστική περιπέτεια αλλά είναι έτοιμη να τον ακολουθήσει στην πόλη. Εκείνος την αγνοεί και λίγο αργότερα υπό την απειλή της θετής της μητέρας, ότι θα την στείλει πίσω στο ορφανοτροφείο, παντρεύεται τον μικρότερο αδερφό του Αντουάν, Μισέλ. Το νεαρό ζευγάρι θα γνωρίσει για λίγο την ευτυχία αλλά όταν ο Αντουάν επιστρέφει στο πατρικό σπίτι η κατάσταση θα παρεκτραπεί.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες της Γαλλίας στις 28 Νοεμβρίου του 1956 και προκάλεσε αίσθηση τόσο για τη θεματολογία της όσο και για την ίδια την πρωταγωνίστριά της. Την επόμενη χρονιά προβάλλεται στις Η.Π.Α και λογοκρίνεται, ενώ γίνεται αντικείμενο κατακραυγής και αφορισμών από καθολικές οργανώσεις. Θεωρείται αναμφίβολα ως η ταινία που έκανε τη Μπαρντό σταρ παγκόσμιας ακτινοβολίας και παράλληλα καθιέρωσε την εικόνα της λιγάκι αφελούς, πολύ προκλητικής και απελευθερωμένης γατούλας του σεξ. Παράλληλα οι συμπρωταγωνιστές της, Ζαν Λουί Τρεντινιάν και Κριστιάν Μαρκόν έγιναν, χάρη στην ταινία, αστέρια πρώτου μεγέθους. Ο σκηνοθέτης Ροζέ Βαντίμ, παντρεμένος ήδη με την Μπαρντό, γνώρισε την καταξίωση μέσα από το συγκεκριμένο φιλμ. Ο γάμος του ζευγαριού κατέρρευσε λίγο αργότερα μέσα στην υστερία και τη φρενίτιδα που προκάλεσε στα μίντια της εποχής η ταινία.
Το φιλμ είναι γυρισμένο σχεδόν εξολοκλήρου στο Σαιν-Τροπέ με ελάχιστα γυρίσματα εσωτερικού χώρου να έχουν γίνει στα Studios de la Victorine στη Νίκαια. Χρησιμοποιήθηκε 35άρι έγχρωμο φιλμ με Σινεμασκόπ και μονοφωνικό ήχο.
Με το χαλινάρι στο λαιμό (La Bride sur le cou), 1961
με τους Μπριζίτ Μπαρντό, Μιρέιγ Νταρκ, Κλοντ Μπρασέρ και Ζακελίν Τζέιμς
Η Σοφί είναι μια όμορφη νεαρή κοπέλα που εργάζεται σαν μοντέλο στο πρακτορείο του αγαπημένου της Φιλίπ. Όταν ανακαλύπτει ότι εκείνος έχει κάνει σχέση με μια πλούσια αμερικανίδα κληρονόμο και ετοιμάζεται να την παρατήσει τον ταπεινώνει δημόσια σε ένα καφέ. Το αστείο περιστατικό θα γίνει αφορμή για τη γνωριμία της με δυο ανέμελους γιατρούς, τον Αλέν και τον Κλωντ, που αρχίζουν να την πολιορκούν ερωτικά. Η Σοφί θα περάσει τη νύχτα με τον Αλέν αποκρούοντας όμως τις ερωτικές του ορέξεις. Το επόμενο πρωινό αποφασισμένη να εκδικηθεί τον Φιλίπ κλέβει ένα τουφέκι και ετοιμάζεται να τον σκοτώσει. Ο Αλέν όντας ερωτευμένος μαζί της θα γλυτώσει το Φιλίπ και θα την πείσει να τον ακολουθήσουν στις Άλπεις, όπου πάει για διακοπές με την αμερικανίδα, προκειμένου να τον κερδίσει πίσω ενώ στην πραγματικότητα θα προσπαθήσει να κερδίσει την αγάπη της. Το ζευγάρι μπλέκει σε πολλά ευτράπελα περιστατικά και σταδιακά ανακαλύπτουν τη φυσική μεταξύ τους έλξη…
Η πιο χαρακτηριστική ίσως σκηνή της ταινίας είναι μια ονειρική σεκάνς όπου η Μπριζίτ Μπαρντό χορεύει ολόγυμνη, οι λεπτομέρειες βέβαια δεν είναι ευδιάκριτες χάρη στην τεχνική του soft focus με την οποία γυρίστηκε η συγκεκριμένη σκηνή. Η ταινία που γυρίστηκε στο Παρίσι και σε περιοχές της Άνω Σαβοϊας στις Γαλλικές Άλπεις έκοψε στην πρώτη της προβολή στη Γαλλία 2.815.000 εισιτήρια. Είναι γυρισμένη σε Σινεμασκόπ με ασπρόμαυρο 35άρι φιλμ και μονοφωνικό ήχο.
https://www.youtube.com/watch?v=mkpmfY5fpgY&t=30s
Η ανάπαυση του πολεμιστή (Le Repos du guerrier), 1962
Με τους Μπριζίτ Μπαρντό και Ρομπέρ Οσέν
Η Ζενεβιέβ είναι μια νεαρή όμορφη γυναίκα, συγκροτημένη και καθωσπρέπει αρραβωνιασμένη με τον Πιέρ. Εξαιτίας μιας κληρονομιάς θα ταξιδέψει στη Ντιζόν όπου θα γνωρίσει τυχαία το Ρενό, σώζοντας τον από μια απόπειρα αυτοκτονίας. Ο αυτοκαταστροφικός νέος θα την ακολουθήσει στο Παρίσι και θα την παρασύρει σε μια δυσλειτουργική σχέση. Η Ζενεβιέβ όντας για πρώτη φορά πραγματικά ερωτευμένη είναι πρόθυμη να ανεχθεί όλες τις απιστίες και τις ταπεινώσεις του μηδενιστή εραστή της και απομακρύνεται σταδιακά από οικογένεια και φίλους.
Η ταινία γυρίστηκε σε 35αρι έγχρωμο φιλμ με Σινεμασκόπ και μονοφωνικό ήχο το Φλεβάρη του 1962 και προβλήθηκε στις Γαλλικές αίθουσες στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Ντιζόν και στα Paris Studios Cinéma στο Παρίσι. Στην πρώτη προβολή το φιλμ έκοψε 2.872.000 εισιτήρια.
Μπαρμπαρέλλα (Barbarella), 1968
Με την Τζέιν Φόντα
Το έτος 40.000, η Μπαρμπαρέλα είναι ένα κορίτσι από τη γη, που αναλαμβάνει να φέρει τον Durand-Durand, έναν διακεκριμένο επιστήμονα από τον σατανικό πλανήτη Gogo. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, θα συνεργαστεί με τον τυφλό άγγελο Pygar, και θα πολεμήσει την Μαύρη Βασίλισσα χρησιμοποιώντας πολλά σεξουαλικά εργαλεία βασανίσματος.
Το σενάριο βασίστηκε στο γαλλικό κόμικ Μπαρμπαρέλλα, του Ζαν-Κλοντ Φόρεστ. Ωστόσο, η ταινία δεν έτυχε κάποιας αναγνώρισης όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά, όμως όταν επανακυκλοφόρησε το 1977, απέσπασε πολλά βλέμματα. Η ταινία, πλέον, θεωρείται καλτ.
Αν ο Δον Ζουάν ήταν γυναίκα (Don Juan ou Si Don Juan était une femme…), 1973
με τους Μπριζίτ Μπαρντό, Τζέιν Μπίρκιν, Ρόμπερτ Χοσεϊν, Ματιέ Καριέρ, Μισέλ Σαντ
Η Ζαν είναι μια περήφανη «παγίδα για άνδρες» και ζει σε ένα υπερ-μοντέρνο υποβρύχιο. Πηγαίνει για εξομολόγηση και λέει στον ιερέα πως σκότωσε έναν άντρα. Μαζί, θα του περιγράψει ιστορίες ξελογιάσματος που αντιστοιχούν σε έναν θηλυκό Δον Ζουάν.