Κινηματογράφος | Κριτική – Review | Να με φωνάζεις με τ’ όνομα σου

Γράφει ο Παναγιώτης Κριτσάκης

Δραματική, 2017
Χώρα Παραγωγής: Ιταλία, ΗΠΑ, Βραζ ιλία,Γαλλία | Έγχρωμο | Διάρκεια: 132′
Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο
Πρωταγωνιστούν: Τίμοθι Σαλαμέ, Αρμι Χάμερ, Μάικλ Στούλμπαργκ, Αμιρά Καζάρ,

 

Μια φορά κι έναν καιρό

Ο 17χρονος Έλιο Πέρμαν περνάει τους θερινούς μήνες του 1983, στη βίλα του, στην Ιταλία μαζί με τους γονείς του. Κάποια στιγμή καταφτάνει ο φιλοξενούμενος του πατέρα του, ο 24χρονος Όλιβερ και μαζί του θα ζήσει ένα ερωτικό Καλοκαίρι.

λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και ένα άρλεκιν

Και μες στη κακοκαιρία και στον κακό χιονιά, ξαφνικά ξεπετάγεται μια όαση, ένα άκρως καλοκαιρινό και δροσερό δίωρο δια χειρός Luca Guadagnino. Σκηνοθέτης που για πολλούς θεωρείται ταλεντάρα, εγώ όμως δεν πετάω την σκούφια μου. Πάντως το call me by your name είναι η καλύτερη δημιουργία του.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αφήγηση αποσπασματική αλλά ευθύγραμμη, ενδιαφέρεται  να αποτυπώσει όλες εκείνες τις στιγμές μέσα από τις οποίες γεννιέται ο έρωτας και εκφράζεται. Ένας αθώος και ορεξάτος Timothee Chalamet  που ανακαλύπτει την σεξουαλική του ταυτότητα όσο καίει ο ήλιος του Καλοκαιριού και στο τέλος μεταβαίνει στην σκληρή ενηλικίωση. Κύρια αιτία γι’ αυτά η τραβηχτική γοητεία του Armie Hammer που μαγνητίζει τον μικρό όπως το φως τα κουνούπια. Φυσικά στο περιτύλιγμα έχουμε και μια κιτρινωπή-σέπια φωτογραφία, κατάλληλη για  την κάψα που προαναφέραμε, και μουσική που σε ωθεί να μπεις στην χρονομηχανή και να φύγεις για τα 80’s.

Αλλά όλο αυτό το ονειρικό και ερωτικό σκηνικό πέφτει στην λούμπα του άρλεκιν! Ναι μεν ο καλλιτέχνης ήθελε να μεγαλουργήσει εστιάζοντας στον έρωτα, αλλά αφαίρεσε από το σενάριο όλο την ουσία και το έβαλε στο τελευταίο δεκάλεπτο της ταινίας. Η συνέπεια αυτού, να έχουμε μια άδεια ερωτική ιστορία στρωμένη με ροδοπέταλα, χωρίς αντίσταση από το περίγυρο (γονεις, fake κοπελα, γείτονες και λοιποί συγγενείς σε ένα ιταλικό χωριό του ‘80 δίνουν ευλογίες σε ένα ομόφυλο ζευγάρι) και στο τέλος έρχεται ο μονόλογος περί του διδάγματος «να είσαι ο εαυτός σου». Φυσικά αυτό σε πνίγει ξεχειλίζοντας διδαχή εφόσον δεν είχε τεθεί προηγουμένως τέτοιο ζήτημα.

 

Με λίγα λόγια

Καλή ταινία, το πρωταγωνιστικό δίδυμο άψογο, χάρμα οφθαλμών τα τεχνικά μέσα αλλά για ποιο λόγο έχει γίνει τόσος χαμός δεν το γνωρίζω. Αρλεκινίζει άσχημα! Άσε που η ταινία ήταν ταμάμ για θερινό αλλά ας όψεται το οσκαρικό buzz.