Τελευταία εβδομάδα παραστάσεων από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Τέσσερις από τις έξι παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ρίχνουν αυλαία την Κυριακή των Βαΐων, 1 Απριλίου. Οι παραστάσεις που δέχτηκαν μεγάλη επιτυχία καθ’ όλη τη διάρκεια τους, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη στο Βασιλικό θέατρο, «Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου στη Μονή Λαζαριστών – Σκηνή Σ. Καραντινός, «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα» του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Πάνου Δεληνικόπουλου στο Μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών και «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, σε σκηνοθεσία Κορίνας Βασιλειάδου και Χάρη Πεχλιβανίδη στο Φουαγιές της ΕΜΣ.
Αναλυτικά:
«Περιμένοντας τον Γκοντό»
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει τη νέα παραγωγή «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη. Το αντισυμβατικό έργο του Μπέκετ έρχεται από το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018, στο Βασιλικό Θέατρο.
Απόλυτα επίκαιρο το θεατρικό έργο του Μπέκετ, ίσως του σημαντικότερου θεατρικού συγγραφέα του 20ού αιώνα, ανεβαίνει στη Σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου αμέσως μετά την ορμητική «ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» του 25μελούς θιάσου όχι για να κατασιγάσει το πάθος μέσα μας, αλλά για να ξαναβρούμε το ρυθμό της αναπνοής μας- μια τόση δα κουκίδα στο σύμπαν είμαστε και το …κάνουμε θέμα!
Οδηγός και μεσολαβητής εξαίρετος με το πνεύμα του συγγραφέα ο μεταφραστικός λόγος του μεγαλοφυούς Μίνου Βολανάκη, που παραμένει αξεπέραστος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Μάνος Μυλωνάκης
Επιμέλεια Κίνησης: Δημήτρης Σωτηρίου
Φωτισμοί: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σαμψών Φύτρος
Βοηθός Σκηνογράφου – Ενδυματολόγου: Μαρία Μυλωνά
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Ηλίας Κοτόπουλος
«Η Αυλή των θαυμάτων»
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο «Η Αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, στη Μονή Λαζαριστών (Σκηνή Σωκράτης Καραντινός).
Μετά από 14 χρόνια ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες, ο Κώστας Τσιάνος, επιστρέφει στο ΚΘΒΕ για να σκηνοθετήσει το έργο σταθμό της νεοελληνικής δραματουργίας, την «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ένα έργο που, 60 χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση από το Θέατρο Τέχνης, παραμένει διαχρονικό. Τέλη της δεκαετίας του 1950. Σε μια αυλή, σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, διασταυρώνονται ένας γέρος πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία που φορτωμένος τα στρώματά του σκαρφαλώνει στο ταρατσάκι του, η γυναίκα του που με μια φέτα ψωμί στο χέρι καλεί τον χαμένο εγγονό της, μια χήρα που σιγοτραγουδά τη «Ραμόνα», ένας ονειροπόλος, ένα αντρόγυνο που άλλοτε χαϊδολογιέται και άλλοτε μαλλιοτραβιέται ενώ σχεδιάζει να φύγει στην Αυστραλία, μια συνοικιακή καλλονή που ελπίζει να γίνει σταρ του σινεμά, ένας «μοιραίος» υδραυλικός. Σε αυτόν τον μικρό χώρο κατοικεί ολόκληρη η Ελλάδα. Λίγο πριν καταρρεύσει το οικοδόμημα, μια ερώτηση αναδύεται: τι βιώνουμε, τελικά, ένα μίζερο αδιέξοδο ή ένα θαύμα;Στο ρόλο της Αννετώς η Σοφία Καλεμκερίδου και του Ιορδάνη ο Δημήτρης Κολοβός.
Σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος
Σκηνικά-Κοστούμια: Ιουλία Σταυρίδου
Μουσική Σύνθεση: Διονύσης Τσακνής
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Επεξεργασία Βίντεο: Κλεάνθης Καραπιπέρης
Μουσική επιμέλεια: Κώστας Τσιάνος
Βοηθός σκηνοθέτη: Κική Στρατάκη
B΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλίας Μπερμπέρης
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Χρύσα Σερδάρη
Οργάνωση παραγωγής: Μarleen Verschuure
Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου
Παίζουν: Ελευθερία Αγγελίτσα (Βούλα), Νατάσα Δαλιάκα (Μαρία), Θανάσης Δισλής (Μπάμπης), Αριστοτέλης Ζαχαράκης (Γιάννης), Θεόδωρος Ιγνατιάδης (Άντρας, Αστυφύλακας), Δημήτρης Καλαντζής (Στέλιος), Σοφία Καλεμκερίδου (Αννετώ), Παντελής Καλπάκογλου (Β΄ Μηχανικός), Μαρία Καραμήτρη (Άστα), Δημήτρης Κολοβός (Ιορδάνης), Λευτέρης Λιθαρής (Ταχυδρόμος), Ειρήνη Μουρελάτου (Όλγα), Ηλίας Μπερμπέρης (Α΄ Μηχανικός), Χάρης Παπαδόπουλος (Στράτος), Εύη Σαρμή (Ντόρα)
«Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα»
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο «Όσα η Καρδιά μου στην Καταιγίδα» του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Πάνου Δεληνικόπουλου, στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών, έως και την Κυριακή 1 Απριλίου 2018.
Βασισμένος στην «Πρώτη Αγάπη» του Ιωάννη Κονδυλάκη, ο Άκης Δήμου γράφει μια παραλλαγή του γνωστού διηγήματος, για την ιερή, την απελπισμένη Πρώτη Αγάπη. Σε μια γλώσσα ποιητική, που θα μιλήσει για όσα το σώμα δεν μπόρεσε.
Η ιδέα της μεταγραφής της Πρώτης αγάπης για τη σκηνή –ακριβέστερα: η ιδέα της γραφής ενός θεατρικού έργου με αφορμή τη νουβέλα του Ιωάννη Κονδυλάκη– γεννήθηκε ξαφνικά, υποψιάζομαι ωστόσο ότι, όπως συμβαίνει με όλα όσα “γεννιούνται ξαφνικά”, επωαζόταν χρόνια.Για να είμαι ειλικρινής, λίγο με απασχόλησε πώς θα τη γράψω. Περισσότερο με τριβέλιζε το γιατί: για ποιο λόγο έπρεπε να ξαναειπωθεί η ιστορία της ερωτικής αφύπνισης ενός νεαρού άντρα με τα σαρωτικά ξεσπάσματα, την υφέρπουσα απελπισία, τις καταθλιπτικές υφέσεις, τις δοξαστικές κορυφώσεις και τις εκκωφαντικές της αμφισημίες (κυρίως αυτές);
Σκηνικά – Κοστούμια: Φανή Σκουλικίδη Μπουκουβάλα
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Καλογηρά
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Λιάτσου
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Χριστοφίδου
Γ’ βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Ζαχαράκη
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Marleen Verschureen
Διανομή: Μομώ Βλάχου (Βαγγελιώ), Γιώργος Κολοβός (Άντρας), Κωνσταντίνος Λιάρος (Γιώργης), Μαρία Τσιμά (Μάνα)
«Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ»
Τριάντα χρόνια μετά από το πρώτο ανέβασμά του στην Ελλάδα το έργο του Φασμπίντερ, που έχει μεταφερθεί από τον ίδιο και στον κινηματογράφο, έρχεται στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών από το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018.
Η παράσταση είναι ακατάλληλη.
Σε ένα αστικό σαλόνι της Δυτικής Γερμανίας, τη δεκαετία του 1970, έξι γυναίκες, που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές παίζουν η κάθε μια το ρόλο της στην ερωτική ιστορία της διάσημης σχεδιάστριας μόδας Πέτρα Φον Καντ.
“Υποθέτω ότι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι να χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον αλλά δεν έχουμε μάθει πώς να είμαστε με τον άλλον.”
Γύρω από αυτή τη διαπίστωση, ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ ύφανε “Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ”, ένα έργο με έξι γυναικείους χαρακτήρες που συμπυκνώνει στις μεταξύ τους σχέσεις την προσπάθεια για συνύπαρξη αλλά και τα παιχνίδια εξουσίας, την προσκόλληση και τους κοινωνικούς ρόλους που κρύβονται πίσω από την αναζήτηση της αγάπης.
Σημειώματα σκηνοθετών
Στα Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ παρακολουθούμε έναν κόσμο γυναικών που έχουν εσωτερικεύσει τα κυριαρχικά μοντέλα εξουσίας και τα αναπαράγουν σε όλες τις πιθανές μεταξύ τους σχέσεις. Με συγκινεί και με θυμώνει ταυτόχρονα η επιταγή του έργου για ένα “μαζί” των ανθρώπων που συνεχώς αποτυγχάνει. Πώς απομονώνονται οι άνθρωποι και πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά σ’ αυτό; Πώς μεταμορφώνονται (μεταμορφωνόμαστε) τόσο συχνά σε αυτό που κατηγορούν (κατηγορούμε); Ποιο είναι, τελικά, το τίμημα της ελευθερίας στις σχέσεις μας με τους άλλους; Το έργο, μαζί με όλα τα ζητήματα που ανοίγει, θα ήταν δυσβάσταχτο χωρίς ένα μοίρασμα και έτσι, από εδώ και στο εξής, η παράσταση αφιερώνεται από πλευράς μου στην ορμή των νεοφώτιστων, στις ευκαιρίες που χάνονται, στη μάχη της συνύπαρξης, στην άνευ όρων αγάπη που μιλά σε γλώσσα ακατάληπτη, στη σιωπή μπροστά στην ομορφιά. Σε αυτό το μυστήριο. Κορίνα Βασιλειάδου
Αφήσαμε τη λαγνεία για κατάκτηση να σπαταλήσει τον περιορισμένο χρόνο μας. Επιτρέψαμε την ιδιοτελή αγάπη να διαλύσει και την παραμικρή ηλιαχτίδα ειλικρίνειας που μπορεί να μας έχει απομείνει. Αρεσκόμαστε στο να ακούμε και να λέμε ψέματα, γιατί αυτό κρύβει ακόμα πιο πολύ –και πιο έξυπνα– τη φοβισμένη μικρότητά μας. Οι ίδιοι θολώσαμε τα μάτια μας, γιατί η πραγματικότητα μας εμποδίζει να συνεχίσουμε να ζούμε όπως γνωρίζουμε, υποταγμένοι σε εφήμερες ανούσιες συνήθειες. Τοποθετήσαμε τη συμβίωση με τον άλλον σε ρομαντικές αφηγήσεις και επιλέξαμε την επιβίωση για οδηγό μας. Κυνηγάμε μέρα με τη μέρα στόχους που θεωρούμε ότι έχουν ανοδική πορεία, γιατί έτσι αντιλαμβανόμαστε την πρόοδο, την ευτυχία. Βουτηγμένοι στην ημιμάθεια μετατρέψαμε το οξυγόνο σε λάσπη – και αυτό δεν μας ενοχλεί. O κόσμος του Φασμπίντερ. Ο κόσμος μας. «Καληνύχτα και Καλή Τύχη». Χάρης Πεχλιβανίδης
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Κορίνα Βασιλειάδου, Χάρης Πεχλιβανίδης
Σκηνικά – Κουστούμια – Σκηνικά Αντικείμενα: Διδώ Γκόγκου, Ελένη Κανακίδου, Σόνια Σαμαρτζίδου
Μουσική Σύνθεση: Μίνως Μάτσας
Κίνηση: Σοφία Παπανικάνδρου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ιωάννα Ντάτση, Μαρία Μεντερίδου
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση Παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη
Στο ρόλο της Πέτρα φον Καντ η Αγγελική Παπαθεμελή.
Διανομή:Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη (Βαλερί φον Καντ), Στεφανία Ζώρα (Γκάμπι φον Καντ), Ειρήνη Κυριακού (Κάριν Τιμμ), Μαριάνθη Παντελοπούλου (Μαρλένε), Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου (Σιντονί φον Γκράζεναμπ).