Μαρίνα Σάττι: «Ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που δεν φυλακίζεται στην «εικόνα» του!», του Λάζαρου Αντωνιάδη

H Μαρίνα Σάττι γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Σουδανό και μητέρα Ελληνίδα. Μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης κι από μικρή ασχολήθηκε με το πιάνο έχοντας ως δασκάλα την Ρίκα Δεληγιαννάκη. Απόφοιτη του τμήματος της Αρχιτεκτονικής του Μετσόβειου Πανεπιστημίου, αλλά και πτυχιούχος στο κλασικό τραγούδι με εξειδικευμένες σπουδές ως υπότροφος στη σύγχρονη ενορχήστρωση και παραγωγή στο Berklee College of Music της Βοστώνης και Film Scoring στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ.

Ως ηθοποιός, έχει εμφανιστεί στις τηλεοπτικές σειρές Γ4 του Alpha TV και Steps στον ANT1, καθώς και σε πολλές θεατρικές παραστάσεις όπως: Ερωτόκριτος, West Side Story, Shrek the Musical, Ο Βιολιστής στη Στέγη, Το Μαγαζάκι του τρόμου, Ιππόλυτος, Τραχίνιες κ.α.

Το 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο της single, μια διασκευή του μικρασιατικού τραγουδιού Θα Σπάσω Κούπες. Ενώ, ένα χρόνο περίπου μετά κυκλοφόρησε το τραγούδι Μάντισσα προκαλώντας μαζικό παροξυσμό στο ελληνικό τοπίο με προβολές να ξεπερνούν τις 30.000.000 θεάσεις στο youtube και μιλώντας όλοι για το φαινόμενο “Marina Satti”.

Ένα χρόνο ακριβώς από την τεράστια επιτυχία της Μάντισσας και με αφορμή την εμφάνιση της στον Μύλο, την Παρασκευή 18 Μαΐου 2018, στο πλευρό του Φοίβου Δεληβοριά, η τραγουδοποιός απάντησε στις ερωτήσεις του Λάζαρου Αντωνιάδη.

Κα Σάττι, πάει ένας χρόνος σχεδόν από τον παροξυσμό της Μάντισσας, ενός καινούργιου μουσικού εγχειρήματος, που κι εγώ ομολογουμένως δεν υπήρξα ένθερμος υποστηρικτής του. Το αντίθετο μάλιστα. Η ερώτηση δεν ξεφεύγει από τα τετριμμένα, αλλά αλήθεια, τι αποκομίσατε; Έκανα μια από τις πρώτες μου προσωπικές προσπάθειες, είδα κι έμαθα πολλά καινούργια πράγματα και μεγάλωσα λίγο περισσότερο. Η πραγματική ερώτηση, όμως, είναι η εξής: εσείς γιατί δεν υπήρξατε υποστηρικτής του; Ενδιαφέρομαι ειλικρινά να καταλάβω τη δική σας οπτική.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πως έρχεται ένας καλλιτέχνης αντιμέτωπος με τη μαζική, αν μη τι άλλο, επιτυχία του δημιουργήματος του. Εμένα προσωπικά μου δημιουργεί εντυπωσιασμό. Ίσως, και ανασφάλεια και φόβο. Η αλήθεια είναι ότι προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Ικανοποίηση κι αίσθηση αυτοεκπλήρωσης, αλλά και την ευνουχιστική αίσθηση ευθύνης ότι πρέπει, με κάποιο τρόπο, να συνεχίσεις αυτό που ξεκίνησε να συμβαίνει. Νομίζω πως το μυστικό είναι να έχεις σαφή εικόνα αυτού που είσαι κι αυτού που θέλεις να πεις. Και να μην ξεχνάς να βλέπεις τη μεγάλη εικόνα. Όλα τα υπόλοιπα –ευχάριστα ή δυσάρεστα- είναι απλώς μικρότερα κομμάτια του παζλ.

Ήταν κι ένας λόγος που υπήρξε ένα διάλειμμα δισκογραφικά; Μα δε θεωρώ ότι είχα ποτέ και καμιά “συνέχεια” στη δισκογραφία για να μπορώ να ονομάσω αυτή την περίοδο “διάλειμμα”. Έκανα πάντα πράγματα όταν και εφόσον ένιωθα την ανάγκη να πω κάτι. Δεν το έκανα ποτέ “κανονικά”, επαγγελματικά… ευτυχώς δηλαδή…

Όπως σας είπα και νωρίτερα, τελευταία δέχθηκα κι εγώ –όχι μόνο εσείς ως ακροατής- πολύ μεγάλο όγκο πληροφοριών που με αναδιαμορφώναν καθημερινά. Και προσωπικά χρειαζόμουν λίγο χρόνο να χωνέψω όλη αυτή την πληροφορία και να με “ξαναγνωρίσω” στο σήμερα πριν αρχίσω να γράφω ξανά μουσική. Και μια χαρά!

Κατά τα άλλα, κάνω άπειρα άλλα πράγματα σε σχέση με τη μουσική και πάντα αισθάνομαι δημιουργική οπότε δεν βίωσα τον προηγούμενο καιρό ως “διάλειμμα”… αντιθέτως!

Θα ήθελα επίσης να σταθώ και στη συνεργασία σας με τον συνθέτη Δημήτρη Μαραμή, την Λυρική Σκηνή του Νιάρχος και τον Κωνσταντίνο Ρήγο στο μιούζικαλ, Ερωτόκριτος. Αποσπάσατε πολλά θετικά σχόλια στο ρόλο της Αρετούσας. Που επίσης ήταν ένα ιδιαίτερο μουσικό εγχείρημα. Ναι, σας ευχαριστώ πολύ. Ο Ερωτόκριτος ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές εμπειρίες και αρκετά διαφορετική απ’ οτιδήποτε είχα κάνει ως τότε. Αφορμή και σπουδαία πρόκληση για δουλειά και για εξέλιξη και συνεργασία με τρομερά ταλαντούχους ανθρώπους.

Γνωρίζετε, αν θα υπάρξει επανάληψη ή ο κύκλος του έκλεισε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης; Δε γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο. Ξέρω όμως ότι υπάρχουν σκέψεις να ταξιδέψει ο Ερωτόκριτος και σε άλλα μέρη, και μάλιστα εκτός Ελλάδος. Είναι ένα project που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό, είναι αλήθεια αυτό.

Η συνεργασία σας με τον Φοίβο Δεληβοριά, πως προέκυψε; Πάντα τον εκτιμούσα ως καλλιτέχνη. Τον φανταζόμουν ευγενέστατο, σωστό τζέντλμαν κι αληθινό ποιητή. Και να σας πω την αλήθεια, επιβεβαιώθηκα όταν τον γνώρισα από κοντά. Κι εκείνος έχει πει ότι είχε ακούσει για’μενα και για τα πράγματα που έκανα αρκετό καιρό πριν με προσεγγίσει. Πέρυσι το Σεπτέμβριο, λοιπόν, εγώ και οι fonέs τραγουδήσαμε ως καλεσμένες του στην «Ταράτσα του Φοίβου», κι αμέσως όλοι νιώσαμε ότι γεννήθηκε κάτι πολύ ιδιαίτερο. Έτσι γεννήθηκε η μουσική παράσταση  flea market που παρουσιάσαμε το χειμώνα που μας πέρασε στην Αθήνα. Και λόγω της επιτυχίας της αλλά και της χαράς που δίνει σε όλους μας, αποφασίσαμε να το παρουσιάσουμε και σε άλλες πόλεις.

Μου δημιουργείτε την εντύπωση πως λειτουργείτε στο χώρο ως ηθοποιός, ως τα περασμένα μπουλούκια. Με την έννοια της ομαδικότητας, σαν να την επιδιώκετε (βλ. Fonέs). Έχετε απόλυτο δίκιο. Την επιδιώκω. Εκτός από τις fonέs, υπάρχει όμως και μια ακόμη μεγαλύτερη παρέα!

Πριν από ένα χρόνο περίπου κατά τη διάρκεια των παραστάσεών μας μαζί με τις fonέs στο Θέατρο Θησείον, τραγούδησαν μαζί μας, ως καλεσμένες, και κάποιες άλλες φίλες. Την πρώτη φορά ήταν 5 στον αριθμό, τη δεύτερη 9 και μετά έγιναν 12. Και κάπως έτσι, η κοινή μας αγάπη για τη μουσική και το τραγούδι δημιούργησε μια ακόμη μεγαλύτερη ομάδα την οποία διευθύνω, μια χορωδία μόνο για κορίτσια που σήμερα απαρτίζεται από 40 μέλη ηλικίας 13-40 ετών! Τις chórεs!

Αν δεν ήταν τραγούδι, τι άλλο θα ήταν; Μα δεν είναι τραγούδι. Είναι έτσι κι αλλιώς κάτι άλλο.

Σε μία πρόσφατη συνέντευξη σας, δηλώσατε πως είχατε ζητήματα ταμπού, ως προς το φύλο σας. Πιστεύετε, όμως ότι είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει ζώντας σε μια πατριαρχική κοινωνία με όσα κατάλοιπα έχουν απομείνει; Χαίρομαι που μου δίνετε την ευκαιρία να το διευκρινίσω. Αυτό που ήθελα να πω είναι πως συχνά η συμπεριφορά μας ορίζεται από τα κοινωνικά πρότυπα και από την εικόνα ή τις προσδοκίες που μπορεί να έχουν οι άλλοι από’μας. Κι αυτό συνήθως οδηγεί στο να μην ξέρουμε ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι από μόνοι μας. Νομίζω το ‘χω ξαναπεί, αν δώσουμε χώρο σε όλες αυτές τις φωνές γύρω μας αποκλείεται να μπορέσουμε να ακούσουμε τη δική μας.

Πάνω σε αυτό που με ρωτάτε… Ίσως κάποια πράγματα φαντάζουν ίδια κι απαράλλακτα και ίσως να είναι λογικό να τα βλέπουμε έτσι μιας και κρίνουμε από το πρίσμα της πεπερασμένης ζωή μας. Αλλά η Ιστορία ξεκάθαρα μαρτυρά εξέλιξη: εποχή του λίθου, εποχή του χαλκού, μεσαίωνας και σκοταδισμός, αναγέννηση και ελπίδα, λιμοί, λοιμοί, πόλεμοι, και φτάνουμε στο σήμερα, με ίντερνετ και κινητά τηλέφωνα που σου φτιάχνουν καφέ το πρωί, και με ανθρώπους που προβληματίζονται, διεκδικούν και παλεύουν για τα δικαιώματά τους! Άρα, όλα θα αλλάξουν σιγά σιγά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Μια γυναίκα πως μπορεί να νιώθει ελεύθερη; Είναι θέμα φύλου ή θέμα ανθρώπου; Έχει βιώσει το ρατσισμό. Γιατί κακά τα ψέματα οι γυναίκες μουσικοί έχουν μικρό ποσοστό στο ελληνικό τραγούδι κι όχι μόνο. Θέμα ανθρώπου και μόνο. Γιατί θεωρείτε ότι οι «άνδρες» είναι πιο ελεύθεροι σήμερα; Ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που δεν φυλακίζεται στην «εικόνα» του, που δεν έχει προσδοκίες άρα και φόβους και που ζει όπως του ορίζει το μέσα του κι όχι το έξω του.

Δεν ξέρω τι γίνεται στο “ελληνικό τραγούδι”, εγώ πάντως θα κάνω αυτό που μου αρέσει όπως το έχουν κάνει και άλλες και άλλοι στο παρελθόν! Κι αν όλοι και όλες τολμήσουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους χωρίς ενδοιασμούς, είμαι σίγουρη ότι τα ποσοστά αυτά θα αλλάξουν.

Τα επόμενα σχέδια σας; Εκτός από τις κοινές παραστάσεις που θα κάνουμε με το Φοίβο, θα παίξουμε και μόνες μας, εντός κι εκτός Αθήνας καθώς και σε κάποια φεστιβάλ στο εξωτερικό.

Οπότε, αυτόν τον καιρό βρίσκομαι σε δημιουργικό οίστρο κι ασχολούμαι κάθε μέρα κι όλη μέρα με την προετοιμασία των καλοκαιρινών εμφανίσεων που θα κάνω μαζί με τις fonέs! Έχουμε φτιάξει μια καινούργια μπάντα με φοβερούς μουσικούς και ο ήχος έχει έρθει πολύ πιο κοντά σ’αυτό που πάντα φανταζόμουν. Μπαίνουν στο μπλέντερ στοιχεία από τις παραδόσεις όλου του κόσμου: αραβικά τραγούδια, ελληνικά, τούρκικα, χορογραφίες από την Ινδία, στίχοι στα Γαλλικά έως και στα Ιαπωνικά…αλλά με έναν πολύ πιο σύγχρονο τρόπο. Κυριαρχεί το ηλεκτρονικό στοιχείο κι ένας χαρακτήρας πιο «ακατέργαστος», με πολλά χρώματα και χορό. Το show μας θα ονομάζεται «YALLA» που στα αραβικά σημαίνει «πάμε!» και είναι ένα σύνθημα που ευελπιστώ να προσκαλέσει τον κόσμο σ’αυτό το world party, καταργώντας πάσης φύσεως αποστάσεις και φραγμούς. Ανυπομονώ να σας δω κι από κοντά!


Μετά τη μεγάλη επιτυχία και τα αλλεπάλληλα sold out του χειμώνα, ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι συνεργάτες του δημιουργούν ξανά μία ατμόσφαιρα γιουσουρούμ, τώρα για μία και μοναδική βραδιά στη Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή 18 Μαϊου στο Μύλο. απλώνοντας στους πάγκους τις μικρές ιστορίες που μαζεύει ο τραγουδοποιός από το ‘89 έως σήμερα και δίνοντάς τις όσο-όσο, μετά από σκληρό παζάρι με τα κενά της ζωής ανάμεσα στους δίσκους.

Κι επειδή κάθε σωστό “flea market” οφείλει να έχει στην πραμάτεια του εξωτικά αρώματα και εντόπια ζεστασιά, ο Φοίβος καλεί τη Μαρίνα Σάττι και τις υπέροχες Fonέs της για να μας πουν τραγούδια από όλο τον κόσμο, από τα Βαλκάνια ως την παλιά Αμερική κι από την Αραβία ως τη μεσαιωνική Γαλλία.

Μια πολύχρωμη μουσική παράσταση με το εδώ τη ζωής μας και το αλλού όσων θα θέλαμε να ζήσουμε, απλωμένα στον ξύλινο πάγκο της λαϊκής, που στην περίπτωσή μας ονομάζεται πάλκο.

Κάνετε like στη σελίδα του Tetragwno.gr στο facebook και ακολουθήστε στο Twitter και στο Instagram.