Ο Γιώργος Μπανταδάκης είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολή του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη και πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας, ενώ ασχολήθηκε με τη μουσική και το χορό. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε το 2001 στην ταινία Το κλάμα βγήκε απ’ τον Παράδεισο και στο θέατρο στην παράσταση Η Σμύρνη στις φλόγες το 2005.
Ο ηθοποιός απάντησε στις ερωτήσεις της Εύας Φίλιου με αφορμή τη συμμετοχή του στη θεατρική παράσταση Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα.
Οι Εκκλησιάζουσες το καλοκαίρι του 2018, έρχονται κατευθείαν από την Αρχαία Αθήνα του 400π.Χ. με τη μοναδική διαφορά ότι είναι διανθισμένες με μουσικές από όλη την Ελλάδα. Από τα δημοτικά τραγούδια και Βυζαντινούς ύμνους έως διασκευές στον πυρρίχιο, στο πεντοζάλι, σε Κερκυραϊκά τραγούδια, σε νησιωτικούς ρυθμούς και σε βαλκανικά τέμπο.
Οι Εκκλησιάζουσες στήνουν έναν χορό γεμάτο κέφι και όρεξη και δίνουν στη ζωή τον χώρο και το χρώμα που της ανήκει.
Κύριε Μπανταδάκη, έχετε εμπειρία στο χώρο της υποκριτικής και είστε ένας πολύ καλός ηθοποιός. Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, θα ήθελα να σας ρωτήσω, τι ήταν αυτό που σας έκανε να γίνετε ηθοποιός; Πότε κατάλαβατε τι ακριβώς θέλατε να κάνετε; Από μικρό παιδί αυτό που έκανα ήταν να παίζω μπάσκετ και να ζωγραφίζω, να γράφω στίχους, να σκαρώνω μελωδίες στο μυαλό μου και να γράφω τραγούδια, ποιήματα, θεατρικά, κείμενα, σκέψεις. Ήμουν το παιδί που στο σχολείο, το έβαζαν πάντα να συμμετέχει στις γιορτές. Μου άρεσαν γενικά οι τέχνες. Το “μικρόβιο” του θεάτρου ολοκληρωτικά όμως, μου κόλλησε στην πρώτη Λυκείου. Οι καθηγήτριες των φιλολογικών ετοίμαζαν Το Πανηγύρι, του Κεχαΐδη. Είχα βρεθεί εκεί ως εθελοντής για να φτιάχνω τα σκηνικά και να χάνω έτσι ώρες από το μάθημα. Μόλις με είδαν οι καθηγήτριες μου ζήτησαν να τους διαβάσω κάτι από το έργο , μάλλον τους άρεσε και μου πρότειναν να παίξω. Έτσι κι έγινε. Μετά ήρθα να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο και τελειώνοντας κι αυτό, έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού, πέρασα κι έτσι βρέθηκα στη Δραματική σχολή του Γ. Αρμενη.
Φέτος συμμετέχετε στην παράσταση Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο. Οι Εκκλησιαζουσες είναι κατά τη γνώμη μου , ένα από τα πιο ωραία έργα του Αριστοφάνη. Η Πραξαγορα, καλεί τις γυναίκες από διάφορα μέρη , για να πάρουν αυτές την εξουσία και να φτιάξουν μια κοινωνία δικαιότερη , αντιδρώντας με αυτόν τον τρόπο στα τρωτά της τότε κοινωνικής και πολιτικής ζωής που ρύθμιζαν οι άντρες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τον Αλέξανδρο Ρήγα. Πώς είναι να δουλεύετε μαζί του; Ναι, συνεργάζομαι για τρίτη φορά με τον Αλέξανδρο Ρήγα, μετά τη σειρά Τρίχες και την θεατρική υπερπαραγωγή Πυγμαλιων – Ωραία μου Κυρία. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γι’ αυτό και τον ευχαριστώ από καρδιάς για την εμπιστοσύνη. Ο Αλέξανδρος είναι ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς που έχουμε σε αυτή τη χώρα και βέβαια είναι μεγάλο “σχολείο” για κάθε ηθοποιό. Είναι άνθρωπος με πάθος, μεράκι και σπάνιο ταλέντο και ασχολείται με αγάπη με κάθε του ηθοποιό, για να βγάλει το καλύτερο αποτέλεσμα. Φέτος, με τις Εκκλησιαζουσες ετοιμάζει μια παράσταση, που θα απολαύσει ο κόσμος σε όλη την Ελλάδα, θα γελάσει, θα προβληματιστεί, θα συγκινηθεί.
Όπως συνέβαινε και στην αρχαιότητα, έτσι και στη δική σας παράσταση άντρες ηθοποιοί υποδύονται γυναικείους ρόλους. Πόσο δύσκολο είναι να υποδύεστε μία γυναίκα στο χορό; Στο θέατρο και στη τηλεόραση, έχω υποδυθεί πολλά και διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Για πρώτη φορά θα υποδυθώ μια γυναίκα. Είμαι η Υακίνθη, η γυναίκα που έρχεται από τη Ζάκυνθο και γενικότερα τα Επτάνησα και φέρει μαζί της, τα ήθη, τα έθιμα και την ντοπιολαλιά του συγκεκριμένου τόπου. Είναι πραγματικά ένα στοίχημα για όλους μας, να υποδυόμαστε τις γυναίκες. Πρέπει να προσέξεις σαν ηθοποιός, για να κρατήσεις τις ισορροπίες. Να βρεις τις κινήσεις, το περπάτημα, τη ψυχοσύνθεση και να μη γίνεις καρικατούρα. Είναι κάτι δύσκολο, αλλά και ταυτόχρονα συναρπαστικό. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά μας. Να αλλάζεις και να μεταμορφώνεσαι.
Πιστεύετε ότι το έργο θίγει θέματα που ανταποκρίνονται και στην Ελλάδα του 2018; Είναι πραγματικά φοβερό πως το έργο αυτό θίγει θέματα κοινωνικοπολιτικά, τα οποία ανταποκρίνονται και στο σήμερα.Διαπιστώνουμε πως τα ίδια ακριβώς θέματα μας απασχολούν και σήμερα. Η εξουσία, οι ρεμούλες, το σαθρό σύστημα κοινωνικά και πολιτικά, ακόμα και η μάχη των φύλων. Νομίζω ότι κάθε θεατής θα βρει στο έργο πράγματα της σύγχρονης καθημερινότητας του.
Εσάς τι σας ελκύει στο θέατρο ως “θεατή“ και τι ως “ηθοποιό; Πολλά πράγματα. Πάνω απ’ όλα το ταλέντο, η καθαρή πρόθεση, η εντιμότητα, η αναζήτηση μορφών τέχνης, το “ψάξιμο”, το “νέο “, αλλά και ο σεβασμός στο “κλασικό”. Η ωραία αισθητική και πάντα η πρόθεση. Όταν δω ανθρώπους να αγαπούν αυτό που κάνουν, να αγωνίζονται γι’ αυτό, με όσα μέσα διαθέτουν χαίρομαι ιδιαίτερα.
Ποιους συναδέλφους σας θαυμάζετε και με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον; Είναι πολλοί οι άνθρωποι αυτοί. Μέσα στα χρόνια που δουλεύω, είχα τη χαρά να συνεργαστώ με πολύ σπουδαίους ανθρώπους και να πάρω πράγματα από αυτούς. Είναι μεγάλη μου τιμή, που και στον τωρινό θίασο, συνεργάζομαι με πολύ σπουδαίους ανθρώπους του χώρου. Είναι μια πραγματική dream team. Εύχομαι και οι επόμενες δουλειές να μου φέρουν συνεργασίες με υπέροχους ανθρώπους .
Έχετε ασχοληθεί με την τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Θα μπορούσατε να επιλέξετε ένα από αυτά; Ποιο θα προτιμούσατε; Προτιμώ και τα τρία. Και στα τρία μπορούν να γίνουν υπέροχες δουλειές κι αυτό είναι το ζητούμενο. Έχω κάνει αρκετή τηλεόραση για τα χρόνια μου και ανήκω στους ηθοποιούς που την αγαπούν. Σινεμά έχω κάνει μόνο ένα πέρασμα. Εύχομαι σύντομα να κάνω κάτι πιο ολοκληρωμένο. Όσο για το θέατρο, είναι όπως σε κάθε ηθοποιό, η βάση μας, ο θεμέλιος λίθος της δουλειάς μας .
Το καλοκαίρι περιοδεύετε με τις Εκκλησιάζουσες σε όλη την Ελλάδα. Ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία μιας μεγάλης περιοδείας; Μια μεγάλη περιοδεία σε φέρνει σε επαφή με τον κόσμο, με κάθε σημείο της χώρας, γνωρίζεις μέρη, μαζεύεις εμπειρίες. Είναι πολλά τα θετικά. Γίνεσαι ένα με το κοινό ακόμα και στο.πιο απομακρυσμένο σημείο της χώρας κι είναι συγκινητικό. Αρνητικό θα έλεγα ίσως τις συνεχείς μετακινήσεις, που σε κουράζουν, αλλά αν υπάρχει καλή παρέα, όπως συμβαίνει σε εμάς, περνάς υπέροχα σαν να βρίσκεσαι σε διακοπές.
Κλείνοντας τη συνέντευξη θα ήθελα να σας ρωτήσω, πόσο εξελικτικός παράγοντας μπορεί να θεωρηθεί η τέχνη και κυρίως το θέατρο σε όλες τις συνιστώσες της ζωής; Τι είναι αυτό που μας προσφέρει; Η Τέχνη σε κάθε της μορφή είναι το μέσο που ο άνθρωπος εξελίχθηκε, προχώρησε, δημιούργησε μέσα στους αιώνες. Είναι κινητήριος δύναμη, είναι αφύπνιση, είναι ανάγκη του καθενός από εμάς. Όλοι λίγο πολύ στη ζωή μας εκφραζόμαστε μέσω της τέχνης. Η Τέχνη είναι κάτι που πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, να είναι μέσα στα ζητούμενα μας και να την επιζητούμε γιατί στη πραγματικότητα είναι αυτή που φέρνει τον άνθρωπο ένα βήμα πιο μπροστά σε όλα.