Η οδός Νοτρ-Νταμ-ντε-Λορέτ εκτεινόταν στο βάθος σκοτεινή και έρημη, γυναικείες φιγούρες περιφέρονταν. Ήταν η καθυστερημένη επάνοδος στηγειτονιά· φτωχές πόρνες, απελπισμένες από μια νύχτα ανεργίας, αρνούμενες να τα παρατήσουν, επέμεναν να μιλάνε, με βραχνιασμένη φωνή, σε κάποιον μεθύστακα, που είχε χάσει τον δρόμο του και που τον είχαν σταματήσει στη γωνία των οδών Μπρεντά και Φοντέν.
Υπήρχαν όμως και τα τυχερά: λουδοβίκεια κερδισμένα από κάποιουςκαλούς κυρίους, που ανέβαιναν ρίχνοντας τον οβολό στην τσέπη τους. Η Σατέν, κυρίως, τους μυριζόταν αυτούς. Τα υγρά βράδια, όταν βρεγμένη ηπόλη ανέδιδε μια άτονη μυρωδιά μεγάλης βρόμικης κρεβατοκάμαρας, ήξερε ότι αυτός ο υγρός καιρός, αυτή η δυσωδία, που έβγαινε από τις σκοτεινές γωνιές, τρέλαινε τους άντρες. Και καραδοκούσε για να πετύχει τους πιο καλοντυμένους, το καταλάβαινε από την έκφραση των ανοιχτόχρωμων ματιών τους. Ήταν σαν μια σαρκική μανία να φυσούσε πάνω από την πόλη. Φοβόταν βέβαια κάπως, γιατί οι πιο κόσμιοι ήταν και οι πιο διεστραμμένοι. Το λούστρο ράγιζε και το κτήνος έβγαινε στην επιφάνεια, απαιτητικό, στα τερατώδη του γούστα, ραφινάροντας τη διαστροφή του. Γι’ αυτό και η Σατέν συχνά δεν έδειχνε κανέναν σεβασμό, περιγελούσε την ευπρέπεια των πελατών της, λέγοντας ότι οι αμαξάδες τους ήταν πιο καλοί άνθρωποι απ’ αυτούς, γιατί σέβονταν τις γυναίκες και δεν τις διέφθειραν με τις ανόσιες ιδέες ενός άλλου κόσμου. Η Νανά εξακολουθούσε να σοκάρεται βλέποντας την πτώση του καλού κόσμου μέσα στην αθλιότητα του βίτσιου, γιατί διατηρούσε κάποιες προκαταλήψεις, τις οποίες η Σατέν τις κατέρριπτε. Είχε χαθεί, λοιπόν, η αρετή; όπως έλεγε, όταν συζητούσε σοβαρά. Όλοι, από τα ύψη ως τα βάθη της κοινωνίας, ήταν έκφυλοι.
[…] Αυτό που ενοχλούσε περισσότερο την Νανά, ήταν η ειλικρίνεια με την οποία γίνονταν αυτές οι χαμερπείς ακολασίες. Θυμόταν την παρωδία ηδονής που έπρεπε να παίζει, όταν ήταν εταίρα της υψηλής κοινωνίας, ενώ τώρα έβλεπε τις κοπέλες γύρω της ν’ αργοπεθαίνουν απ’ το επάγγελμα κάθε μέρα.
Η Νανά (1880) είναι ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα του Ζολά, εκπροσώπου του γαλλικού νατουραλισμού και ανήκει στη σειρά μυθιστορημάτων Rougon – Macquart. Ο συγγραφέας, με τη συμβολική μορφή μιας πόρνης η οποία διαφθείρει την παριζιάνικη ελίτ, δηλώνει την κατάπτωση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Η μετάφρασή της από τον Ιωάννη Καμπούρογλου και ο πρόλογος – μανιφέστο του νατουραλισμού από τον Αγησίλαο Γιαννόπουλο, που την συνόδευε, προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων.
Ο ιστότοπός μας χρησιμοποιεί cookies. Ορισμένα από αυτά είναι απαραίτητα για τη λειτουργία μας και άλλα μας βοηθούν να παρέχουμε το μέγιστο των υπηρεσιών μας. Επιλέξτε εσείς ποια cookies αποδέχεστε, τα οποία μπορείτε να αλλάξετε οποιαδήποτε στιγμή.Ρυθμίσεις cookieΑΠΟΔΟΧΗ
Privacy & Cookies Policy
Επισκόπηση απορρήτου
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie για να βελτιώσει την εμπειρία σας ενώ περιηγείστε στον ιστότοπο. Από αυτά τα cookie, τα cookie που κατηγοριοποιούνται ως απαραίτητα αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας, καθώς είναι απαραίτητα για τη λειτουργία βασικών λειτουργιών του ιστότοπου. Χρησιμοποιούμε επίσης cookie τρίτων που μας βοηθούν να αναλύσουμε και να κατανοήσουμε πώς χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο. Αυτά τα cookies θα αποθηκευτούν στο πρόγραμμα περιήγησής σας μόνο με τη συγκατάθεσή σας. Έχετε επίσης την επιλογή να εξαιρεθείτε από αυτά τα cookie. Ωστόσο, η εξαίρεση από ορισμένα από αυτά τα cookie μπορεί να επηρεάσει την εμπειρία περιήγησής σας
Τα απαραίτητα cookie είναι απολύτως απαραίτητα για τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει μόνο cookie που διασφαλίζουν βασικές λειτουργίες και δυνατότητες ασφάλειας του ιστότοπου. Αυτά τα cookies δεν αποθηκεύουν προσωπικά στοιχεία.
Τυχόν cookie που ενδέχεται να μην είναι ιδιαίτερα απαραίτητα για τη λειτουργία του ιστότοπου και χρησιμοποιούνται ειδικά για τη συλλογή προσωπικών δεδομένων χρήστη μέσω αναλυτικών στοιχείων, διαφημίσεων, άλλων ενσωματωμένων περιεχομένων χαρακτηρίζονται ως μη απαραίτητα cookie. Είναι υποχρεωτικό να εξασφαλιστεί η συναίνεση των χρηστών πριν από την εκτέλεση αυτών των cookies στον ιστότοπό σας.