Ο Μίλτος Χατζηδάφνης αναζητά τον τελευταίο ήρωα ( ; )

Συνέντευξη στην Εύα Κουκή 

Ο Μίλτος Χατζηδάφνης γεννήθηκε στο Ροδολίβος των Σερρών και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στο Λονδίνο. Η συγγραφή μπήκε στη ζωή του, για να βρίσκεται σ’ έναν κόσμο, όπως ομολογεί. Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης με τίτλο Ο τελευταίος ήρωας.

Τι σας οδήγησε στη συγγραφή; Δεν βρίσκω κάτι να με εκφράζει καλύτερα απ’ αυτό που είπε η πολυαγαπημένη μου συγγραφέας Άνν Ένράιτ σε μια πρόσφατη ομιλία της και είναι το εξής «Το γράψιμο δεν είναι μόνο ένας τρόπος να περιγράψεις έναν κόσμο, αλλά είναι και ένας τρόπος να βρίσκεσαι σ’ έναν κόσμο».

Γιατί επιλέξατε αυτό τον τίτλο; Τι είναι ο Τελευταίος Ήρωας για σας; Το βιβλίο καταπιάνεται, ίσως πέρα από άλλα, με τη διαχείριση της απώλειας. Περισσότερο όμως μ’ έναν τρόπο ενστικτώδη και υποσυνείδητο παρά κραυγαλέο και «συνηθισμένο». Ο τίτλος ήρθε ως απόρροια αυτής της εσωτερικής ερώτησης που μπορεί να προκύψει σε μια τέτοια, πάντα μοναχική, διαδρομή, και η οποία ενδεχομένως αφορά την ύπαρξη ηρώων –κάποιον να μας σώσει- ή συνοδοιπόρων –κάποιον να ενώσουμε τη δυστυχία μας. Όταν βρίσκεις τον εαυτό σου σ’ ένα σπίτι που δεν ακούς τον παραμικρό ήχο, αβίαστα, θα ρωτήσεις, «είναι κανείς εδώ;». Συνήθως, δεν υπάρχει απόκριση. Και αν υπάρξει, στο μυαλό μου έχω, πως θα είναι από κάποιον που διανύει τον δικό του μοναχικό δρόμο και τυγχάνει να συμπέσετε στο ίδιο σημείο, την ίδια στιγμή.

Γιατί επιλέξατε το Λονδίνο ως χώρο δράσης για την ιστορία σας; Προφανώς το Λονδίνο είναι ένας ενδιαφέρον τόπος. Μαγικός, κινηματογραφικός, σου προσφέρει πολλές αφορμές για αφηγηματική δράση, ενώ παράλληλα, αν δεις προσεχτικά, κρύβει κινδύνους, μπορεί με την ίδια ακριβώς δύναμη είτε να σε κάνει να νιώσεις ότι βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσμου είτε να σε εξαφανίσει. Επομένως αποτελεί πρόκληση, την οποία ως πρωτάρης φυσικά και αποδέχτηκα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.

Μπορεί η φιλία να παίξει πραγματικά καταλυτικό ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου; Για να μας απασχολεί και να αποτελεί ένα απ’ τα κέντρα στις ζωές μας, παίζει. Και η φιλία και η έλλειψη της.

Υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία στην ιστορία του βιβλίου σας; Σίγουρα αυτά που γράφω πρέπει να με αφορούν για να με ενδιαφέρουν, χωρίς να εννοώ ότι πρέπει να αφορούν εμένα. Προσωπικά στοιχεία σίγουρα θα βρω αν γυρίσω και δω τα υλικά με τα οποία έχτισα την ιστορία. Ωστόσο, τα μεταμφιεσμένα είναι πιο προσωπικά απ’ τα οφθαλμοφανή.

Ποιες είναι οι λογοτεχνικές σας επιρροές; Η λίστα των αγαπημένων είναι μεγάλη. Αν το περιορίσω στα πρώτα ονόματα που αυτή τη στιγμή μου έρχονται στο μυαλό, για άγνωστο λόγο, είναι ο Κάρβερ, ο Παπαδιαμάντης, η Βιρτζίνια Γουλφ, η Άλι Σμιθ -με καρδούλα η συγκεκριμένη, η Ντέμπορα Λέβι, ο Τσέχωφ, ο Τενεσί Ουίλιαμς, ο Ίαν Μακ Γιούαν, η Καραπάνου.

Ποιο είναι ο τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε και δεν μπορούσατε να αφήσετε από τα χέρια σας; Το προηγούμενο. Παράδεισος και Κόλαση του Γιον Κάλμαν Στέφανσον.

Και ποιο διαβάζετε αυτήν τη στιγμή; Το βαλς των δέντρων και του ουρανού του Γκενασιά.