*Κριτική: «Alarms» του Μάικλ Φρέιν στο θέατρο Άλφα.Ιδέα

Κωνσταντίνος Μπιμπής, Γιώργος Βουρδαμής, Νεφέλη Κουρή, Ιωάννα Ασημακοπούλου © Σοφοκλής Μπιμπής

Κείμενο: Σταμάτης Παρασκευάς
stamatakosvs@gmail.com


-Λες να υπάρχω σαν μια συνεχόμενη οντότητα; Ή αν κλείσω τα μάτια μου και τα ξανανοίξω θα έχω εξαφανιστεί;
-Είμαι όμως στα αλήθεια εγώ, ή κάποιος άλλος , κάποιος ξένος που με κοιτάζει και αυτός;
-Μόνος μου μιλάω ούτως ή άλλως.
[Απόσπασμα από το Alarms]

Δεύτερος Φρέιν στην Αθήνα μετά Το Σώσε της Στέγης, από το θέατρο Άλδα-Ιδέα, με σαφή, ρητό και έμπρακτα διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης του θεάτρου και των ηθοποιών και έργων, στηλιτεύοντας ενίοτε μέσα από συνεντεύξεις και αναφορές τους την έλλειψη ζωντάνιας και συναισθήματος από σύγχρονες παραγωγές.

“Ο Μάικλ Φρέιν γεννήθηκε το 1933 στη Μεγάλη Βρετανία και έχει γράψει δεκάδες θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, έχει μεταφράσει κλασικούς συγγραφείς και έχει εργαστεί και ως δημοσιογράφος σε σημαντικές βρετανικές εφημερίδες. Από το 1966 έως σήμερα έχει αποσπάσει περισσότερα από 15 βραβεία για τα θεατρικά του έργα, ενώ το έργο του Alarms απέσπασε διθυραμβικές κριτικές όπου και αν ανέβηκε”, μάς συστήνει η ανακοίνωση του Θεάτρου Άλφα-Ιδέα τον συγγραφέα και το έργο που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο 10 Νοέμβρη 2018.

Ένα λιτό σκηνικό που παρέπεμπε σε μια μεσοτοιχία ξενοδοχείου με τα δωμάτια να ανοίγονται κατοπτρικά το ένα του άλλου σε σχέση με μια πράσινη γραμμή που “χώριζε” τη σκηνή σαν τοίχος και καθρέφτης, μα και σαν ένας “τέταρτος τοίχος” που οδηγούσε τους ηθοποιούς του ενός δωματίου να μιλάνε στους ηθοποιούς του διπλανού δωματίου καταργώντας τον, θέτοντας ερωτήματα που τους απασχολούσαν βαθιά υπαρξιακά, ερωτικά, ζητήματα ταυτότητας και της σχέσης τους της ίδιας. Πολύ καλά δουλεμένο το πρώτο μέρος σε μια κατά τα φαινόμενα δύσκολη συνθήκη (καθώς οι διάλογοι από δύο υποθετικά διαφορετικούς χώρους έμπλεκαν μεταξύ τους με καταιγιστικό ρυθμό), καλοκουρντισμένο χωρίς να λείπει το καταλυτικό γέλιο, με το οποίο υπογράμμιζε τις σκηνές και την τραγικότητα των καταστάσεων στο κείμενο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο δεύτερο μέρος αλλάζουμε μέρος και βλέπουμε ένα ζευγάρι να υποδέχεται ένα φιλικό ζευγάρι στην έπαυλή του γεμάτη από υπερσύγχρονες συσκευές, που κάνουν ήχους, που δημιουργούν ένα ηχητικό περιβάλλον αποπροσανατολιστικό από τη βραδιά και την ουσία της (τη συνάντηση ανθρώπων) και αρκετά βασανιστικό για τους παρόντες. Οι πιο κωμικές και εμπνευσμένες στιγμές ήταν μαζεμένες σε αυτό το μέρος, ωστόσο με τους ηθοποιούς επί σκηνής μερικές φορές να υπερβάλλουν κατά την ιδιοποίηση του έργου και την προσαρμογή του στο ύφος και το χιούμορ της ομάδας που συναντήσαμε έντονα στον Ρωμαίο και Ιουλιέτα για 2 και τον Υπηρέτη 2 αφεντάδων.

Και οι τέσσερις ηθοποιοί (Κωνσταντίνος Μπιμπής, Ιωάννα Ασημακοπούλου, Νεφέλη Κουρή, Γιώργος Βουρδαμής) έδωσαν άρτιες ερμηνείες και έδωσαν ένα έργο ατόφια φάρσα με έντονα φιλοσοφικό περιεχόμενο. Οι ίδιοι δεν κατρακύλησαν συχνά σε ευκολίες και μανιέρες για να κερδίσουν το κοινό και υπηρέτησαν ένα έργο που ακροβατεί ανάμεσα στη σύγχρονη γραφή και τις αρχαίες θεατρικές παραδόσεις των μπουφονικών δραμάτων, που μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον κόσμο με ειλικρίνεια, που δεν υπάρχουν άτρωτοι άνθρωποι, ούτε τέλειες σχέσεις, με τη σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη να δίνει βήμα στον άνθρωπο, τον ηθοποιό πάνω στη σκηνή. Τα σκηνικά του Αντώνη Χαλκιά αρκετά προσεγμένα, που γέμισαν τη μεγάλη σκηνή του θεάτρου χωρίς υπερβολές και οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα περιορίστηκαν κυρίως σε φωτισμό-συσκότιση (κυρίως στο πρώτο μέρος), ενώ η χρήση στρόμπο έδωσε μιαν ενδιαφέρουσα νότα όπου χρησιμοποιήθηκε, πέρα από τον πεζό μονοχρωματικό φωτισμό.

Βγαίνοντας από το ιστορικό θέατρο της οδού Πατησίων, σκέφτεσαι πως ναι, το έργο αυτό είναι προφητικό, όχι μόνο για το πώς μάς έχουν κατακλύσει τα gadgets και οι smart συσκευές, αλλά πώς όλα αυτά έχουν μπει στο θέατρο, ως τεχνολογία, που σιγά σιγά αφήνει πιο αμέτοχους τους ηθοποιούς κι από τους ίδιους τους θεατές.

Info: Από 10 Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:00 στο θέατρο Άλφα.Ιδέα (28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα)