Δανάη Πρωτόπαπα – Το φιλί που παρέμεινε στο πάντα

Δυο στόματα σε απαγορευμένη απόσταση.
Η ανάσα διαπερνάει το σώμα και οι χτύποι της καρδιάς δυναμώνουν.
Η σκέψη μουδιάζει καίγοντας το μυαλό που σταματά να σκέφτεται.
 
Μόνο μερικά δευτερόλεπτα αρκούν, για να μείνει αυτό το φιλί
χαραγμένο για πάντα στη μνήμη, μέχρι να ενωθούν τα χείλη και
να εκραγεί ο έρωτας.
 
Εκεί που ξεκίνησαν όλα όσα ονειρευόσουν ακόμα και με τα μάτια ανοιχτά.
Ένα φιλί που σταμάτησε το σύμπαν και χάραξε εκεί το δικό του «πάντα».
Υγρό, παθιασμένο, γεμάτο γνώριμα και άγνωστα συναισθήματα.
 
Τις νύχτες που ο ύπνος δεν θέλει να σε ησυχάσει, ξαναζωντανεύεις
την ανάσα σου σε αυτή την απόσταση αναπνοής.
Άλλες φορές σε αποκοιμίζει και άλλες σε ξαγρυπνάει.
 
Ήταν η στιγμή που χάραξε το δικό της «πάντα».
Όμως μόνο μία στιγμή. Μία στιγμή που δεν γυρνάει πίσω.
 
Πόσες νύχτες δεν έχεις κοιμηθεί για να σκέφτεσαι αυτό το φιλί,
που αργά και βασανιστικά ο χρόνος το σβήνει.
Είναι άραγε ο χρόνος που το σβήνει;
Ή όχι;