Συνέντευξη στον Γιώργο Λιβανό
Η σχέση μου με την Καίτη Ιμπροχώρη είναι σχέση στοργής, αγάπης, κατανόησης και θαυμασμού. Όχι μόνο γιατί συνεργαζόμαστε με ιδεατό τρόπο περίπου δέκα χρόνια, αλλά και γιατί μιλάμε την ίδια γλώσσα. Λατρεύουμε τις ομάδες το πειραγμένο θέατρο ρεπερτορίου τις πειραματικές με άποψη παραστάσεις και τις γεμιστές σοκολάτες! Τη γνώριζα από το ΣΕΗ σαν πρόεδρο και όταν της πρότεινα να παίξει τη Φλαμίνια στη Διπλή Απιστία του Μαριβώ δέσαμε αρμονικά με μια φιλία χρόνων. Την αγαπώ και την εκτιμώ κι αυτή είναι μια συζήτηση εξομολογητική.
Τι είναι για σένα θέατρο. Ένα κομμάτι της ζωής μου, που είναι γεμάτη δεν έχει μόνο το θέατρο, αλλά αυτό καταλαμβάνει ένα μέρος πολύ σεβαστό, μπορώ να πω σπουδαίο!
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
Αγαπημένες συνεργασίες σε μια πορεία πολλών χρόνων. Πολλών χρόνων, κι όλες αγαπητές, απλά κάποιες ήταν και ξεχωριστές. Έκανα κάποια επιλογή σε αυτά που ήθελα, όσο μπορούσα βέβαια. Δε μπορώ να μην αναφέρω όμως τον Κώστα Μουσούρη, τον Μυράτ και τη Βούλα (Ζουμπουλάκη), τον Σολωμό και φτάνοντας στις μέρες μας τον Γιώργο Λιβανό και τους Θεατρίνων Θεατές.
Από πρόεδρος του ΣΕΗ σε ρόλους πολλούς -τραγουδίστρια στους Φόρμινξ, χορεύτρια με σπουδές κλασσικού πετυχημένη ηθοποιός στο θέατρο τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Πόσο εύκολη ήταν η μετάβαση από το ένα μέτωπο στο άλλο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο , πολλές φορές επίπονο και φυσικά κουραστικό, κάποιες φορές εκ των πραγμάτων αναγκάζεσαι να ξεχωρίσεις και να πριμοδοτήσεις το ένα ή το άλλο, για λίγο και μετά η ζυγαριά πάλι ισορροπεί. Εγώ αγαπώ το συνδικαλισμό, όχι μόνο γιατί υπήρξα πρόεδρος του ΣΕΗ, αλλά γιατί με αυτόν μπορείς να πάρεις θέση, να εκφράσεις τη συλλογική γνώμη, να διεκδικήσεις.
Το θέατρο είναι και πολιτική έκφραση έχεις τονίσει κατ΄ επανάληψη; Nαι, και μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά για κοινό και θεατές.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ