Δημήτρης Σαμόλης: «Θέλω να ‘μαι γυμνός με τις μελωδίες και τους στίχους»
Συνέντευξη στον Λάζαρο Αντωνιάδη (ant.lazaros@gmail.com)
Mε σπουδές στη Νομική Αθηνών, καθώς και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ο Δημήτρης Σαμόλης ερμηνεύει τα τραγούδια που γράφει, τα δισκογραφεί και τα παίζει σε χώρους της Αθήνας. Λίγο πριν το πρώτο live του Φθινοπώρου απαντά στο δίλημμα του Σαίξπηρ και ομολογεί την επιθυμία του να γράψει ένα μιούζικαλ. Οι γνώμες και οι άνεμοι, αλήθεια, τον τρομάζουν;
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, κε Σαμόλη. Ηθοποιός, τραγουδιστής, δημιουργός και πριν από αυτά νομικάριος. Πολύπλευρη προσωπικότητα, όμως με έναν κοινό παρανομαστή, την εξωστρέφεια. Χαχα! Νομίζω δε μπορώ να αποδεχτώ καμιά ιδιότητα. Τραγουδιστής σε καμία περίπτωση, άντε βαριά βαριά τραγουδοποιό με λες. Τώρα ηθοποιός δεν είμαι ακόμα. Και δεν το λέω από ψευτοσυστολή, αλλά τελείως πρακτικά. Κάθε φορά που δουλεύω ένα ρόλο αναρωτιέμαι τόσα πράγματα.. δεν έχω ιδέα τι σημαίνει στα αλήθεια το να είσαι ηθοποιός. Το Νομικάριος προσπαθώ να το ξεχάσω.. όσο για το δημιουργός ακούγεται όμορφο. Με έναν τρόπο είμαστε όλοι δημιουργοί της ζωής μας.
Ήσαστε από μικρός εξωστρεφής, ή αυτό δημιουργείται στην πορεία; Νιώθετε έτσι καταρχάς; Η εξωστρέφεια είναι η μια όψη του νομίσματος, η εσωστρέφεια η άλλη. Κι έτσι όπως παίζουμε κορώνα-γράμματα, πάνω στον στροβιλισμό του κέρματος, λαμπυρίζουν κι οι δυο πλευρές. Έτσι νιώθω. Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Απλά η εξωστρέφεια κάνει θόρυβο. Τον περισσότερο χρόνο όμως τον περνάω στο καβούκι μου.
Οι σπουδές στη Νομική Αθηνών ήταν προσωπική απόφαση; Ναι, προσωπική. Ήμουν εγωιστής κι ήθελα να μαι σε όλα πρώτος. Ήμουν καλός μαθητής, διάβαζα πολλές ώρες. Πίστευα πως αν σπούδαζα Νομική, ο κόσμος θα με εκτιμούσε περισσότερο, ότι θα έλεγε τύπου: «πω Νομική..;; φοβερό!! Δεν είσαι απλά καλλιτέχνης!» Τώρα μου φαίνεται γελοία αυτή η σκέψη. Πόσα πράγματα κάνουμε για το τι θα πουν οι άλλοι.
Και οι σπουδές στο Εθνικό; Οι σπουδές στο Εθνικό ήταν το αληθινό όνειρο. Πέρασα με την τρίτη προσπάθεια. Ήταν πολύ όμορφα χρόνια. Όταν φέρνω στο νου μου τους συμφοιτητές μου, αισθάνομαι μαγικά. Αγαπηθήκαμε πολύ και μοιραστήκαμε μοναδικές εμπειρίες.
Υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκατε ότι «τώρα που πάω να μπλέξω με το τραγούδι, ενώ με γνωρίζουν ως ηθοποιό»; Ξέρετε, στην Ελλάδα αποδιοργανώνεται το κοινό, όταν χρησιμοποιείς πολλά από τα ταλέντα σου. Ναι. Όταν κυκλοφόρησα μόνος μου στο youtube το πρώτο μου αγγλόφωνο τραγούδι το “fortune cookie”, είχα άγχος. Ένιωθα ότι θα λενε ” που πας ρε Καραμήτρο..”. Μετά όμως μου άρεσε που δεν μπήκα σε καλούπια. Δε χρειαζόμαστε καμία ταμπέλα για να εκφράσουμε το ποιοί είμαστε.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ