Ο Ζερόμ, μέσω της εκπομπής «Φτάσαμε», εξερεύνησε την εύφορη πεδινή περιοχή της αρχαίας Θήβας, μια πόλη με γοητευτικά τοπία που απέχει 1,5 ώρα από την Αθήνα και είναι προορισμός για όλες τις εποχές. Εκεί συνάντησε τη ράπερ Sadahzinia.
Η Sadahzinia, μετά από μακρά πορεία στη χιπ χοπ σκηνή μιλάει για την απόφαση της να επιστρέψει στην αρχαία Θήβα, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως πρώτη γυναίκα ράπερ, ενώ κάνει τον απολογισμό της μετά από 30 χρόνια.
«Ήταν δύσκολα, δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολα στην αρχή. Σε κοιτάνε και λίγο περίεργα. Μια γυναίκα πρέπει να βρει και το πώς θα σταθεί και πως διαθέει αυτό που έχει να δώσει, αλλά κάπως βρήκα τον τρόπο παίρνοντας πράγματα από δω κι απο κει και βρίσκοντας πράγματα μέσα μου» θα πει για τα πρώτα της βήματα.
Μέσα από τη μεγάλη της συναυλία τον Σεπτέμβριο στην Τεχνόπλη η Sadahzinia ήθελε να εκφράσει τη γυναικεία φωνή και δύναμη. «Η αγωνία μου ήταν να μαζέψω όσες περισσότερες γυναίκες γινόταν, που ασχολούνται με την ραπ στην Ελλάδα. Νιώθω ότι έπρεπε να το είχα κάνει καιρό πριν, εφόσον είμαι τόσα χρόνια, αλλά δεν καταφέραμε να βρεθούμε. Έκανε τότε κι ένα dj set αφιέρωμα στα 50 χρόνια του χιπ χοπ. Μόνο με γυναίκες πάλι απ΄όλο τον κόσμο.
Εκεί έκανα μια έρευνα και είδα τον μόχθο και τον πόνο όλων αυτών των γυναικών στην προσπάθεια τους να βγούνε μπροστά και να κάνουν πράγματα. Τις είδα να έχουν θέσεις παντού. Αλλά υπήρχε μια βιαιότητα στους στίχους, κυρίως των ανδρών εναντίον των γυναικών, και ανακάλυψα ότι αυτό είναι γραμμή των δισκογραφικών εταιρειών από το ’90. Και με αφορμή αυτή τη συναυλία ήθελα να ενοχλήσω, ώστε να γίνει κάτι».
Ποια είναι η θέση της γυναίκας σήμερα;
«Η θέση της γυναίκας δεν μπορώ να πω ότι έχει αλλάξει και πολύ. Πάντα γραφόντουσαν μισογυνιστικά τραγούδια, μισογυνιστικοί στίχοι. Απλώς εγώ μίλησα για το χιπ χοπ και το ραπ και για το τραπ. Χωρίς να θέλω να επιτεθώ σε κάποιο είδος. Νομίζω ότι είναι μια γραμμή αυτή, μια γραμμή γιατί πουλάει. Όλα μεταφράζονται σε χρήματα. Οπότε θεωρώ ότι υπάρχει μισογυνισμός στη μουσική και στην τέχνη. Θα έπρεπε να είναι ασπίδα κανονικά η τέχνη για τις γυναίκες. Καλλιεργείται μια νοοτροπία και μία κουλτούρα η οποία κανονικοποεί τη βία. Υπάρχει μία κανονικότητα και μία αποδοχή και μία θυματοποίηση των γυναικών και τα κορίτσια που μεγαλώνουν τώρα κάπως προσδιορίζονται μέσα από αυτό κι αυτό είναι πολύ κρίμα. Πολύ κρίμα γιατί υπάρχει πολύ ταλέντο και πρέπει να πιστέψουμε σε αυτό. Γιατί κι εγώ ακόμα παλεύω. Μη νομίζεις ότι και για μένα είναι εύκολο».
«Είμαι πάντα η sadahzinia. Με καθόρισε αυτό. Βέβαια είναι ένα λογοπαίγνιο που είναι από ένα παραμύθι. Το λυπημένο λουλούδι. Αλλά εκεί υπάρχει μια λέξη δημιουργία, η οποία είναι το κέντρο μου».
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, Χ (twitter) και instagram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.