Γιώργης Χαριτάτος

Για την άνοιξη που θα έρθει, θα φύγει και θα μας νικήσει:Το προμήνυμα της κερασιάς Φλεβάρης, που απεκδύεται τον καθωσπρεπισμό και φορά τα προσωπεία του καρναβαλιού, της μνήμης για τα…

Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου. Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ, αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.Τ. Λειβαδίτης, Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου, Κέδρος, Αθήνα 1990. Για…

Μνήμη Μανώλη Μ. Σε κλείσανε άστοργοι καιροί σε κάγκελα και σε καθρέφτες έρχονταν ύστερα σαν κλέφτες να σου ανάψουνε κερί. Δε μίλαγες, δεν έβγαζες φωνή βουβός και παραπεταμένος μες στη ζωή…

στον Στέλιο Χαραλαμπόπουλο Πάνινα τα βουνά μέσα στην πάχνη που τ’ ανεμίζει αύρα της θαλάσσης και πλαταγίζουν στον λαμπρόν αιθέρα. Σκουφάκια του χιονιού και μαύρα δάση πλαγιές-καπούλια…

Παγετός την νύχτα και νωρίς το πρωί κι η στάχτη, ά η στάχτινη μνήμη, υγρή μόνωση, ξεφτισμένος τοίχος. Έρχονται καταιγίδες. Αλλά θάνατος δεν είναι η σταχτιά απόγνωση των χαμένων. Είναι ο…

Με λένε Πηνελόπη δεν έχω καμία σχέση με την Ιθακήσια βασίλισσα άλλωστε κάτι τέτοιο δεν θα μου το επέτρεπε και η καταγωγή μου προέρχομαι από τα χαμολούλουδα διάγω το βίο μου…

Απόσπασμα από τη μυθιστορηματική αφήγηση της ζωής του Μπετόβεν, όπως την περιγράφει ο Ρομαίν Ρολάν στο δεκάτομο έργο του "Ζαν Κριστόφ", έργο για το οποίο του απονεμήθηκε το Νόμπελ…

Τα γεμάτα επιθυμία χείλη της είναι γκρι και χωρισμένα σαν μια μεταξωτή θηλειά απειλώντας ένα μικρό, παράξενο τραύμα. Αρπάζεται νωχελικά πάνω σε ευαίσθητα κι άγρια πράγματα περήφανη που τα…

Πιάνω την άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω:Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντηένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδαςοι αστερισμοί της μαργαρίτας όλοι αλλάκαι μαζί πολλά σερνόμενα ή…

Όλες οι αγιογραφίες δείχνουν ότι θα με σκοτώσεις. Είναι απόγευμα, τα λέπια μου λάμπουν. Τρώω μόνο χορτάρι του φεγγαριού. Αίμα δεν είδα ποτέ. Ζεσταίνω τα αυγά της πολιτείας, βλέπουν οι…

«Η δυαδική υπόσταση του Χριστού στάθηκε για μένα πάντα βαθύ, ανεξερεύνητο μυστήριο· η λαχτάρα, η τόσο ανθρώπινη, η τόσο υπεράνθρωπη, να φτάσει ο άνθρωπος ως το Θεό – ή πιο σωστά: να…

Μου είπες: γράφε για σένα.Απάντησα: προτιμώ να γράφωγια πουκάμισα αγορασμένααπό κάποια αμερικάνικη αγορά,για διψασμένα, άκοπα μαλλιά.Για χέρια που στολίζονταιμε ενθυμήματα από προγόνουςμε…

Η γυναίκα θυμήθηκε Η νύχτα τη σταμάτησε Την έβαλε στο αμάξι Πήγανε στην άκρη της θάλασσας Η γυναίκα πλησίασε Τον χρόνο που κατάπινε κύματα Γονάτισε Το νερό έγλειφε το εσωτερικό των μηρών…

Μία ώρα διαφορά είναι άλλο πράγμα από την ώρα που κάνει τη διαφορά. Σήμερα αποφάσισα να μη σου πω την αλήθεια. Αυτός ο ήλιος κι ο πόνος στην πλάτη με κάνουν να πιστεύω και πάλι πως η…

εμφανίζονται όλες τους όταν βρέχει δυνατά Πρώτη έρχεται εκείνη που κρατάει τα βαφτιστικά και τα παπούτσια που με χτυπήσανε παρανυφάκι τα σέρνει μ' ένα λουράκι πάνω στην άσφαλτο να…

Ο Αλμπέρτο έγραφε πως αυτός που κρύβεται μέσα στις σκιές είναι κατάσκοπος· αυτός που κρύβει μέσα του σκιές είναι καλλιτέχνης. Εξαρτάται ποια μορφή κρυφτού τού άρεσε από μικρός. Ποιητή ορίζει…

του Ἀλφόνσου-Λεωνίδα Δώδεκα δωδεκάτουτου δύο χιλιάδες δώδεκα.“Κοίτα”, μου είπες,“ποτέ ξανά δεν θα προλάβουμενα είναι έτσι ταιριασμένοι οι αριθμοί!” Μικρός, τρία χρόνιαπροτού κλείσεις…

Γλιστρούσε από τα χέρια μουκι έπρεπενα έχω μεγάλη τέχνη στην απόχη. Όχι βαρύ καμάκι, θα πονέσει.Όχι το αγκίστρι, θα ματώσουντα καλοδουλεμένα του βράγχια. Κι ενώ ήταν ξένος και βουβός…

Χρόνια σακάτικα εμφανίστηκε στὸν παραδεισένιο κόσμο ο Κάσπαρ Χάουζερ, έκθετος και τρελός. Η γη χωρίς Εδὲμ μόνο καμιά σιδερένια καμηλοπάρδαλη, σαύρες καρδινάλιοι, δηλητηριαστὲς φυτών,…

Κι όσο για τα παιδιά ψηλώνουν γρήγορα μαθαίνουνε να θάβουν τα νεκρά πουλιά, συναγωνίζονται στην αντοχή και στην ταχύτητα να δούμε ποιος ποιος ποιος θα τα φυλάει. Οι μητέρες τους μετράν το…

Ο Λευκός βασιλιάς του χειμώνακρυστάλλινος απεβίωσε εχτές βράδυστους 19 βαθμούς κελσίου. Σύσσωμες οι εποχές με τον τρίτο ήλιοκατέφθασαν να παραλάβουν το σώμα τουγια την ετήσια…

Tο τέρας ο Αχιλλέαςδίπλα μου πάνταομοτράπεζοςόταν δειπνώ σκιές κι ο Έκτωρ μουάφαντοςσαν να μην πέθανε ποτέ. Από τη συλλογή Σκοτεινή κλωστή δεμένη, Γαβριηλίδης, 2017

Στιγμές αναρχίαςταράζουν το φόβο.Μουδιάζουν τον άρρωστο.Με μέλι την άφτρα. Περαστικός στην προσευχήμε μια σταγόνα πλήξης. Ανάσακαι ξεκίνησανα παλουκώνω ρίμες. Από τη συλλογή…

Υπάρχουν γυναίκες με ψυχή κήπουανθίζουν, μαραίνονται, φυλλορροούν, αιμορραγούν,αναπαράγονταιμε κιρκαδική ροή, με αυτιστική πλήξημέχρι να σβήσουν οριστικά ωςτον αφανισμό τους κι αν τις…

Όταν πια βρεθώ στον τόπο μουθα είμαι περίπου εκατό χρονώντη νύχτα που θα πέσω να κοιμηθώπρέπει να πω στον Τζων ότι δεν χρειάζεταισαξόφωνο για το βραδινό σιωπητήριοπαρά μόνον ένας επίδεσμος…

Ξέμαθαν να περπατούν Μπουσουλάνε σαν προσκυνητές Σέρνονται σαν χελώνες Οι αμαρτίες τους βαρύ καβούκι Στο ξέφωτο ελπίζουν για το θαύμα Πριν τη χειμερία νάρκη Να ξαναγίνουνε λαγοί. Από την…

Στίχος λέει είναι: «αράδα έντυπου κειμένου». Εγώ σου λέω: είναι παλμός εντατικής βρογχόσπασμος ασθματικής σειρήνας. Κυρίως είναι: στουπί εμποτισμένο με βενζίνη δίπλα στο κοριτσάκι με τα…

«Αγάπη μου .. μου είχες πει κάποτε ότι μ’ αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη (ίσως να μην το θυμάσαι, λες τόσα πολλά ανόητα πράγματα) λοιπόν αυτή την στιγμή θα πρέπει να μ’ αγαπάς πολύ,…

Τί όμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα. Καλυμένη ἀπ᾿ τὰ μαλλιά ὡς τὰ νύχια τῶν ποδιῶν μὲ σκοτεινὸ…

Τοῦ Νάσου Βαγενὰ Τὰ πράγματα εἶναι ὅπως τὰ γνώρισες. Λίγο χειρότερα ἴσως, γιατί ὁ ἄνθρωπος συνηθίζει τὶς συφορές. Ἡ συφορὰ εἶναι ἕνα σκληρὸ προσκεφάλι ὅπου πλαγιάζω καὶ δὲν λέει νὰ μὲ…

Σὰν ὁ Ἀντίνοος ξαπλώθηκε Ὅπως ἕνα μεγάλο σκυλὶ Ποὺ ἡ μακριὰ ράχη του ἡσυχάζει Μ’ ἀλλεπάλληλα ρίγη Ποὺ γυαλίζουν στὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ Καθὼς σὲ νερὰ ἀκροθαλασσιᾶς Πρὶν ἀρχίσει τὸ σκοτάδι τῶν…

Καὶ ἤθελα νὰ φύγω μὲ τὰ λεφτά μου ἢ τὴ ζωή μου. Φασαρίες καὶ μὴ φασαρίες. Θὰ ἀνεβάσεις πυρετό. Τί γυρεύεις ὅταν τρέχεις Ἀθήνα-Πειραιὰ καὶ τανάπαλιν - τούμπαλιν; Νὰ μοῦ ἀγοράσεις μήπως καμμία…

Ἐξετελέσθη στὶς 7.06΄ ἀκριβῶς σήμερα τὸ πρωὶ πλησίον τῆς Κοινότητος Ἐξοχῆς ὁ Δράκος τοῦ Σέιχ Σοῦ, διὰ τὰ ἐγκλήματα τὰ ὁποῖα διέπραξε. Οἱ ἐφημερίδεςἈπὸ τῶν τουφεκιῶν τὶς κάννες γιὰ νὰ…

Τὸν ἀγάπησε γιατί εἶχε μαῦρα μάτια Καὶ τὰ μάτια του πέταγαν σπίθες. Τὴν ἀγάπησε γιατί μιὰ πλεξούδα χρυσὴ τῶν μαλλιῶν της Κυμάτιζε πάνω στὸ μέτωπό της. Σμίξανε τὰ βήματά τους Σμίξανε τὶς…

Ο Θοδωρής Κούκιας γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα. Σπούδασε οικονομικά στην Ελλάδα και έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλία, στη διοίκηση επιχειρήσεων. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ιόνιο…

Πέφτει ὁ ἥλιος πάνω στό πρόσωπό σου καί χθές ἔλεγαν πώς θἄχει συννεφιά Βρέχει πίσω ἀπό τήν πλάτη σου τά νερά τρέχουν πάνω σέ πλαστικά οἱ τεχνητοί πίδακες μπροστά σου. Ἄν σηκωθείς μπορεῖς νά…

Χλωμιάσανε τὴ νύχτα οἱ γλαυκὲς στῆλες τοῦ ναοῦ ἀλλ’ ἄσκοπα ὑψώνουν τὸ λαβωμένο ἀνάστημά τους σὲ οὐρανοὺς ἀπρόσιτους κανεὶς δὲ νογᾶ τὴν ἄλαλη δέηση παλιᾶς λατρείας ποὺ ὑποβλητικὲς γραμμὲς…

μόνο με τη σκέψη…

Στὸ μικρὸ καφενεδάκι εἶν’ ἀκόμα κρεμασμένα στοὺς τοίχους τὰ εἴκοσί μας χρόνια, ἀναπαράγονται ἀκόμα ἀναλλοίωτες οἱ φωνές τους. Αὐτὴ ἡ ἀποπετρωμένη στιγμὴ εἶν’ ἡ στιγμὴ ποὺ πρωτοπατήσαμε στὴν…

Μὲ τὶς λέξεις σου νὰ εἶσαι πολὺ προσεχτικὸς ὅπως εἶσαι ἀκριβῶς μ’ ἕναν βαριὰ τραυματισμένο ποῦ κουβαλᾶς στὸν ὦμο. Ἐκεῖ ποὺ προχωρᾶς μέσα στὴ νύχτα μπορεῖ νὰ τύχει νὰ γλιστρήσεις στοὺς…

Τί νύχτα ἡμερινὴ στὸν κόσμο! Ἀπὸ λιθάρι λιθάρι, μὲς στὸ δρόμο, νὰ ’βγω νὰ ξεκρίνω… Βιολέτα μοναχή, στὸ δρόμο, τὸ φεγγάρι. Κι ἀγέρι σιγανὸ φυσᾶ ἀπὸ μαντολίνο. (Κι εἶναι σὰν τ’ ὄργανο, ποὺ…

Κοίτα τὸ πῶς πηδάει πάνω ἀπ’ τὰ ξερόκλαδα τῆς καρδιᾶς μου! Ἡ βροχὴ ξεφαντώνει στὴν οὐρά του, ἀλλ’ αὐτὸς σταθερὸς ξεδιαλέγει φύλλα ξερά, ψάχνει γιὰ τὸ θεῖο καρύδι. Τὸ φθινόπωρο ἐκθέτει…

Γιατί να γράψω εγώ αυτά τα ποιήματα Γιατί να μην πάω στο περίπτερο Να χαζέψω τις γλάστρες από το παράθυρο Να πιω νερό; Γιατί να μην αφήσω τον εαυτό μου Στην καρέκλα του Ξεχασμένο Κι…

Μόνο το σπίτι μου υπάρχει,όλα τ’ άλλα χάθηκαν.Είσαι μέσα εσύ, είσαι εντός,με καρτεράς που έρχομαι.Περνάς απ’ τις πολύξερες τις κάμαρες,τη σκόνη παίρνεις, τη φριχτή σκουριά,το τόσο χνούδι…

Ω! να η Σελήνη φουσκωτή,  σαν ένα ολόγιομο πουγκί. Μια σάλπιγγα μακριά σημαίνει...  Ο κύριος πάρεδρος διαβαίνει. Παίζει ένα πιάνο μέσ’ στο βράδυ,…

Κατοικούσαν λίγα τετράγωνα παρακάτω. Τραβούσαν μεσ' από τα στενά του Ρούφ, σταματώντας η Μπέμπα να ισιώσει την κάλτσα της, ο Βλάσης ν' αγοράσει τσιγάρα. Φτασμένοι σπίτι, ο Βλάσης…

Ήταν Κυριακή. Όλοι σχεδόν οι άντρες του χωριού, από τα σύθαμπα που ετελείωσεν η λειτουργία, ήσαν συναγμένοι έξω από το σπιτομάγαζο του Μαγουλά κι έπιασαν ζωηρή ομιλία. Τα γιαπιά — οι…

Οι μέρες του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου είναι θερμές, καφτερές, γεμάτες τυφλωτικό ήλιο, φως αδυσώπητο. Ο μπάτης δεν κατορθώνει ούτε να ρυτιδώσει τη θάλασσα. Τα μελτέμια δεν έχουν δύναμη…

Ω σκοτεινό ανατρίχιασμα στη ρίζα και στα φύλλα! Πρόβαλε ανάστημα άγρυπνο στο πλήθος της σιωπής σήκωσε το κεφάλι σου από τα χέρια τα καμπύλα το θέλημά σου να γενεί και να μου ξαναπείς τα…

Πυώδης πλευρίτις, η κατάσταση αποτόμως οξεία, μια παλιά φυματίωση η αιτία και το κληρονομικό. (Είχαν τρεις πεθάνει στο σπίτι του απ’ την επάρατο νόσο.) Πίστευε στη ζωή, ζητούσε να ζήσει.…