Σκηνοθεσία: Γιέον Σανγκ-χο
Πρωταγωνιστούν: Γκονγκ Γιου, Μα Ντονγκ-σέοκ, Γιουνγκ Γιου-μι, Κιμ Σου-αν
Θρίλερ, 2016
Παραγωγή: Χώρα Νότια Κορέα | Έγχρωμο | Διάρκεια: 118′
Μια φορά κι έναν καιρό
Ένας ιός από το πουθενά μετατρέπει αθώους ανθρώπους σε ζωντανούς νεκρούς ή όπως λέμε στην καθομιλουμένη, σε ζόμπια! Ένας χωρισμένος-χρηματιστής-πατέρας παίρνει μαζί με την κόρη του το τρένο, με προορισμό το Μπουσάν. Μαζί με τους επιβάτες ανεβαίνει και ένας μολυσμένος από τον ιό άνθρωπος που δεν αργεί να εμφανίσει τις κανιβαλιστικές ορέξεις του.
επόμενη στάση: ζόμπι παντού
Μια ζομποταινία ερχόμενη από Νότια Κορέα φέρνει ανανεωτικό αέρα σε ένα κουρασμένο είδος. Η ταινία ήδη συζητιέται από το περσινό πρόγραμμα του φεστιβάλ Καννών, όπου προβλήθηκε στις μεταμεσονύχτιες προβολές κάνοντας θραύση, και με τρελή καθυστέρηση επιτέλους έκανε πρεμιέρα και στην Ελλάδα.
Απλοϊκή στην υπόθεση (δεν είναι και κάτι πρωτότυπο) αλλά τόσο ευφάνταστη σε όλα τα υπόλοιπα. Ο σκηνοθέτης μεταφέρει την δράση στα κλειστοφοβικά βαγόνια ενώ παράλληλα σε πείθει πως είναι πιο ασφαλή σε σχέση με το τι κυκλοφορεί έξω από αυτά. Τα καθαρά ζωντανά χρώματα και το εξαιρετικό μακιγιάζ συνθέτουν ζόμπια ναι μεν αποκρουστικά αλλά συγχρόνως ως θεατής αντέχεις τη θέαση τους χωρίς να κλείνεις τα μάτια σου από αηδία. Οι κύριοι ήρωες, που θα έχουν ρόλο ύπαρξης μέσα στη ταινία, βρίσκονται σε πρώτο πλάνο ενώ ο σχηματικός τους χαρακτήρας και η ευκολία στην “ανάγνωσή τους” έχει αποτέλεσμα να γίνουν γρήγορα οικεία προς τον θεατή.
Η ταινία προχωρά, η δράση μπαίνει στις σωστές δόσεις, η επιρροή από Β-Movie είναι απολαυστική ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να αχνοφαίνεται και το κοινωνικό σχόλιο του σεναρίου που μέχρι το τέλος θα γίνει τόσο εμφανές όσο ένα ζομποδάγκωμα στο χέρι σου. Η εκκίνηση γίνεται από την μικρή πρωταγωνίστρια που εκπροσωπεί το συλλογικό καλό ενώ περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που κοιτάνε μόνο τον κ…το ατομικό τους συμφέρον. Η ψαλίδα αυτή ανοίγει και κάπου εκεί κάνει είσοδο το μελόδραμα. Η πώρωση έχει δώσει τη θέση της στη συγκίνηση και εσύ σχολιάζεις “τέτοιοι που είμαστε, καλά να πάθουμε”!
με λίγα λόγια
Νοτιοκορεατική κουλτουρα τρόμου μαζί με δράση, σασπένς, λεπτό χιούμορ (ο οδηγός του τρένου φωτεινό παράδειγμα), χαρακτηριστικά Β-movie και αιχμηρές κοινωνικές προεκτάσεις συνθέτουν την πιο απολαυστική, μη ενοχική στη θέασή της, ταινία-ζόμπι. Απανταχού φανς τρέξτε να τη δείτε. Σήμα κατατεθέν πλέον στην ιστορία τέτοιων ταινιών.