Δημήτρης Μπογδάνος: «Η Μικρή Επίδαυρος αποτελεί ιδανικό χώρο σύλληψης μιας παράστασης για τον έρωτα στους αγρούς της ελληνικής επαρχίας»
Ο Λόγγος υπήρξε Έλληνας συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα. Το μόνο έργο του που διασώζεται ολόκληρο είναι το βουκολικό ειδύλλιο Δάφνις και Χλόη, ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα της παγκόσμιας γραμματείας, το οποίο αποτελείται από 4 βιβλία, όσες και οι εποχές του χρόνου μέσα από οποίες περιγράφεται η αγάπη των δύο νέων βοσκών.
Αυτό το σημαντικό έργο, θα φέρει στην ορχήστρα του Μικρού Θεάτρου της Αρχαίας Επιδαύρου, ο Δημήτρης Μπογδάνος το διήμερο 19 και 20 Ιουλίου. Η διανομή δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα, ενώ η μετάφραση είναι της Τζιάνα Τσαϊλακοπούλου.
Ο Δημήτρης Μπογδάνος, σε σημείωμά του για την παράσταση αναφέρει: «Η ρομαντική ιστορία Δάφνις και Χλόη του Λέσβιου συγγραφέα της αρχαιότητας, Λόγγου, γράφτηκε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια και έκτοτε ενέπνευσε πληθώρα δημιουργών των εικαστικών αλλά και των παραστατικών τεχνών. Ο Δημήτρης Μπογδάνος και η δημιουργική ομάδα των συντελεστών του επανέρχονται σ’ αυτό το κείμενο του 2ου αιώνα μ.Χ − που μεταφράζει ειδικά για τις ανάγκες της παράστασης η Τζιάνα Τσαϊλακοπούλου − και το αφήνουν να αλληλεπιδράσει με ένα σύγχρονό του χώρο: το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Θέατρο που χρονολογείται από την εποχή της ρωμαιοκρατίας, η Μικρή Επίδαυρος αποτελεί ιδανικό χώρο σύλληψης μιας site sensitive παράστασης για τον έρωτα του αιώνιου αυτού ζευγαριού στους αγρούς της ελληνικής επαρχίας. Σε αυτό το σπάνιο ανοικτό μουσείο, δημιουργείται για τους θεατές ένας ξεχωριστός χωροχρόνος, ώστε ταυτόχρονα με την αφήγηση να επανατοποθετηθούν σε φυσικό σκηνικό οι δύο αρχετυπικοί αυτοί εραστές. Το κοινό προσκαλείται να βιώσει θεατρικά την ιστορία ενός από τους πρώτους μυθιστοριογράφους της ανθρωπότητας και να αφεθεί στους ποικίλους παραλληλισμούς του με τα βουκολικά δράματα των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Από πηγές θεατρικές, όπως o Αγαπητικός της Βοσκοπούλας ή από τις πρώτες ελληνικές κινηματογραφικές απόπειρες, όπως η Αστέρω, ο μύθος του Λόγγου εμποτίζεται με χορικά και μουσικές δομημένα πάνω σε υλικό ποιμενικών δραμάτων και βουκολικών κωμειδυλλίων. Τόσο οι δραματουργικοί όσο και οι χωρικοί συνειρμοί δημιουργούν δυναμικές συνδέσεις, ενώ παράλληλα η παράσταση συνομιλεί με τα έργα των Μαρκ Σαγκάλ, Φρανσουά Ζεράρ και Ζαν – Πιέρ Κορτό, σχολιάζοντας την οπτική της Ευρώπης πάνω στην cultura greca.»