25ο ΦΝΘ: Μέρος 4ο – 
«Ακολουθώντας τα Ίχνη του Εφήμερου» και «Έλευσις»

Η 25η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης διέθετε ένα καλό και ποικίλο, όπως πάντα, πρόγραμμα με αρκετούς καλεσμένους από όλο τον κόσμο. 
Ακολουθούν σχολιασμοί για μερικές από τις ταινίες που παρακολούθησα στο φετινό πρόγραμμα.

Από το τμήμα Πλατφόρμα είδα την ταινία «Ακολουθώντας τα Ίχνη του Εφήμερου» (Following the Traces of the Ephemeral) της Ειρήνης Χατζηκυριακίδου.

Πρόκειται για έργο που ακολουθεί το στήσιμο της έκθεσης «Ίχνη του Εφήμερου» σε επιμέλεια της σκηνογράφου και ενδυματολόγου Ιουλίας Σταυρίδου. Σε αυτό βλέπουμε ορισμένες γυναίκες ενδυματολόγους και μοδίστρες να εξομολογούνται την τέχνη τους στην κάμερα ενώ λαμπρά και πολύχρωμα κοστούμια κάνουν την εμφάνιση τους σε εμάς λίγο πριν τα απολαύσει το κοινό.

Δεν είναι κάτι που θα μείνει αξέχαστο, περισσότερο σαν ένας μικρός φόρος τιμής στο επάγγελμα του σκηνογράφου και του ενδυματολόγου και κυρίως στην μοναδική Ιουλία Σταυρίδου, στη μνήμη της οποίας αφιερώνεται αυτό το ντοκιμαντέρ από τους μαθητές της. Η τέχνη της σκηνογραφίας και της ενδυματολογίας παίζουν μεγάλο ρόλο στις τέχνες – σίγουρα σε κινηματογράφο και θέατρο – και καλό είναι να μην αντιμετωπίζονται ως κάτι υποδεέστερο διότι μετράνε πολύ στο σύνολο του αποτελέσματος.

Από την ίδια ενότητα παρακολούθησα και μια ταινία με τίτλο «Έλευσις» (Elefsis), σε σκηνοθεσία του Τάκη Μπαρδάκου.

Αρχικά, ευτυχώς πρόκειται για μικρού μήκους ταινία. Υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, μια κατηγορία ταινιών που δεν έχουν λόγο ύπαρξης: αυτές που θα μπορούσαν να αποδοθούν με διαφορετικό μέσο και όχι με τον κινηματογράφο. Έτσι και εδώ, το ντοκιμαντέρ δεν προσδίδει τίποτα σε ένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, ούτε σε τηλεόραση, ούτε εισάγει κάτι γενικά. Ίσως μόνο και αποκλειστικά θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ένα απόσπασμα από κάποια installation ή σε κάνα τοίχο κάποιου τουριστικού γραφείου στην Ελευσίνα.

Η ταινία είναι μία συλλογή πολύ όμορφων ασπρόμαυρων φωτογραφιών, αναδεικνύοντας τοπία και πρόσωπα και διαλύοντας την αίσθηση του χρόνου. Όμως, είναι ακίνητες φωτογραφίες. Υπάρχει και ήχος, αλλά αυτό δεν το κάνει και αυτόματα ταινία. Ως ένα άλμπουμ φωτογραφιών αξίζει σίγουρα. Ως μια ταινία που θα παρακολουθήσεις, σίγουρα όχι. Ευτυχώς, η διάρκεια είναι μικρή…

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.