Αποχαιρετάμε το 2018 και μαζί θα θυμηθούμε τις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές μέσα από τα πρώτα cine-βραβεία του τετραγώνου. Ταινίες που κατά την ταπεινή μου γνώμη ξεχώρισαν, βραβεύτηκαν, σχολιάστηκαν, εντυπωσίασαν και σίγουρα άφησαν το αποτύπωμά τους στη κινηματογραφική λεωφόρο του 2018.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις εκατοντάδες ταινίες που προβλήθηκαν φέτος στο λευκό πανί, θα διαπιστώσει πως δεν ήταν δυνατή χρονιά για την 7η τέχνη. Πολλές απογοητεύσεις, πολλές μετριότητες και λίγα διαμαντάκια για να θυμόμαστε. Καθίστε αναπαυτικά και πάμε να δούμε τους δικούς μας νικητές της χρονιάς σε 10 απολαυστικά βραβεία + 3 τιμητικά!
1ο Βραβείο: «αγαπάει ο θεός τον κλέφτη…»
…και του δίνει και χρυσό φοίνικα! Φυσικά αναφέρομαι στη ταινία «κλέφτες καταστημάτων». Ο σκηνοθέτης Hirokazu Koreeda μετά το μεγάλο βραβείο της επιτροπή για το «like father like son», ήταν θέμα χρόνου να κατακτήσει και το χρυσό φοίνικα. Φετος ήταν η χρονιά του με το ανθρώπινο και τόσο τρυφερό «shoplifters» που κυριολεκτικά κλέβει καρδιές.
2ο Βραβείο: «βελόνα και κλωστή»
Φυσική στην Αόρατη Κλωστή του Paul Thomas Anderson. Μια ταινία υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου και υψηλής ραπτικής. Το καλύτερο κόσμημα της χρονιάς που κρύβει δηλητηριασμένα γούστα! Αφήστε που αποτελεί και το κύκνειο άσμα του φοβερού Daniel Day-Lewis, καθώς έχει δηλώσει πως αποχωρεί από την υποκριτική τέχνη.
3ο Βραβείο: «σε είδα και τρόμαξα»
Η «τρομαχτική» ερμηνεία της χρονιάς, που επάξια διεκδικεί μια θέση στην 5δα των επερχόμενων όσκαρ, ανήκει στην Toni Collette. Η ταινία «Διαδοχή» έκανε την διαφορά φέτος από τα υπόλοιπα θρίλερ. Υποβλητική σκηνοθεσία, υπερφορτωμένο σενάριο και μια απίστευτη ερμηνευτική εκφραστικότητα από την Collette που σου μένει αξέχαστη.
4o Βραβείο: «αμφίβια αγάπη»
Στο οσκαρικό «The shape of water», η καλύτερη ταινία της χρονιάς για μένα. Μια νέα, υπέροχη ανάγνωση της «Πεντάμορφης και το Τέρας» από τον παραμυθά Guillermo del Toro. Σκοτεινό, τρομακτικό με το γάντι αλλά συγχρόνως τόσο παραμυθένιο και ευαίσθητο διδάσκει την αγάπη και υμνεί τους καλούς ανθρώπους.
5ο Βραβείο: «καλύτερο και από συναυλία»
Στο ταλαιπωρημένο «Bohemian Rhapsody» και στην αψεγάδιαστη ερμηνεία του ταλαντούχου Rami Malek (μιλάμε για νεκρανάσταση του Mercury). Εντάξει, δεν είναι ταινιάρα καθώς έχει πολλά από τα αρνητικά που κουβαλάνε οι βιογραφικές ταινίες αλλά αν υπάρχει έστω και ένας που δεν γούσταρε το καταπληκτικό τελευταίο συναυλιακό 15λεπτο της ταινίας, παίρνω τώρα πίσω το βραβείο!!
6o Βραβείο: «βγήκαν τα ζόμπι παγανιά»
Στο ιαπωνικό «Train to Busan» (που σε μας ήρθε με τεράστια χρονοκαθυστέρηση). Όταν ξεκινάς να αφηγηθείς μια ιστορία για έναν ιό που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπι και καταφέρνεις να δημιουργήσεις μια ταινία που συνδυάζει τον cult τρόμο με την κοινωνική παθογένεια των ημερών μας και στην τελική συγκινεί, τότε δεν μιλάμε για άλλη μια χαζο-ζομπο-ταινία!!
7o Βραβείο: «προσπάθησε να πεις τον τίτλο χωρίς να μπερδευτείς»
Ανήκει στην « Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι”. Να εξηγήσω γιατί; Μα είναι προφανές. Πάντως πίσω από αυτόν τον τίτλο-έκθεση ιδεών, κρύβεται ένα καταπληκτικό σενάριο που πήρε σάρκα και οστά από το καλύτερο ερμηνευτικό καστ της χρονιάς που περνάει.
8ο Βραβείο: «Προσκυνήστε το είδωλο»
Στο “Roma”. Δεν θυμάμαι τώρα τελευταία άλλη ταινία για την οποία να σφάζονται έτσι κοινό και κριτικοί. Προβάλλεται και μαζεύει σαν μαγνήτης αστέρια και βραβεία. Προσωπική ιστορία που πηγάζει από τις παιδικές αναμνήσεις του Alfonso Cuaron και για να είμαστε ειλικρινείς πρόκειται για μια ταινία καλοδουλεμένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Δυστυχώς όμως «μιλάει» σε λίγους. Ξενόγλωσση με τα όλα της!
9ο Βραβείο: «τα κίτρινα γάντια»
Ένας Θάνος και ένα γάντι με 5 γυαλιστερές πολύχρωμες πέτρες έκαναν ένα σύμπαν άνω-κάτω. Τα αδέλφια Russo μάζεψαν όλη την αφρόκρεμα της Marvel, μοίρασαν τους ήρωες σε ολόκληρο το σύμπαν και δημιούργησαν την πιο χορταστική και διασκεδαστική σουπερ-ηρωική ταινία. Τι και αν μας άφησαν με το πιο WTF τέλος, οι «Εκδικητές» είναι ο,τι πιο feelgood μπορείς να απολαύσεις για φέτος.
10o Βραβείο: «copy paste»
Supercalifragilisticexpialidocious και η Mary Poppins επέστρεψε λίγο πριν μας φύγει το 2018, μεταμορφώνοντας το σε 1964. Τι διαφορά έχει η πρώτη με τη δεύτερη Poppins;; Η πρωταγωνίστρια! Η διαχρονική Julie Andrews αντικαταστάθηκε από την ταλαντούχα Emily Blunt και όλα τα υπόλοιπα είναι ο ορισμός της αντιγραφής-επικόλλησης! Σίγουρα η καλύτερη οικογενειακή ταινία και σίγουρα μία πολύ καλή αφορμή για μαραθώνιο Poppins επί 2!
1ο τιμητικό βραβείο «κατάφερες επιτέλους να δείξεις το ταλέντο σου»
Εξ ημισείας στους Bradley Cooper και Lady Gaga για το «a star is born». Ο πρώτος κατάφερε σκηνοθετικά να ξεπεράσει τα προηγούμενα αστέρια και η δεύτερη να αποδείξει την ερμηνευτική της αξία ίσως στην πιο ώριμη στιγμή της καριέρας της. Μετράτε από τώρα οσκαρικές υποψηφιότητες.
2ο Τιμητικό βραβείο: «Είσαι παντού και πουθενά»
Η Meryl Streep συμμετείχε όχι σε μια, όχι σε δυο αλλά σε τρεις ταινίες!! 1) Δυναμική εκδότρια που σπάει την πατριαρχία του Τύπου στα «απαγορευμένα μυστικά» του Spielberg. 2) Εμφάνιση άκρως συγκινητική που απαιτεί να ξοδέψεις ένα πακέτο χαρτομάντιλα στο σίκουελ «Mamma Mia: Here we go again». 3) Μια Ρωσίδα ξαδέλφη της Mary Poppins που χορεύει ασταμάτητα και φέρνει τα πάνω κάτω.
3o Τιμητικό βραβείο «καλύτερο reunion»
Δεν είναι όπως το πρώτο μέρος αλλά και μόνο που κατάφερε να φέρει μαζί όλες τις πριγκίπισσες (φανταστείτε τι βεβαρημένο πρόγραμμα έχουν) και να συνεργαστούν αρμονικά χωρίς να μαλώσουν (δεν ξέρω τι έγινε παρασκηνιακά) του αξίζουν συγχαρητήρια. Φυσικά αναφέρομαι στο «Ραλφ εναντίον ίντερνετ» και το reunion των ντισνεϊκών πριγκιπισσών…και κάπως έτσι θα σας αφήσω!! Εσάς ποιες ταινίες σας άρεσαν;