Πέντε αξεπέραστες ταινίες του Μάρτιν Σκορσέζε
Ο Μάρτιν Σκορσέζε είναι ένας από τους σπουδαιότερους και πιο βραβευμένους σκηνοθέτες που έχουν υπάρξει. Γεννημένος στο Κουίνς των Ηνωμένων Πολιτειών στις 17 Νοεμβρίου 1942, από γονείς Ιταλούς μετανάστες, δεύτερης γενιάς Αμερικανών.
Η αγάπη του για τον κινηματογράφο φάνηκε όταν ήταν ακόμα παιδί. Συχνά μάζευε τα παιδιά της γειτονιάς του και μαζί ετοιμάζανε παραστάσεις δρόμου. Ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξη του πως η πραγματική συγχώρεση βρίσκεται στους δρόμους.
Έχει σπουδάσει κινηματογράφο σε μια από τις καλύτερες σχολές, το πανεπιστήμιο Tisch της Νέας Υόρκης και έχει επιρροές από το σινεμά της «απλότητας» του Χάουαρντ Χοκς. Ενός επίσης, αν και όχι τόσο αναγνωρισμένου, πολύ καλού σκηνοθέτη. Ο Σκορσέζε γυρίζει ταινίες που τον πρώτο ρόλο τον έχουν οι ερμηνείες και το ντεκουπάρισμα. Η διαδοχή των πλάνων, δηλαδή, ως αυτόνομες, αφηγηματικές πράξεις. Στις λήψεις του δεν προτιμάει τους ειδικούς φακούς, ούτε τοποθετεί την κάμερα σε περίεργες θέσεις. Δεν υπάρχει βαρύγδουπο σενάριο, ούτε φαντεζί σκηνές. Το μόνο που υπάρχει είναι άνθρωποι που σχετίζονται με άλλους ανθρώπους. Και αυτό ο Σκορσέζε ξέρει και το κάνει υπέροχα.
Με αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία της ταινίας «The Irishman» ας θυμηθούμε πέντε από τις καλύτερες ταινίες του.
Mean Streets/Κακόφημοι δρόμοι (1973) με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Χάρβευ Καιτέλ
Η ταινία αφορά μια ομάδα Ιταλών στη Νέα Υόρκη. Η γειτονιά που ζουν λέγεται Μικρή Σικελία και όλοι έχουν σχέση με τους ανθρώπους της μαφίας. Δύο φίλοι, αντιδρούν στους άγραφους νόμους των δρόμων και προσπαθούν να ξεφύγουν. Πιστεύουν στο Αμερικάνικο όνειρο κα προσπαθούν να πιάσουν την καλή. Η καταγωγή τους όμως και η κοινωνική τους θέση στέκονται πάντα εμπόδιο στην όποια προσπάθεια τους. Όσο και αν προσπαθούν να αντισταθούν δεν είναι εύκολο να γλιτώσουν από την βία και το μίσος.
Ο Μέριν Σκορσέζε σε μια αρκετά αυτοβιογραφική ταινία, προσπαθεί να αναβιώσει την πρώτη του εφηβεία και να κλείσει λογαριασμούς με την πρώτη κινηματογραφική του περίοδο. Όπως είπε και ο ίδιος «Οι κακόφημοι δρόμοι θα είναι πάντα ένα κομμάτι από τον εαυτό μου».
Taxi Driver/Ο Ταξιτζής (1976) με τους Ρόμπερ Ντε Νίρο, Χάρβευ Καιτέλ, Τζόντι Φόστερ
Ο Τράβις Μπικλ (Ρομπερτ Ντε Νίρο) είναι ένας στρατιώτης που υπηρέτησε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Μόλις αποστρατεύτηκε, άρχισε να εργάζεται ως οδηγός ταξί. Οι μνήμες από τον πόλεμο, η κατάσταση στους δρόμους και η μοναξιά του τον κάνουν να έχει παθολογικές αϋπνίες και να πάσχει από κατάθλιψη. Στους δρόμους που γυρίζει γνωρίζει διάφορους ανθρώπους και προσπαθεί να προσαρμοστεί στην νέα τάξη πραγμάτων. Η συνάντηση του με μια γυναίκα και η ερωτική απόρριψη που βιώνει πυροδοτούν μια εκρηκτική και βίαιη συμπεριφορά. Ο Τράβις Μπικλ θέλει να «φτιάξει» τον κόσμο με όποιο τίμημα.
Η ταινία βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ το 1998 έλαβε την 52η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Η βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου την επέλεξε ως μια ιστορική και πολιτιστική ταινία και την συμπεριέλαβε στο εθνικό μητρώο της , το 1994.
Raging Bull/Οργισμένο είδωλο (1980) με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζο Πέσι
Η ταινία είναι βιογραφική και μιλάει για την αληθινή ιστορία του πυγμάχου Τζέικ Λα Μότα, ο οποίος εξαιτίας του αυτοκαταστροφικού του χαρακτήρα και της εκρηκτική συμπεριφοράς του κατέστρεψε την καριέρα του και την οικογένεια του. Η ταινία γυρίστηκε ασπρόμαυρη γιατί ο σκηνοθέτης δεν άντεχε την θέα του αίματος. Αρκετοί είναι αυτοί βέβαια που υποστηρίζουν πως αυτό έγινε για να διαφοροποιηθεί η ταινία από το φαινόμενο Ρόκι, που είχε γίνει ήδη επιτυχία.
Ενδιαφέρον έχει πως ο Σκορσέζε αποφάσισε να γυρίσει την ταινία. Οι φήμες λένε πως εκείνη την περίοδο ο σκηνοθέτης αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα με την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά. Μάλιστα, είχε μπει σε κλινική αποτοξίνωσης. Τότε, ο καλός του φίλος Ρόμπερτ Ντε Νίρο του έδωσε να διαβάσει την αυτοβιογραφία του πυγμάχου Τζέικ Λα Μότα, που περιέγραφε πως κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του. Το αποτέλεσμα ήταν η ταινία να προταθεί για οχτώ βραβεία και Α΄ Αντρικού ρόλου για τον Ντε Νίρο.
Casino/Καζίνο (1995) με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζο Πέσι, Σάρον Στόουν
Ο Σαμ Εις Ρόθστιν, είναι ένας εβραίος οργανωτής στοιχημάτων. Ικανός και έξυπνος αναλαμβάνει για λογαριασμό της μαφίας να διευθύνει ένα καζίνο την δεκαετία του ΄70. Το μόνο πρόβλημα του είναι ο άπληστος συνεργάτης του, Νίκι Σαντόρο, που γίνεται απρόσεκτος και αλαζόνας. Όταν στην μέση μπαίνει και η Τζίντζερ, μια πόρνη πολυτελείας, όπου και παντρεύεται ο Εις Ρόθστιν, τότε όλα γίνονται πολύ επικίνδυνα…
Στην ταινία αυτή ο Σκορσέζε δεν διστάζει να τα βάλει με τον αστραφτερό κόσμο της ματαιοδοξίας και να ειρωνευτεί το Χόλιγουντ, μαζί με τους ανθρώπους του. Έντονα φώτα, χρώματα, δυνατή μουσική και βρώμικο χρήμα. Ένας κόσμος σε πλήρη αποσύνθεση.
The Departed/Ο Πληροφοριοδότης (2006) με τους Τζακ Νίκολσον, Ματ Ντέιμον, Λεονάρτνο Ντι Κάπριο
Ένας πανίσχυρος Ιρλανδός μαφιόζος τοποθετεί έμπιστούς του στους κόλπους της Αστυνομικής Ακαδημίας της Μασαχουσέτης με σκοπό αυτοί μελλοντικά να αναρριχηθούν στις τάξεις της Αστυνομίας. Ένας από τους νεαρούς γκάνγκστερ σταδιακά ελίσσεται προς την κορυφή του τμήματος και προσπαθεί να ανακαλύψει τον πληροφοριοδότη που έχει εισχωρήσει στην οργάνωση του αφεντικού του. Ο πληροφοριοδότης είναι ένας μυστικός πράκτορας, που είναι στα ίχνη του γκάνγκστερ. Ένα κυνηγητό αρχίζει, χωρίς να ξέρουμε ακριβώς ποιος είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι.
Η ταινία είναι ριμέικ του Infernal Affairs (2002). Ο σκηνοθέτης παραδίδει στην μεγάλη οθόνη το πιο αναιδή του φιλμ. Βία, κακές λέξεις, προδοσία, τεστοστερόνη και διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας. Σε αυτήν την ταινία όχι μόνο δεν κερδίζουν οι καλοί, δεν κερδίζει κανείς. Συν το γεγονός πως στην ουσία δεν υπάρχει κανένας αθώος . Όλοι είναι με τον τρόπο τους ένοχοι.
Ο Σκορσέζε κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ, βραβείο καλύτερης ταινίας, Μοντάζ και Διασκευασμένου Σεναρίου, Χρυσή Σφαίρα καλύτερης σκηνοθεσίας από το Σωματείο Σκηνοθετών Αμερικής και ήταν υποψήφια για έξι BAFTA.