«Buongiorno Principessa… »
Αν ο Ρομπέρτο Μπενίνι ζούσε στην εποχή της ιταλικής αναγέννησης θα ήταν, αναμφισβήτητα, ένας πρωταγωνιστής της κομέντια ντελ άρτε. Ηθοποιός, μίμος, χορευτής, τραγουδιστής, ένας αυτοσχεδιαστικός περφόρμερ.
Όταν το 1997 σκηνοθέτησε το αριστουργηματικό «Η ζωή είναι ωραία» λίγοι γνώριζαν πως στο παρελθόν είχε λογοκριθεί δύο φορές για τις τολμηρές απόψεις του. Λίγοι επίσης, γνωρίζουν πως η συγκεκριμένη ταινία που τον έκανε διάσημο είναι κατά κάποιο τρόπο ένας φόρος τιμής στον πατέρα του, Λουίτζι Μπενίνι, που ήταν κρατούμενος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν. Φυσικά, μέρος του υλικού του το χρωστάει στον Ιταλοεβραίο Ρουμπίνο Σάλμον κρατούμενο στο Άουσβιτς ο οποίος επέζησε και έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «In the End, I Beat Hitler» (Στο τέλος, εγώ νίκησα τον Χίτλερ).
Η ταινία
Αυτό που ήθελε να πετύχει ο Μπενίνι δεν ήταν ένα ακόμη έργο για το ολοκαύτωμα και την φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήθελε να πει μια ιστορία που θα περιέγραφε την αισιόδοξη πλευρά της ζωής, ακόμα και σε εκείνες τις απαίσιες συνθήκες που σημάδεψαν την ανθρωπότητα. Δυο χρόνια προετοίμαζε το σενάριο μαζί με τον Βιντσέζο Τσέραμι. Επισκέφτηκε το Νταχάου, έψαξε και βρήκε συγγενείς των θυμάτων και τους γνώρισε προσωπικά. Μελέτησε τα ήθη και έθιμα τους και δέθηκε μαζί τους. Θέλησε να είναι σίγουρος πως θα υπάρξει καθολική αποδοχή. Γνώριζε πως θα υπάρξουν ενστάσεις στο γεγονός πως πρώτη φορά ένα τόσο τραγικό θέμα θα παρουσιαζόταν ως μια γλυκόπικρη κομεντί.
Ήρωας της ταινίας είναι ο Γκουίντο, ένας εβραίος σερβιτόρος, που ερωτεύεται την όμορφη Ντόρα, παντρεύονται και κάνουν έναν γιο. Όταν οι Γερμανοί διατάσουν να συλληφθούν όλοι οι Εβραίοι οδηγούνται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Γκουίντο κάνει τα πάντα για να μην καταλάβει τίποτα ο γιος τους. Έτσι, σκαρφίζεται μια φάρσα. Ένα παιχνίδι που τα έχει όλα. Καλούς, κακούς, όπλα, πόντους, κερδισμένους και χαμένους…
Πρώτη Προβολή/Box office
Στην Ιταλία «Η ζωή είναι ωραία» κυκλοφόρησε στις 20 Δεκεμβρίου 1997, ενώ στην Αμερική δέκα μήνες μετά, στις 23 Οκτωβρίου 1998, όπου και έκανε άνοιγμα 2,3 εκατομμύριων δολαρίων το πρώτο τριήμερο. Συνολικά απέφερε κέρδη 229,1 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως. Το αρχικό κόστος ήταν μόλις 19 εκατομμύρια δολάρια.
Κριτικές/ Βραβεία
Στις Κάννες απέσπασε το Μεγάλο βραβείο επιτροπής (τον Χρυσό Φοίνικα εκείνη την χρονιά πήγε στον Θόδωρο Αγγελόπουλο και την «Αιωνιότητα και Μια Μέρα» με διπλή ψήφο του Μάρτιν Σκορσέζε). Στην 71η διοργάνωση των Όσκαρ ήταν υποψηφία σε επτά κατηγορίες και απέσπασε τα βραβεία Α’ Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Καλύτερης Μουσικής για το υπέροχο soundtrack του Νικόλα Πιοβάνι. Ο Μπενίνι για την ερμηνεία του ξεχώρισε και στα BAFTA.
Οι κριτικές ήταν εξαιρετικές. Στην Ιταλία όλα τα πρωτοσέλιδα μιλούσαν με διθυράμβους για την ταινία, ενώ ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ συμπεριέλαβε το «Η Ζωή είναι Ωραία» ανάμεσα στις πέντε αγαπημένες του ταινίες.
Extras
*Όταν προβλήθηκε η ταινία ο Μελ Μπρουκς είχε δείξει έντονη δυσαρέσκεια. Θεωρούσε απαράδεκτο το γεγονός πως κάποιος έκανε αστεία με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επίσης, είχε ενοχληθεί με την παραποίηση της ιστορίας που έδειχνε τους Αμερικάνους ως απελευθερωτές αντί των Σοβιετικών όπως συνέβη και στην πραγματικότητα.
*Ο αριθμός που έχει ο Benigni στο στρατόπεδο συγκέντρωσης είναι ο ίδιος με αυτόν της στολής του Charlie Chaplin στον Μεγάλο Δικτάτορα.
*Η ταινία χρωστάει την ονομασία της σε μια φράση που είπε πει ο Λέων Τρότσκι, όταν ήταν εξόριστος στο σπίτι της ζωγράφου Φρίντα Κάλο. Ενώ κρυβόταν από τους δολοφόνους του είδε την γυναίκα του να κόβει λουλούδια στον κήπο. Τότε, αναφώνησε «η ζωή είναι ωραία».
*Ο Ρομπέρτο Μπενίνι ήταν τόσο ενθουσιασμένος που κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στην τελετή απονομής των Όσκαρς, που σηκώθηκε στην καρέκλα του και πήδηξε πάνω από τα υπόλοιπα καθίσματα για να φτάσει στην σκηνή. Όταν ανακοινώθηκε το Όσκαρ για την ερμηνεία του άρχισε να φιλάει τους παρευρισκομένους.
*Η σύζυγος του κινηματογραφικού Γκουίντο, η Ντόρα, παίζεται από την πραγματική γυναίκα του Μπενίνι, την Νικολέτα Μπράσκι.