Όταν ήταν μικρός ο συγγραφέας Μάικλ Κάνιγχαμ παρακολουθούσε την μητέρα του και τις φίλες της να διαβάζουν μυθιστορήματα της Βιρτζίνια Γουλφ. Από το «Ορλάντο» μέχρι την «Κυρία Ντάλογουεϊ» η Αγγλίδα δοκιμιογράφος υπήρξε παρούσα στην ζωή του. Το 1998 γράφει τρεις παράλληλες ιστορίες γυναικών που με κάποιον τρόπο όλες συνδέονται με την Βιρτζίνια Γουλφ. Μια από αυτές είναι η ίδια η μυθιστοριογράφος και με αυτό τον τρόπο αποτίει φόρο τιμής στη ζωή και το έργο της. Ένα χρόνο μετά ο Μάικλ Κάνιγχαμ κερδίζει το βραβείο Πούλιτζερ για τις «Ώρες».
Το 2002 ο Στίβεν Ντάλντρι (Σφραγισμένα Χείλη, Trash) αποφασίζει να δώσει κινηματογραφική ζωή σε αυτές τις γυναίκες και συνεργάζεται ξανά με το σεναριογράφο και θεατρικό συγγραφέα Ντέιβιντ Χέαρ (Γεννημενός χορευτής, Σκουριασμένα χείλη) φτιάχνοντας ένα μικρό αριστούργημα. Ο Βρετανός δραματουργός σέβεται απόλυτα το βιβλίο, εξερευνά όλες εκείνες τις λεπτές αποχρώσεις που κρύβει και σκιαγραφεί τρία γυναικεία πορτραίτα που είναι αδύνατον να μην δεις τον εαυτό σε ένα από αυτά.
Η ταινία
Τρεις γυναίκες, τρεις παράλληλες ζωές που συνδέονται με έναν μεταφυσικό τρόπο. Η πρώτη ιστορία εκτυλίσσεται στο Λονδίνο και τα προάστιά του, το 1923. Κεντρικό πρόσωπο είναι η Βιρτζίνια Γουλφ (Νικόλ Κίντμαν) η οποία εξαιτίας της κλονισμένης υγεία της αποσύρετε στην επαρχία Ρίτσμοντ, όπου γράφει την «Κυρία Ντάλογουεϊ». Οι ημικρανίες της την ταλαιπωρούν και η ψυχική της διαύγεια κλονίζεται μέσα στο αυτοκαταστροφικό της συγγραφικό πάθος.
Η δεύτερη ιστορία μας μεταφέρει στο Λος Άντζελες του 1949. Η Λώρα (Τζούλιαν Μουρ) είναι εγκλωβισμένη σε έναν τερματισμένο γάμο και το μόνο που φαίνεται να την σώζει είναι ο γιος της. Μέσα από το μυθιστόρημα «Η Κυρία Ντάλογουεϊ» ανακαλύπτει την σεξουαλικότητα της και ταυτίζεται με το δράμα της συγγραφέας του.
Η τρίτη ιστορία εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη, στο τέλος του εικοστού αιώνα. Η Κλαρίσα Βον (Μέριλ Στριπτ) είναι μια εκδότρια που λατρεύει το μυθιστόρημα «Κυρία Ντάλογουεϊ» και φίλη του Ρίτσαρντ (Εντ Χάρις) ο οποίος είναι ο γιος που εγκατέλειψε η Λώρα και βραβευμένος συγγραφέας.
Οι τρεις αυτές γυναίκες ζουν η μία μέρος της ζωής της άλλης και βιώνουν την αγάπη με τον πιο απροσδόκητα επώδυνο και ανέφικτο τρόπο. Σίγουρα το στοίχημα του σκηνοθέτη ήταν να βρει τις ηθοποιούς που θα μπορούσαν να σταθούν στην δυναμική των χαρακτήρων. Στο τραπέζι έπεσαν πολλά ονόματα και αρκετοί καυγάδες έγιναν μέχρι την τελική επιλογή. Η μεταμόρφωση της Νικόλ Κίντμαν είναι απίστευτη και ο τρόπος που ακουμπάει την Βιρτζίνια Γουλφ πολύ εύστοχος. Είναι και ο πιο αβανταδόρικος ρόλος. Η Τζούλιαν Μουρ πανέμορφη, λυρική και βαθιά δραματική και τέλος η Μέριλ Στριπτ, αν και κρατάει τον πιο επίπεδο χαρακτήρα για άλλη μια φορά είναι εξαιρετική.
Πρώτη Προβολή/ Box Office
Η ταινία βγήκε στις αίθουσες στις 27 Δεκεμβρίου 2002 και το πρώτο τριήμερο προβολής της έκανε 3.000.000 σκαρφαλώνοντας στην 10η θέση. Ο αρχικός προϋπολογισμός της ήταν 25.000.000 δολάρια, ενώ στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 41,6 εκατομμύρια δολάρια. Οι συνολικές εισπράξεις σε παγκόσμιο επίπεδο άγγιξαν τα 108,8.000.000 δολάρια.
Κριτικές/ Βραβεία
Εννέα υποψηφιότητες στα Βραβεία Όσκαρ με την Νικόλ Κίντμαν να παίρνει το πολυπόθητο αγαλματίδιο. Στις Χρυσές Σφαίρες «Οι Ώρες» κέρδισαν στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας-Δράμα και Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την Νικόλ Κίντμαν. Τρίτη νίκη της Αυστραλιανής ηθοποιού και στα BAFTA συν Βραβείο για τον Φίλιπ Γκλας στην κατηγορία Μουσική.
Extras
- Οι παραγωγοί για τον ρόλο της Λώρα είχαν σκεφτεί, αρχικά, τις Γκουίνεθ Πάλτροου και Έμιλυ Γουάτσον.
- Σε όλη την διάρκεια του έργου μόνο η Μουρ και η Στριπτ συναντιούνται και αυτό για πολύ λίγο.
- Οι αναγνώστες του περιοδικού Variety είχαν ψηφίσει την Νικόλ Κίντμαν ως τον πιο σέξι χαρακτήρα της χρονιάς.
- Η Νικόλ Κίντμαν είναι αριστερόχειρας και ταλαιπωρήθηκε αρκετά μέχρι να καταφέρει να γράφει με το δεξί, ενώ η πρόσθετη μύτη χρειαζόταν 2 ώρες προετοιμασία στο μακιγιάζ καθημερινά.
- Στην τελευταία σκηνή που εμφανίζεται η Τζούλιαν Μουρ είναι επτά μηνών έγκυος.
- Η Μέριλ Στριπτ παραδέχτηκε πως δεν είχε διαβάσει ποτέ στην ζωή της Βιρτζίνια Γουλφ και ότι δεν έβρισκε λόγο να το κάνει και τώρα.
- Ο Εντ Χάρις για να πείσει ως ετοιμοθάνατος έπαιζε έναν τόνο πιο ψηλά με αποτέλεσμα μετά το τέλος της ταινίας να βγάλει φωνητικούς κάλους και να υποχρεωθεί σε αφωνία.