Κριτική: Ciao Italia / 95 βασανιστικά λεπτά

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαθεοδώρου Σενάριο: Μπάμπης Σπανός Ηθοποιοί: Ηλίας Λογοθέτης, Ελισσάβετ Κωσταντινίδου, Τιτίκα Σαριγκούλη Είδος: Κωμωδία Διάρκεια: 95΄ Χώρα: Ελλάδα Γλώσσα: Ελληνικά
Βαθμολογία: 0/5

Πέντε νεαρά άνεργα, απελπισμένα κορίτσια σχεδιάζουν μία ληστεία. Στα σχέδια τους αναπάντεχα εμπλέκεται μία περίεργη γιαγιά πρώην αντάρτισσα που μένει στο διπλανό διαμέρισμα. Από το πουθενά, ένας παρανοϊκός απόστρατος χωροφύλακας, περιπλέκεται στα πόδια τους. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο όταν στο ΄΄παιχνίδι΄΄ μπαίνει η δαιμόνια, αδίστακτη ανιψιά, η άπληστη πλαστογράφος αλλά και ένας… περιπτεράς έκπληξη…….. !!! Η ληστεία πέτυχε,……. αλλά ο ασθενής απεβίωσε.

Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη, ο Θεός να την κάνει ταινία, δεν είναι ότι ο ασθενής απεβίωσε όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης στο σημείωμα του. Το πρόβλημα είναι πως η ταινία απεβίωσε και μαζί με αυτήν και όλοι εμείς οι ανυποψίαστοι θεατές. Γιατί όσο κι αν το σενάριο από μόνο του δεν μας γέμισε το μάτι εξ αρχής τόσο δεν περιμέναμε αυτό που είδαμε. Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Γιώργος Παπαθεοδώρου (σκηνοθέτης) και ο Μπάμπης Σπανός (σεναριογράφος), αλλά ότι κι ήταν δεν αφορά κανέναν, γιατί πολύ απλά αυτό το πράγμα δεν έχει καμία σχέση με κινηματογράφο. Η ιστορία ανόητη, η σκηνοθεσία κακή. Θύμιζε βιντεάκια στο YouTube. Και μην φανταστείτε από τα καλά, καμία σχέση. Τον σκηνοθέτη, προσωπικά τον είχα ξανακούσει όταν προσπάθησε να γυρίσει ταινία την υπόθεση της οργάνωσης 17Νοέμβρη. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν η άστοχη σκηνοθεσία ή αν θέλετε δεν αποτέλεσε έκπληξη. Το σενάριο όμως, ναι, δεν περίμενα να είναι τόσο πρόχειρο και κακογραμμένο. Ο Μπάμπης Σπανός έχει στο ενεργητικό του επιτυχημένες δουλειές. Ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει και διασκευάσει-προσαρμόσει αρκετά επεισόδια των εκπομπών του Πάνου Κοκκινόπουλου Κόκκινος Κύκλος. Εδώ όμως τίποτα δεν φαίνεται να έχει συνοχή. Οι πέντε νεαρές ηθοποιοί, που παίζουν τις άνεργες μελλοντικές λησταρχίνες, είναι παντελώς κουραστικές.

Η Τιτίκα Σαριγκούλη, για άλλη μια φορά παίζει τον εαυτό της ή την περσόνα που έχει υιοθετήσει. Μια ηλικιωμένη γυναίκα που βωμολοχεί και συμπεριφέρεται ως δεκαπεντάχρονη επαναστατημένη έφηβη. Δεν είναι όμως. Κάποιας πρέπει να της εξηγήσει πως δεν είναι αστείο ούτε ενδιαφέρον να βλέπεις μια 80άρα να βρίζει συνέχεια. Η Ελισάβετ Κωσταντινίδου προσπαθούσε να πιαστεί από κάπου για να παίξει, αλλά από πού; Η μόνη εξαίρεση ήταν ο Ηλίας Λογοθέτης ο οποίος ακόμα και με το τίποτα έπαιζε. Η αλήθεια είναι πως μας έχει λείψει. Τόσο από το θέατρο όσο από την μεγάλη οθόνη.

Ένα από τα πολλά προβλήματα της ταινίας, που ακριβώς δείχνει και την προχειρότητα της, είναι ότι σε αρκετά σημεία ήχος και εικόνα δεν συνέπιπταν. Αλλού ο παπάς αλλού τα ράσα. Πραγματικά μια πολύ κακή ταινία που μας εξάντλησε μέχρι να τελειώσει. 95 βασανιστικά λεπτά. Και μπορεί να φαίνεται σκληρή αυτή η τοποθέτηση, όμως πρέπει να καταλάβουμε πως ο κινηματογράφος δεν είναι κάτι που απλά μας αρέσει και το κάνουμε. Χρειάζεται γνώση και ικανότητα. Και επειδή, βέβαια, όλοι σίγουρα έχουμε δικαίωμα στο όνειρο, αλλά επειδή έχουμε δικαίωμα και απαίτηση σε αξιοπρεπείς δουλειές, τουλάχιστον, καλό θα είναι πριν γυρίσει κάποιος μια ταινία, να μπει στην διαδικασία να μάθει πως δημιουργείτε ένα film.

Η ταινία βγαίνει στις αίθουσες 13 Φεβρουαρίου.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ