Κριτική / Ιστορία Γάμου (Marriage Story): Όταν φλόγα του έρωτα μετουσιώνεται σταδιακά σε πολεμική φωτιά
Σκηνοθεσία: Νόα Μπόμπακ. Σενάριο: Νόα Μπόμπακ. Πρωταγωνιστούν: Ανταμ Ντράιβερ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Λόρα Ντερν, Αλαν Αλντα. Διάρκεια: 136 λεπτά.
Βαθμός: 4,5/5
Οι «Σκηνές από ένα Γάμο» του 21ου αιώνα και κάτι παραπάνω, σε μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς με δύο πραγματικά σοκαριστικές ερμηνείες.
Οι πρώτες στιγμές είναι σαν βγαλμένες από μια οικογενειακή βιντεοκασέτα, γεμάτες αγάπη, αθωότητα, θα μείνουν αναλλοίωτες, νοσταλγικές, κατά συνέπεια εξιδανικευμένες μέσα στην θαλπωρή του φιλμ. Οι δύο ήρωες απαριθμούν αποκλειστικά τα προτερήματα του συντρόφου τους και μας συγκινούν πριν καν καλά καλά καταλάβουμε ποια η υπόθεση. Είναι δύο άνθρωποι που σέβονται και εκτιμούν βαθιά ο ένας τον άλλον.
Ξαφνικά και βίαια, από αυτή την πολύ ζωντανή, γεμάτη φως και χρώμα αφήγηση περνάμε σε ένα στατικό, ψυχρό κάδρο, με τους δύο ήρωες να βρίσκονται απέναντι από ένα σύμβουλο γάμου. Ό,τι είδαμε μέχρι τώρα φαίνεται πως είναι ένα πολύ μακρινό παρελθόν αφού οι δύο είναι απόμακροι, η απόσταση μεγαλώνει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα πάθη και οι τόνοι κλιμακώνονται αργά και σταθερά. Η φλόγα του έρωτα μετουσιώνεται σταδιακά σε πολεμική φωτιά.
Η πρεμιέρα της «Ιστορίας Γάμου» στη Βενετία έκανε πολλούς να παραμιλούν, να κάνουν συγκρίσεις με το Μπεργκμανικό «Σκηνές από ένα Γάμο». Βέβαια αυτό αδικεί το νέο δημιούργημα του Νόα Μπόμπακ, αφού πέρα από την προφανή θεματολογική συγγένεια (που κάτι δανείζεται φυσικά και από το Κράμερ εναντίον Κράμερ), έχει καταφέρει σεναριακά και υφολογικά να φτιάξει κάτι ολόδικο του, το οποίο θα μείνει για καιρό στη σκέψη μας, και βέβαια θα μας κάνει να κλαίμε σαν να χωρίσαμε εμείς οι ίδιοι.
Μακριά και πέρα από οποιαδήποτε συμβατική εξιστόρηση, με στυλ μοντέρνο χωρίς να γίνεται χίπστερ, με μια προσέγγιση απόλυτα ρεαλιστική και ειλικρινή, κάπου ανάμεσα στο χιουμοριστικό και το δραματικό, ακολουθούμε δύο ανθρώπους που πάντα έχουν δίκιο και άδικο, προσπαθώντας να εκλογικεύσουν μια χαοτική κατάσταση και να εξηγήσουν τόσο στον άλλο όσο και στον εαυτό τους «where did the love go?» , χωρίς φυσικά να υπάρχει απάντηση. Οι εγωισμοί ορθώνονται και γίνονται υπερτροφικοί, οδηγώντας το πρωταγωνιστικό δίδυμο σε ένα συναισθηματικό ξέσπασμα που μας στιγμάτισε, μας στοίχειωσε και θα αποτελεί μέτρο σύγκρισης για μελλοντικά τέτοια εγχειρήματα.
Υποστηριζόμενο από ένα σενάριο στο οποίο τίποτα δεν περισσεύει και χαρίζει ένα ιδανικό φινάλε, αλλά και δύο σπαρακτικές ερμηνείες, οι Ιστορίες Γάμου είναι οπωσδήποτε μια από τις ταινίες της χρονιάς και ενδεχομένως της δεκαετίας που μας αφήνει σε λίγες μέρες.