Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς Σενάριο: Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς Πρωταγωνιστούν: Βέρλε Μπέτενς, Αν Κεσέν, Μεχντί Νεμπού, Αριέ Βορτχάλερ Φωτογραφία: Χικάμ Αλαουί Μουσική: Ρενό Μάγιερ Είδος: Ψυχολογικό Θρίλερ Διάρκεια: 97΄ Γλώσσα: Γαλλικά Χώρα: Βέλγιο, Γαλλία
Βαθμολογία: 4/5
Βραβείο Κριτική Επιτροπής στο 20ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου και επίσημη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τορόντο
Βρυξέλλες, αρχές της δεκαετίας του ’60: H Άλις και η Σελίν είναι κολλητές φίλες και μένουν σε γειτονικά και πανομοιότυπα σπίτια σε ένα πλούσιο προάστιο. Οι γιοί τους, Τεό και Μαξίμ μεγαλώνουν σαν αδέρφια και οι δύο οικογένειες είναι αχώριστες. Όλα μοιάζουν τέλεια.
Η τέλεια αυτή αρμονία διαταράσσεται όταν ο Μαξίμ, ο γιός της Σελίν χάνει τραγικά τη ζωή του. Το ξαφνικό αυτό ατύχημα, θα φέρει αντιμέτωπες τις δύο οικογένειες και θα ταράξει τις ζωές τους. Τα συναισθήματα αγάπης θα δώσουν τη θέση τους στην καχυποψία και τη παράνοια. Οι δύο μητέρες θα ωθήσουν στα όρια τη φιλιά τους στην προσπάθεια τους να προστατέψουν τις οικογένειες τους.
Ο σκηνοθέτης, δημιουργεί μια ταινία βγαλμένη από τα 60’s. Νοσταλγία σε ένα vintage σκηνικό, που ακόμα και τα σερβίτσια του τσαγιού, είναι πορσελάνες, που ο Μασιέ-Ντεπά έψαξε σε παλαιοπωλεία για να τις βρει.
Ένας τέλειος καμωμένος κόσμος, με όμορφες Κυριακές όπου όλη η οικογένεια τρώει μαζί, barbeque με τους γείτονες και πολλά σπιτικά βουτήματα. Κι όμως η ύπαρξη του ιδανικού κόσμου, μέσα από τον φακό του σκηνοθέτη, καταρρίπτεται. Με αφορμή το τραγικό γεγονός του χαμού ενός παιδιού βγαίνουν στην επιφάνεια εμμονές, φόβοι, και ανικανοποίητα ένστικτα.
Στην ουσία πρόκειται για τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος «Derrière la Haine» (Πίσω από το μίσος) της Βελγίδας συγγραφέως Μπάρμπαρα Αμπέλ. Αλλάζει ο χρόνος δράσης στην ταινία – το μυθιστόρημα μιλάει για το παρόν-, αλλά, διατηρεί τα στοιχεία του ψυχολογικού θρίλερ. Ένα βαθιά ανθρωπιστικό θέμα, πολύ λεπτό που ξεγυμνώνει τα κοινωνικά φτιασίδια και αποκαλύπτει τον άνθρωπο.
Οι επιρροές από Χίτσκοκ είναι κάτι πέρα από εμφανείς. Με επίκεντρο την γυναικεία ευαισθησία, την εύθραυστη πολυπλοκότητα τους και την δυναμική, όταν νιώθουν πως χάνουν τα κεκτημένα τους, ο Βέλγος σκηνοθέτης, κεντάει πάνω στην θηλυκή ψυχοσύνθεση.
Όταν η Σελίν χάνει τον μονάκριβο της, ο πόνος δεν την αφήνει να σκεφτεί ξεκάθαρα και ψάχνει να βρει αντίδοτο στην απέραντη – και δικαιολογημένη – θλίψη της, στο να κατηγορεί, όχι την ίδια καθεαυτή φίλη της, αλλά την ευτυχία αυτής. Δεν βιώνει μόνο τον θάνατο του παιδιού της, αλλά και την αίσθηση αποτυχίας που χρεώνεται η ίδια ως μητέρα.
Η Άλις, υπερπροστατευτική με τον δικό της γιο, είναι πρόθυμη να σταθεί στη φίλη της, χωρίς όμως αλλοίμονο να είναι διατεθειμένη να μοιραστεί καμία στιγμή από την μεταξύ τους σχέση και την δική της προσωπική ευτυχία και επιτυχία. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες…
Εξαιρετικές ερμηνείες από τις δυο πρωταγωνίστριες που μετράνε με κάθε βλέμμα η μία την άλλη. Ένα ψυχοφθόρο παραλήρημα παράνοιας, που ακόμα και όταν οδηγείται σε ένα μάλλον υπερβολικό κρεσέντο γεγονότων, δεν σε απορρίπτει, γιατί σε έχει κάνει μέρος της ιστορίας του.
Υπέροχα κουστούμια, φωτογραφία που ενισχύει το ανακριτικό βλέμμα της κάμερας, σε ένα film που κρατάει τα συναισθήματα σε πλήρη ένταση από το πρώτο ως και το τελευταίο λεπτό.
Υπάρχει μια σκηνή λίγο προς το τέλος της ταινίας (δε θα κάνω spoiler), που κρατάει όσο μισό κλικ. Ένα δάκρυ, που ορίζει όχι το τέλος του παιχνιδιού, αλλά το ερώτημα, αν τελικά μια μητέρα πρέπει να ακούει το μητρικό της ένστικτο;
Στην ταινία υπάρχουν ξεκάθαρα υπονοούμενα για τον νεοαστικό τρόπο ζωής. Οι ισορροπίες και η ευτυχισμένη εικόνα των ανθρώπων, που όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προβολή του απροσδόκητου που επιθυμούμε.
Η γυναίκα είναι αυτή που χρεώνεται την αποτυχία της οικογένειας και για αυτό γίνεται ανταγωνιστική και φυσικά πρέπει να αποδείξει την αξία της μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, κι αυτό μπορεί να την κάνει ιδιαίτερα… επικίνδυνη!
Η ταινία θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 29 Αυγούστου από την Danaos Films.