“The Nun” (Η Καλόγρια)

 

Τρόμου, 2018
Η.Π.Α.| Έγχρωμο | Διάρκεια: 96′
Σκηνοθεσία: Κόριν Χάρντι
Πρωταγωνιστούν: Ντέμιαν Μπισίρ, Τάισα Φαρμίγκα, Γιόνας Μπλόκετ

μια φορά κι έναν καιρό

Ένας ιερέας και μια δόκιμη μοναχή στέλνονται σε ένα, πιο απομονωμένο δεν γίνεται, μοναστήρι της Ρουμανίας να εξιχνιάσουν μια αυτοκτονία.  Εκεί τους περιμένει ένας δαίμονας που έχει μείνει μόνος του και δεν έχει τι να κάνει.

Γέλιο στο δρόμο με τις καλόγριες
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο σοφός λαός καλά τα λέει: όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Οι φανς το περίμεναν καιρό και οι υπόλοιποι υποβλήθηκαν σε πλύση εγκεφάλου από τον καταιγισμό διαφημίσεων. Όλοι είχαμε προετοιμαστεί για «το πιο σκοτεινό κεφάλαιο στο σύμπαν των ταινιών Κάλεσμα» και στην τελική κλαίγαμε τα λεφτά μας.

Έγινε μια καλή ταινία το 2013 («Κάλεσμα») και έκτοτε αρμέγουν την χρυσή αγελάδα φτιάχνοντας μετριότητες ως και αηδίες. Η «καλόγρια» (πόσο χάλια ακούγεται στα ελληνικά) συγκαταλέγεται στο δεύτερο τσουβάλι. Πέρα από κανα-δυο στιγμές τρόμου όλο το υπόλοιπο δεν βλέπεται. Η βασική ιστορία του περιβόητου δαίμονα με μορφή κακομακιγιαρισμένης καλόγριας είναι λες και το έγραψε δεκάχρονο, ενώ η λύση στο τέλος απλά δίνει την χαριστική βολή.

Η πρωταγωνίστρια συμπαθέστατη αλλά τι να το κάνεις όταν βολτάρει με ύφος «ξέχασα που ήθελα να πάω, μμμ, άραγε πού να βγάζει αυτό το σκοτεινό μονοπάτι;». Οι άλλοι δυο συμπρωταγωνιστές της, αδιάφοροι και βαρετοί. Οπότε καταλαβαίνετε πως από κάποια στιγμή και μετά τάσσεσαι οπαδός του δαίμονα μπας και δεις καμιά σκηνή που να αξίζει.

Τώρα θα γυρίσεις και θα μου πεις, τι περίμενες από μια τέτοιου είδους ταινία. Περίμενα τουλάχιστον μια καλή παραγωγή. Το χειρότερο όλων είναι ο κακός ήχος. Υποτίθεται πως θέλει να σε τρομάξει με τριξίματα, ήχους πουλιών και πόρτες που κλείνουν και εντέλει καταφέρνει να σε κάνει να κλείσεις τα αυτιά μετά τα χέρια σου. Σκέτη ηχορύπανση. Ενώ η φωτογραφία αναλώνεται στον εξόφθαλμο και παρωχημένο πλέον συμβολισμό του λευκού – μαύρου σε ταινία που μάχονται το καλό και το κακό. Για κλάματα!

Με λίγα λόγια

Σκηνές είτε που έχουν στηθεί πρόχειρα είτε που έχουν ξεπατικωθεί από το «It» του Andy Muschietti συνδέονται με ένα σενάριο για γέλια, μπαίνει και η σκηνοθεσία στον αυτόματο και έχεις μια ταινία μη τρόμου! Μακάρι να μην μαθαίναμε ποτέ «το πιο σκοτεινό κεφάλαιο», να μας άφηναν στην άγνοια μας.