Σκηνοθέτης: Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ Σενάριο: Στέισι Μένεαρ Ηθοποιοί: Κέιτι Χολμς, Ραλφ Ινεσον, Όουεν Γιόμαν Είδος: Θρίλερ Διάρκεια: 87′ Χώρα: ΗΠΑ Γλώσσα: Αγγλικά Καταλληλότητα ταινίας: Άνω των 15 ετών
Βαθμολογία: 1/5
Μία νέα οικογένεια μετακομίζει στην έπαυλη Χίλσαϊρ, δίχως να γνωρίζει την ανατριχιαστική ιστορία της. Εκεί, ο μικρός γιος τους Τζουντ βρίσκει μια πορσελάνινη κούκλα την οποία αποκαλεί Μπραμς. Όμως, κανείς δε γνωρίζει το σκοτεινό μυστικό της τρομακτικής κούκλας.
Φοβάμαι πως θα στεναχωρήσω τους πανταχού σινεφίλ που περίμεναν με αγωνία το σίκουελ του BRAHMS: The Boy2 όπως απογοητεύτηκα και εγώ, γιατί απλά δεν περίμενα αυτήν την βαρετή ταινία που με κόπο άντεξα να την δω μέχρι τέλους. Όταν ξέρεις πως θα δεις θρίλερ (προσωπικά τα λατρεύω) έχεις κατά νου πως θα ανέβει η αδρεναλίνη, θα ουρλιάξεις λίγο, μια τρομάρα θα την νιώσεις. Εδώ όχι μόνο δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά, αλλά κουραστήκαμε κιόλας από την απόλυτη έλλειψη κάθε dark and creepy filling. Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη ταινία ήταν καλογυρισμένη. Συγκέντρωνε όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για ένα καλό horror film. Είχε ρυθμό, σωστές δόσεις σκηνών που σε έκαναν να θέλεις να πεταχτείς από το κάθισμα σου, σενάριο που κατέληγε κάπου και όλα αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που μας κάνουν να αγαπάμε αυτού του είδους τα έργα.
Ο σκηνοθέτης στο The Boy 2 ξεκινάει με μια βίαιη επίθεση εναντίον της Λίζα (Κέιτι Χολμς) όπου ο γιος της είναι μάρτυρας. Το αγόρι εξαιτίας του σοκ παθαίνει αλαλία και η μητέρα του βλέπει συνέχεια εφιάλτες. Έτσι, ο σύζυγος της προτείνει να μετακομίσουν στην επαρχεία για να βρουν την ηρεμία τους. Το αγόρι βρίσκει την ανατριχιαστική, πορσελάνινη κούκλα και γίνονται αχώριστοι. Η κούκλα, φυσικά είναι ο Μπραμς και το σπίτι είναι μέρος της έπαυλης όπου έζησε ο γιος της οικογένειας στο πρώτο μέρος. Μέχρι εδώ η ταινία παρουσιάζει μια δυναμική. Εμφανίζεται και ο φοβερός Ραλφ Ίνεσον που με την ιδιαίτερη προφορά του δημιουργεί ένα περιβάλλον πιο μυστήριο και λες εδώ είμαστε. Όμως για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω η συνέχεια είναι τόσο άνευρη και προβλέψιμη που όλο το ενδιαφέρον του θεατή χάνεται αμέσως. Όλο το έργο είναι επίπεδο. Καμία διάθεση για ένταση και πλοκή. Πιο τρομακτική είναι η -συμπαθέστατη κατά τα άλλα- Κέιτι Χολμς στην προσπάθεια της να ανακαλύψει τι συμβαίνει παρά η κούκλα. Αν θυμάστε στο πρώτο έργο υπήρχε μια γοτθική σκηνογραφία από το εσωτερικό του σπιτιού, με έντονο παιχνίδι φως και σκιάς που σου έδινε στοιχεία θρίλερ. Εδώ, δεν συμβαίνει τίποτα. Επίσης, στο τέλος της πρώτης ταινίας ο σεναριογράφος άφηνε ένα παράθυρο ανοιχτό στην προοπτική πως το αγόρι είναι ζωντανό. Εδώ, όχι μόνο δεν υπάρχει πουθενά αυτή η πιθανότητα, αλλά η εξήγηση της ιστορίας έρχεται μέσα από εφέ πολύς κακής ποιότητας.
Δεν ξέρω αν το prequel επισκίασε την συνέχεια, αλλά πραγματικά είναι σαν να γύρισαν διεκπεραιωτικά την ταινία αφήνοντας την κεντρική ιδέα εκτεθειμένη. Το μόνο τρομακτικό στο BRAHMS: The Boy2 είναι η απίστευτη πλήξη που πολύ πιθανόν σας προκαλέσει.
Η ταινία παίζεται από 28/2 στους κινηματογράφους από την ODEON.