Κριτική: Έλα να παίξουμε (Come Play)

Σκηνοθεσία: Tζέικομπ Τσέις Σενάριο: Tζέικομπ Τσέις Φωτογραφία: Μαξίμ Αλεξάντερ Μοντάζ: Γκρέγκορι Πλότκινμ Μουσική: Ροκ Μπάνιος Ηθοποιοί: Aζι Ρόμπερτσον, Τζίλιαν Τζέικομπς, Τζον Γκάλαχερ Τζούνιορ Είδος: Θρίλερ Διάρκεια: 96 λεπτά Γλώσσα: Αγγλικά Χώρα: ΗΠΑ 
Βαθμολογία: 2/5

Ο Άζι Ρόμπερτσον είναι ο Όλιβερ, ένα μοναχικό αγόρι που νιώθει διαφορετικό από τους άλλους. Ψάχνοντας απεγνωσμένα για έναν φίλο, βρίσκει καταφύγιο στο κινητό και στο τάμπλετ του, τα οποία δεν αποχωρίζεται ποτέ. Όταν ένα μυστηριώδες πλάσμα θα χρησιμοποιήσει τις συσκευές του Όλιβερ για να εισέλθει στον κόσμο μας, οι γονείς του Όλιβερ (Τζίλιαν Τζέικομπς και Τζον Γκάλαχερ Τζούνιορ) θα πρέπει να παλέψουν για να σώσουν τον γιό τους από το τέρας που ζει πίσω από την οθόνη.

Το Χαλοουίν (Halloween) γιορτάζεται τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι «τρομακτικό» και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας πολλά γλυκά, ενέργεια γνωστή ως «trick or treat» («φάρσα ή κέρασμα»).

Φαντάζομαι αυτός είναι ο λόγος που η εταιρεία διανομής αποφάσισε να κυκλοφορήσει το τελευταίο τριήμερο του Οκτωβρίου την ταινία «Έλα να παίξουμε» μόνο που δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο θα καταφέρει η συγκεκριμένη ταινία να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των θεατών.

Τον πιτσιρικά Άζι Ρόμπερτσον τον γνωρίσαμε στην Ιστορία Γάμου, του Νόα Μπάουμπακ, την προηγούμενη χρονιά. Εδώ υποδύεται ένα αγόρι γεννημένο στη διαταραχή του αυτιστικού φάσματος. Οι γονείς του είναι χωρισμένοι και ο ίδιος είναι μοναχικός, χωρίς φίλους, δεν τον καλούν στα πάρτι και συχνά στο σχολείο πέφτει θύμα μπούλινγκ. Απαραίτητη αγαπημένη του συνήθεια το τάμπλετ, όπου παίζει διάφορα παιχνίδια, βλέπει τον αγαπημένο του ήρωα Μπομπ Σφουγκαράκι και ταυτίζεται με τους ήρωες των animation που παρακολουθεί. Σε ένα από τα πολλά προγράμματα που μπαίνει κάνει έναν περίεργο «φίλο» τον Λάρι, ένα σκελετόμορφο πλάσμα που αναζητά κάποιον να τον βοηθήσει να περάσει από την εικονική πραγματικότητα στην αληθινή ζωή ή να έρθει κάποιος στον δικό του κόσμο. Στο πρόσωπο του Όλιβερ βρίσκει τον ιδανικό φίλο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο αλληγορίες του σεναρίου είναι ξεκάθαρες και αυτό είναι στα συν της ταινίας. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο πληθαίνουν τα περιστατικά εθισμού στις οθόνες και τα στατιστικά θέλουν τους διαδικτυακούς κινδύνους να βρίσκονται στην κορυφή της παιδικής κακοποίησης. Ο Tζέικομπ Τσέις καταπιάνεται με ένα σοβαρό και πιασάρικο θέμα που το σίγουρο είναι πως θα προσελκύσει εφήβους. Ενώ, όμως η κεντρική ιδέα υπάρχει όσο εξελίσσεται η πλοκή τα πράγματα μένουν στάσιμα. Εκεί που πας να τρομάξεις η ροή διακόπτεται και μένεις με την τρομάρα μισή. Υπάρχουν στιγμές με τα απαραίτητα σκοτάδια και τις ανατριχιαστικές μουσικές του Ροκ Μπάνιος που σε οδηγούν σε jump scares, όμως δεν φτάνει μόνο αυτό. Εξάλλου, το πρώτο υλικό ήταν μια πεντάλεπτη μικρού μήκους ταινία με τον τίτλο «Larry» (2017) όπου ένας υπάλληλος σε παρκινγκ βρίσκει τυχαία ένα τάμπλετ. Ανοίγοντας το ανακαλύπτει ένα εικονογραφημένο βιβλίο που μοιάζει με ιστορία φαντασμάτων για παιδιά. Ήρωας του είναι ο Larry και κάπως, έτσι, αρχίζουν όλα. Το φιλμ γνώρισε μεγάλη επιτυχία, αλλά στην μεταφορά της τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Υπάρχει εννοιολογική δυναμική που κάνει την ταινία να διαφέρει από τα θρίλερ της σειράς και αυτό φαίνεται από την τελευταία σκηνή του έργου, όπου φαντασία και πραγματικότητα μπερδεύονται, αλλά θα θέλαμε να τραβούσε στο τέρμα τις πιο creepy στιγμές για να το απολαύσουμε περισσότερο οι φαν του είδους.

Η ταινία παίζεται στους κινηματογράφους από την ODEON.