Κριτική / Gemini Man: Ο Γουίλ Σμιθ τα βάζει με τον εαυτό του και… με τις αντοχές μας

Σκηνοθεσία: Ανγκ Λι Σενάριο Ντάρεν Λέμκε, Ντέιβιντ Μπένιοφ Ηθοποιοί: Γουίλ Σμιθ, Κλάιβ Όουεν, Μπενεντικ Γουόνγκ, Μαρί Ελίζαμεθ Ουίνσταντ Είδος: Περιπέτεια Φαντασίας Διάρκεια: 117΄Χώρα: Κίνα/Ηπα Έτος: 2018
Βαθμολογία: 2/5

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ζυρίχης 1 Οκτωβρίου 2019.

Ένας πενηντάχρονος συνταξιούχος δολοφόνος, ο Χένρι Μπρόγκαν, καταδιώκεται από τον εξίσου θανάσιμο εικοσιτετράχρονο κλώνο του. Ο Χένρι, μαζί με τους αδίστακτους συναδέλφους του Ντάνι και Μπάρον, βρίσκονται κυνηγημένοι καθώς διασχίζουν την υφήλιο αναζητώντας την αλήθεια. Αυτό που ανακαλύπτουν θα αναγκάσει το Χένρι να βρεθεί αντιμέτωπος με τους ανθρώπους που εμπιστευόταν και να αποφασίσει ποιανού η ζωή αξίζει περισσότερο – η δική του ή του κλώνου του;

Το «Gemini Man» είναι μια ταινία αμερικανικού θρίλερ δράσης και επιστημονικής φαντασίας σκηνοθετημένο από το Ανγκ Λι (Η ζωή του Πι) και σε σενάριο Ντέιβιντ Μπενιοφ, γνωστό από το Game of Thrones και τον Ντάρρεν Λέμκε, σεναριογράφο του Shrek Forever After (2010).

Η ταινία αρχικά σχεδιάστηκε το 1997, χωρίς όμως να καταφέρει ποτέ να μπει σε στούντιο. Αρκετοί σκηνοθέτες όπως ο Τόνι Σκοτ, Κέρτι Χάνσον είχαν προσπαθήσει να γυρίσουν την ταινία, πάντα όμως κάτι συνέβαινε και διέκοπταν. Το ίδιο αντίστοιχα συνέβαινε και με τους υποψήφιους ηθοποιούς, που ενώ στην αρχή κατέληγαν σε συμφωνία με την παραγωγή δεν υπέγραφαν το τελικό συμβόλαιο. Είχαν ακουστεί ονόματα όπως Χάρισον Φορντ, Μελ Γκίπσον, Συλβέστερ Σταλόνε. Τελικά, Το 2016, η Skydance Media αγόρασε τα δικαιώματα για το σενάριο (το οποίο είχε ξαναγραφεί από τη Disney) και τον Οκτώβριο του 2017, ο Ang Lee υπέγραψε για την Skydance με το Paramount να χειρίζεται τα δικαιώματα διανομής.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο σκηνοθέτης Ανγκ Λι, μετά την ταινία Η ζωή του Πι και αφού ασχολήθηκε πολύ με την τεχνολογία και τις νέες ψηφιακές τεχνικές στον κινηματογράφο, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που αποφάσισε να μιμηθεί την κουλτούρα της Marvel και να δημιουργήσει ένα έργο που ούτε σκηνοθετικά ούτε σεναριακά έχουν να προσθέσουν τίποτα ουσιώδες στην 7η τέχνη.

Το σενάριο λίγο πολύ χιλιοειπωμένο και κλισέ. Ένας βιρτουόζος εκτελεστής που σκοτώνει κατόπιν παραγγελίας, παθαίνει κρίση συνείδησης (αφού έχει σκοτώσει πάρα πολύ κόσμο και θεωρείται φονική μηχανή) και αποφασίζει να αποσυρθεί για να βρει τον χαμένο του εαυτό… Επειδή όμως ξέρει πολλά, πρέπει και να πεθάνει. Προτού πεθάνει όμως θα αντικατασταθεί από τον 30 χρόνια νεώτερο κλώνο του, που εν αγνοία όλων κατασκεύασαν οι κακοί Σοβιετικοί, χωρίς να το αντιληφθούν οι καλοί Αμερικανοί, γιατί φονιάδες είμαστε, αλλά έχουμε φιλότιμο και δεν κάνουμε τέτοια.

Το ηθικό δίλημμα που προκύπτει είναι κατά πόσο είναι σωστό και ηθικό να κατασκευάζουμε ανθρώπους και κατά πόσο βέβαια είναι και ασφαλές. Φυσικά απάντηση δεν θα πάρουμε αφού η ταινία περιορίζεται σε ατελείωτα πλάνα με πιστολίδι, μπουνιές, κλωτσιές και ακροβατικά 180ο μοιρών.

Ο Λι χρησιμοποιεί την τεχνική του εξαιρετικά υψηλού ρυθμού καρέ -120/ανά δευτερόλεπτο, ενώ η συνηθισμένη είναι 24/ανά δευτερόλεπτο- για να δείξει το υπερφυσικό των κλώνων. Την ίδια τεχνική είχε χρησιμοποιήσει  και το 2016, στην ταινία Billy Lynn’s Long Halftime Walk. Σίγουρα για τους λάτρεις του είδους θα είναι πολύ απολαυστικό, αλλά το θέμα είναι ότι είναι και το μόνο θετικό στοιχείο στην ταινία.

Η ερμηνεία του συμπαθέστατου κατά τα άλλα, Γουίλ Σμίθ, περιορίζεται στο σμίξιμο των φρυδιών και στο μόνιμο  συνοφρύωμα των χειλιών. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι αδιάφοροι. Ίσως το feeling της ταινίας να ήταν ο προβληματισμός γύρω από την χρήση της τεχνολογίας και βέβαια τους κινδύνους που εγκυμονεί η αλαζονική της χρήση. Όμως, δεν γίνεται αφενός να επιδιώκεις μια ταινία με κοινωνικό προβληματισμό και αφετέρου πάνω από το μισό της ταινίας να είναι εκρήξεις, ξύλο και σπασμένες μύτες. Αν αυτό είχαν στο μυαλό τους ο σκηνοθέτης και οι συντελεστές, τότε, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν το πέτυχαν.

Η ταινία θα κυκλοφορήσει από την ODEON στις 10/10/2019.