Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε Σενάριο: Ματέο Γκαρόνε, Μάσιμο Κετσερίνι Ηθοποιοί: Ρομπέρτο Μπενίνι, Φεντερίκο Ιελάπι, Ρόκο Παπαλέο, Μάσιμο Τσεκερίνι Είδος: Φαντασίας Γλώσσα: Ιταλικά Χώρα: Ιταλία, Γαλλία Έτος: 2019 Διάρκεια: 125΄Βαθμολογία: 3/5
Ο Τζεπέτο είναι ένας φτωχός ξυλουργός που δεν έχει κανέναν στην ζωή. Χάρη σε ένα μαγικό ξύλο θα φτιάξει μια μαριονέτα, τον Πινόκιο. Όταν η μαριονέτα ζωντανέψει και αρχίσει να τον φωνάζει μπαμπά θα δημιουργηθεί ανάμεσα τους μια πολύ τρυφερή σχέση. Ο Πινόκιο, όμως, μπλέκει συνεχώς σε μπελάδες, ενώ το μόνο που θέλει είναι να γίνει αληθινό αγόρι. Βοηθό σε αυτό έχει την καλή του νεράιδα, πρέπει, όμως, να μάθει να μην λέει ψέματα…
Ο 51χρονος Ιταλός σκηνοθέτης Ματέο Γκαρόνε επιστρέφει με ένα παραμύθι που τα έχει όλα και ακόμα παραπάνω. Μαγικά πλάσματα, νεράιδες, αλεπούδες, νταντάδες σαλιγκάρια και φυσικά την πιο διάσημη μαριονέτα στον κόσμο. Έχει και κάτι επιπλέον, τις σωστές δόσεις ρεαλισμού και κοινωνικού συμβολισμού, έτσι ώστε να μην έχουμε απλά ένα ακόμη παραμύθι, αλλά μια παραμυθένια ιστορία που μιλάει για την φτώχεια, την ελευθερία και την δύναμη της αγάπης. Ο δύο φορές βραβευμένος Γκαρόνε για τις ταινίες «Γόμορρα» (2008) και «Reality» (2012) μας έχει συνηθίσει σε πιο σκοτεινές επιλογές και αυτό φαίνεται και στο «Πινόκιο». Το ξύλινο αγόρι μέσα από τις σκανδαλιές και τις περιπέτειες του μας ξεναγεί σε ένα σκηνικό εξαθλιωμένης, μεταπολεμικής Ιταλίας όπου οι κίνδυνοι δεν είναι παραμύθια. Αυτό ήθελε να δείξει και ο λογοτεχνικός πατέρας του Πινόκιο, ο Κάρλο Λορεντσίνι ή Κάρλο Κολόντι, όπως ήταν το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο. Η μαριονέτα για να καταφέρει να γίνει αληθινό αγόρι και να σπάσει τα σκοινιά του πρέπει να ενηλικιωθεί μέσα από την αγάπη. Αυτήν την οπτική την καταφέρνει περίφημα ο σκηνοθέτης.
Η ερμηνεία του Ρομπέρτο Μπενίνι είναι συγκινητική. Προσεγγίζει τόσο τρυφερά τον ρόλο του πατέρα που μας θυμίζει ένα άλλον μπαμπά, εκείνον που του χάρισε και το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου, το 1997, στο «La Vita è Bella». Τρυφερός, προστατευτικός και ονειροπόλος χωρίς υπερβολές και μανιέρες. Θα ήθελα να είχε περισσότερο χρόνο στην ταινία. Εξάλλου, και ο ίδιος είναι μοιραία δεμένος με αυτό το παραμύθι. Ας μην ξεχνάμε την ταινία του 2002 όπου ο ίδιος σκηνοθέτησε κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του Πινόκιο.
Ο μικρός Φεντερίκο Ιελάπι πείθει στον ρόλο του άτακτου αγοριού που διψά να ανακαλύψει τον κόσμο με μόνο του όπλο την καλοσύνη. Σκηνοθετικά μας έλειψε να δούμε την έντονη επιθυμία του να γίνει αληθινό αγόρι, όπως στο πρωτότυπο. Η φωτογραφία του Νικολάι Μπρουέλ, σταθερού συνεργάτη του Ματέο Γκαρόνε έχει ένα γκροτέσκο ύφος, αρκετά γοτθικό με έντονο μακιγιάζ που δεν έχει καμία σχέση με την αθώα διασκευή του 1940 που έκανε η Ντίσνεϋ. Ακόμα και στον Φεντερίκο Ιελάπι έχουν χρησιμοποιηθεί ρινίσματα ξύλου και κομμάτια από πριονίδι για να πετύχουν όσο γίνεται πιο πιστά την αίσθηση του ξύλου. Τα οπτικά εφέ, σκηνικά και κουστούμια έχουν διακριθεί ήδη στα Ιταλικά Κινηματογράφικα Βραβεία David di Donatello. Πολύ σωστά χρησιμοποιείται η διάλεκτο της Τοσκάνης, της λογοτεχνικής γλώσσας του συγγραφέα, αποδίδοντας μια μουσικότητα και μια σπιρτόζα νότα που ήταν απαραίτητη στο να ισορροπήσει τους αργούς ρυθμούς που σημείωναν οι διάλογοι σε κάποια σημεία.
Πολύ εύστοχη και η μουσική του Ντάριο Μαριανέλι, Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής «Εξιλέωση» (2007), που κατάφερε να δημιουργήσει ένα νοσταλγικό κλίμα με στοιχεία νεορεαλισμού.
Η ταινία κυκλοφορεί, από 11 Ιουνίου, στα θερινά σινεμά από την Odeon.