Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ Σενάριο: Μπιλ Ρέι Ηθοποιοί: Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, Σαμ Ρόκγουελ, Ολίβια Γουάιλντ, Κάθι Μπέιτς Είδος: Βιογραφική Διάρκεια: 131′ Χώρα: ΗΠΑ Γλώσσα: Αγγλικά
Βαθμολογία: 3,5/5
«Μία βόμβα έχει μπει στο πάρκο Centennial. Έχετε 30′.»
Ο κόσμος γνώρισε τον Ρίτσαρντ Τζούελ ως τον φύλακα που ανακάλυψε το βομβιστικό μηχανισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα το 1996. Η αναφορά του για τα γεγονότα τον μετέτρεψε σε ήρωα, που εξαιτίας της άμεσης δράσης του, έσωσε αμέτρητες ζωές από βέβαιο θάνατο. Ωστόσο, μέσα σε λίγες μόλις μέρες, ο επίδοξος αστυνομικός γίνεται ο υπ’ αριθμόν ένα ύποπτος του FBI, κατηγορείται τόσο από τον Τύπο όσο και από το κοινό και στη ζωή του έρχονται τα πάνω κάτω. Απευθυνόμενος στον ανεξάρτητο δικηγόρο Γουάτσον Μπράιαντ, ο Τζούελ κατορθώνει να αποδείξει την αθωότητά του. Αλλά ο Μπράιαντ ξεπερνά τα όριά του, καθώς προσπαθεί να πολεμήσει τις συντονισμένες επιθέσεις του FBI, της GBI και του APD και να καθαρίσει το όνομα του πελάτη του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ρίτσαρντ από το να εμπιστευτεί τους ίδιους τους ανθρώπους που θέλουν να τον καταστρέψουν.
Ο ακούραστος Κλιντ Ίστγουντ, με αφορμή τους 26ους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, σκηνοθετεί την αληθινή ιστορία του φύλακα Ρίτσαρντ Τζούελ, που από ήρωας σε μια ημέρα έγινε τρομοκράτης και εθνική απειλή. Το γεγονός είναι πραγματικό, ο Τζούελ, τελικά, αθωώθηκε, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το γεγονός πως κάποιοι ακόμα τον θεωρούσαν τρομοκράτη. Ίσως, και για αυτό να πέθανε λίγα χρόνια αργότερα από καρδιακή προσβολή.
Ο σκηνοθέτης, μέσα από ένα απλό, καθημερινό άνθρωπό, τον μέσο Αμερικανό πολίτη, χλευάζει και τον κρατικό μηχανισμό και τα media για τον ανθρωποφαγικό χαρακτήρα που πολλές φορές έχουν να επιδείξουν. Ο Ρίτσαρντ Τζούελ είναι ένας φιλήσυχος άνθρωπός. Πιστεύει στην τάξη, στην ασφάλεια και στο “God Bless America”… Θεωρεί καθήκον του να προστατεύει τους άλλους, να διασφαλίζει τα συμφέροντα της πατρίδας του και να ζει μια ταχτοποιημένη ζωούλα. Τα κίνητρα του δεν είναι ναρκισσιστικά. Είναι ένας καλός άνθρωπός που έχει πιστέψει το παραμύθι του «Θείου Σαμ». Αυτό, όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό για να γλιτώσει από το διεφθαρμένο σύστημα ενός ολόκληρου μηχανισμού. Έτσι, όταν κάποιος πρέπει να ταυτοποιηθεί ως ένοχος, ο Τζούελ έχει το ιδανικό προφίλ. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν η απληστία μιας αριβίστα δημοσιογράφου θέλει να χορτάσει πρωτοσέλιδα. Ο ήρωας γίνεται απειλή και οι αμερικανοί βρίσκουν το επόμενο θέμα για να ασχολούνται. Το μήνυμα του Ίστγουντ είναι ξεκάθαρο. Σε ένα διεφθαρμένο σύμπαν κανείς δεν είναι ασφαλής!
Οι ερμηνείες της ταινίας είναι πολύ καλές. Ο Πολ Γουόλτερ είναι εξαιρετικός στο ρόλο του Ρίτσαρν Τζούελ. Συμπληρώνει ιδανικά το προφίλ του ανυποψίαστου και με άγνοια κίνδυνου μέσου πολίτη που συνθλίβεται από το ίδιο σύστημα που λατρεύει να υπηρετεί. Ο βραβευμένος με Β΄ Αντρικό ρόλο (Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι) Σαμ Ρόκγουελ είναι απολαυστικός στον ρόλο του δικηγόρου που προσπαθεί να αθωώσει τον Τζούελ. Ατακαδόρος, ειρωνικός, ο άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά πως λειτουργεί το σύστημα και παρόλα αυτά του βγάζει την γλώσσα κοιτώντας το στα μάτια. Οι διάλογοι των δύο πρωταγωνιστών είναι πολύ έξυπνοι. Ο Ρόκγουελ λειτουργεί ως alter ego του Γουόλτερ και είναι σα να βλέπουμε το ίδιο πρόσωπο μπροστά και πίσω από την αμερικάνικη κουλτούρα.
Ο Κλιντ Ίστγουν, παρά τα 90 και έτη του επιμένει (και πολύ καλά κάνει) να καταπιάνεται με θέματα που λειτουργούν σαn χαστούκι στην Αμερική. Σηκώνει το σεντόνι από το σκοροφαγωμένο αμερικάνικο όνειρο και το τινάζει μπροστά στα πρόσωπα των συντηρητικών «νοικοκυραίων»!