Κριτική / Παράσιτα (Parasite)

Σκηνοθεσία: Bong Joon-ho Σενάριο: Bong Joon-ho, Han Jin-won Φωτογραφία: Hong Kyung-Pyo Ηθοποιοί: Song Kang-ho, Lee Sun-kyun, Cho Yeo-jeong, Choi Woo-Shik Μουσική: Jung Jae-il Χώρα: Νότια Κορέα Διάρκεια:132΄

Βαθμολογία:5/5

«Μια κωμωδία δίχως κλόουν, μια τραγωδία δίχως κακούς».

Μια τετραμελής οικογένεια ενηλίκων χωρίς δουλειές, χωρίς εισόδημα, μένει σε ένα ημιυπόγειο όπου η διαβίωση είναι φυσικά δύσκολη και γεμάτη εμπόδια. Κάπου μακριά, μια άλλη τετραμελής οικογένεια, της οποίας ο πατριάρχης είναι ένας πετυχημένος ιδιοκτήτης μιας παγκόσμιας φίρμας, ζει στο πολυτελές του σπίτι, ψηλά, μακριά το θόρυβο και τα άγχη της λαϊκής τάξης.

Χάρη σε μια τυχερή γνωριμία, ο άνεργος γιος θα καταφέρει να πιάσει δουλειά κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα στην κόρη της εύπορης οικογένειας. Όταν οι δύο οικογένειες έρθουν κοντά, θα μπει μπροστά ένα ντόμινο ανατροπών και μυστικών με παντελώς αβέβαιη κατάληξη.

Τον Κορεάτη σκηνοθέτη, Μπονγκ Τζουν-χο, τον γνωρίσαμε από τις ταινίες του  Snowpiercer (2013) και Okja (2017) και αμέσως διακρίναμε το έντονο πολιτικό του λόγο, μέσα από ιδιαίτερο καυστικό χιούμορ, που αρκετές φορές αγγίζει τα όρια της μαύρης κωμωδίας.

Εξάλλου, είναι ένας σκηνοθέτης που αγαπάει τα διαφορετικά κινηματογραφικά genre και δεν διστάζει να συνδυάσει στοιχεία θρίλερ, επιστημονικής φαντασίας και πολιτικού έργου. Αυτό ακριβώς κάνει και στην ταινία «Παράσιτα», που από μόνος του ο τίτλος είναι αρκετός για να σε προϊδεάσει. Κι όμως, όσο προφανής να φαίνεται ο τίτλος τόσο δεν περιμένει κανείς αυτό που θα δει. Ο σκηνοθέτης, με προσωπικό μήνυμα του, παρακάλεσε να μην αποκαλυφθούν σημεία της πλοκής, γιατί πολύ απλά θα χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.

Η ταινία δεν επιδέχεται μίας ερμηνείας. Βλέποντάς την λίγο πιο υποψιασμένα οδηγείτε ο θεατής σε τρεις, μπορεί και τέσσερις αφηγήσεις, που όμως μόνο χτίζοντας την ιστορία καρέ καρέ μπορεί να αντιληφθεί. Πραγματικά μια αποκάλυψη στην πλοκή της ταινίας μόνο κακό θα έκανε.

Είναι η ιστορία δύο οικογενειών, δύο κόσμων, που θα βρεθούν μαζί και αντίπαλοι, και τελικά συνένοχοι, σε ένα εύθραυστο, άπληστο και απαξιωτικό περιβάλλον, όπου κανείς δεν είναι αθώος. Έχουμε ένα film με απίστευτες εναλλαγές, όπου κυριαρχεί ξεκαρδιστικό γέλιο, σε σκηνές όπου ο τρόμος φλερτάρει με τον σουρεαλισμό.

Ο σκηνοθέτης κεντάει στην κυριολεξία ένα πολιτικό έργο, όπου θα του ταίριαζε ο τίτλος Άνθρωποι και Ποντίκια. Προσοχή όμως, αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση. Όσο και να έχουμε συνηθίσει τον Κορεάτη σκηνοθέτη σε έργα όπου υπάρχουν ταξικές αλληγορίες και καταγγελτική διάθεση, η ταινία δεν είναι μόνο αυτό.

Τα «Παράσιτα» είναι ένα έργο όπου δεν περισσεύει καμία σκηνή. Όλα είναι μελετημένα και συνθέτουν το παζλ μιας πολύ καλοδουλεμένης παραγωγής.

Τεχνικά ο σκηνοθέτης είναι επηρεασμένος από τον πατριώτη του Ιμ Σανγκ-Σου (Rio I love you, 2014) και υπάρχουν στοιχεία από Άλφρεντ Χίτσκοκ. Μυστήριο, ανατροπή και αναπάντεχες εξελίξεις. Οχτώ χαρακτήρες που σκιαγραφούνται μέσα από την αλληλεπίδραση που ασκούν ο ένας στον άλλον.

Μια mainstream οικογενειακή περιπέτεια, χωρίς ιδιαίτερα ακριβό μπατζετ, με ελάχιστα εξωτερικά γυρίσματα, αλλά με μεγάλη μαεστρία και χιούμορ, που τα βάζει με την μοδάτη πολιτική ορθότητα των καιρών μας και βέβαια κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την εξέλιξη του έργου.

Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, τα σεναριακά ευρήματα εμπνευσμένα, οι συμβολισμοί εύστοχοι, ο ρυθμός πολύ έξυπνος – για άλλη μια φορά ο ασιατικός κινηματογράφος μας δείχνει τον δρόμο-  με λίγα λόγια μια πολύ καλή ταινία.

Η ταινία έλαβε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και έκανε έναρξη στο 25ο Φεστιβαλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρας. Θα προβληθεί την δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ, στον Δαναό – μόνο που είναι ήδη Sold Out- και θα κυκλοφορήσει από την Seven Films στις 17 Οκτωβρίου 2019.

Δείτε επίσης