Σκηνοθεσία: Φερνάντο Μειρέγιες Σενάριο: Άντονι ΜακΚάρτεν Ηθοποιοί: Άντονι Χόπκινς, Τζόναθαν Πράις Φωτογραφία: Σεζάρ Τσαρλόουν Eίδος: Κοινωνική, Βιογραφική Διάρκεια: 125΄ Χώρα: Ιταλία, Αργεντινή, Αγγλία, ΗΠΑ Γλώσσα: Αγγλικά
Βαθμολογία: 3,5/5
Η ταινία είναι υποψήφια στις Χρυσές Σφαίρες για τις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Α΄ Ανδρικού, Β΄ Ανδρικού και Σεναρίου.
Πίσω από τα τείχη του Βατικανού, ο συντηρητικός Πάπας Βενέδικτος (Άντονι Χόπκινς) και ο φιλελεύθερος μελλοντικός Πάπας Φραγκίσκος (Τζόναθαν Πράις), δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, πρέπει να βρουν κοινό έδαφος για την πορεία της Καθολικής Εκκλησίας, με ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει και συμβολίζει, μεταξύ άλλων και του 1,2 δισ. των Ρωμαιοκαθολικών πιστών της.
Μια ημέρα μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τις Χρυσές Σφαίρες, που πολλοί θεωρούν πως είναι προάγγελοι των Όσκαρ, είδαμε την ταινία Οι Δύο Πάπες του Φερνάντο Μειρέγιες. Ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης, γνωστός από τα αριστουργήματα Η πόλη του Θεού και Ο επίμονος κηπουρός συνεργάζεται με τον σεναριογράφο του Bohemian Rhapsody, Άντονι ΜακΚάρτεν και παρουσιάζουν μια ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία.
Απογοητευμένος από τα συνεχόμενα σκάνδαλα γύρω από τα σεξουαλικά εγκλήματα των ιερέων και της γενικευμένης ασυδοσίας και διαφθοράς του Βατικανού και της στάσης του απέναντι στους πιστούς ο Καρδινάλιος Μπεργκόλι αποφασίζει να παραιτηθεί. Γράφει επιστολή στον Πάπα Βενέδικτο ζητώντας να συνταξιοδοτηθεί. Ο Πάπας όμως αρνείται και τον καλεί στη Ρώμη. Εκεί, οι δύο άντρες έρχονται αντιμέτωποι. Ο συντηρητικός Βενέδικτος υποστηρίζει μια πιο στείρα και αυστηρή ανάγνωση των διδαχών της εκκλησίας και ο Μπεργκόλι – μελλοντικός Πάπας Φραγκίσκος- με πιο προοδευτική ματιά και προσπάθεια ανανέωσης της φαρισαϊκής καθολικής κουλτούρας. Ο Βενέδικτος, σε μια εσωτερική, γενική αμφισβήτηση των αρχών του αποφασίζει να παραιτηθεί και να προτείνει στο κονκλάβιο τον Μπεργκόλι. Εμπόδιο σε όλη αυτή την πρωτοβουλία στέκεται το παρελθόν του νέου Πάπα που έχει να κάνει με την φασιστική δικτατορία της Αργεντινής την δεκαετία του 1970. Παρόλο αυτά, άσπρος καπνός βγήκε και όπερ εγένετο… Habemus papam (We have a pope)
Η ταινία στηρίζεται στις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών της. Τόσο ο Antony Hopkins όσο και ο Jonathan Pryce είναι απολαυστικοί. Ταιριάζουν γάντι στους χαρακτήρες που περιγράφει η ταινία, η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ο Hopkins πιο αυστηρός και εσωτερικός έχει μελετήσει πολύ καλά τον ρόλο του αμφιλεγόμενου πρώην Ποντίφικα και δικαίως έχει προταθεί για Β΄Αντρικό ρόλο. Στον αντίποδα ο Pryce πιο άμεσος και σύγχρονος χτίζει σιγά σιγά το προφίλ του αγαπητού «Άγιου» πατέρα και διεκδικεί το Α΄ Αντρικό ρόλο για τις Χρυσές Σφαίρες.
Ο σκηνοθέτης βασίζεται στην αντίθεση του ζεύγους των πρωταγωνιστών.
Η χημεία που έχουν οι δυο ηθοποιοί είναι εξαιρετική. Παίζουν με τις λέξεις, με τα νοήματα και θυμίζουν ενίοτε δύο γεροπαράξενους φίλους που αγαπάνε να μισιούνται. Σε αυτό βοήθησαν τα πλάνα και οι διάλογοι των δύο αντρών να μιλάνε και να διαφωνούν για όλα. Από την ερμηνεία των ιερών γραφών μέχρι και το Μουντιάλ του 2014 όπου η Γερμανία νίκησε την Αργεντινή στην παράταση μέσα στο στάδιο Μαρακανά της Βραζιλίας. Και αν αυτό σας φαίνεται άσχετο σε μια ταινία που μιλάει για το Βατικανό και τα θέματα του, τότε καλύτερα να την δείτε και θα καταλάβετε… Και εμείς εκεί τα μάθαμε!!
Extras:
Ο ηθοποιός Jonathan Pryce μοιάζει φυσιογνωμικά με τον Πάπα Φραγκίσκο. Όταν δε έγινε η ορκωμοσία του Πάπα το 2013, το διαδίκτυο είχε γεμίσει viral από φωτογραφίες του.
Πραγματοποιήθηκε ολόκληρη αναπαράσταση της Cappella Sistina για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Η παραγωγή ζήτησε άδεια για να γίνουν γυρίσματα στο παρεκκλήσιο του Αποστολικού Παλατιού, της επίσημης κατοικίας του Πάπα στην πόλη του Βατικανού, αλλά η διοίκηση αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Η ταινία θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 12/12 από την ODEON!