Κριτική: «Η Γυναίκα Βασιλιάς» της Τζίνα Πρινς-Μπίθιουοντ / Όταν το Χόλιγουντ πρωτοπορεί αναδύεται η “Γυναίκα Βασιλιάς”…

Το επικό ταξίδι της στρατηγού Νανίσκα, της ηγέτιδας μιας ομάδας με δεξιότητες και δύναμη, που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος, επικεντρώνεται στην εκπαίδευση της επόμενης γενιάς μαχητριών, τις οποίες και προετοιμάζει για την μάχη ενάντια στον μεγαλύτερο εχθρό, που απειλεί το βασίλειο και την ελευθερία τους…

Η νέα ταινία «Η Γυναίκα Βασιλιάς» (“The Woman King”) της σκηνοθέτριας Τζίνα Πρινς-Μπίθιουοντ (“Gina Prince-Bythewood”) αφηγείται την αξιοσημείωτη ιστορία των μαχητριών Αγκότζι (“Agoji”), μιας αποκλειστικά γυναικείας ομάδας πολεμιστριών, οι οποίες, πριν από τρεις περίπου αιώνες, προστάτευαν το Αφρικανικό Βασίλειο της τέως Δαχομέης (νυν Μπενίν)…

Η αληθινή συγκεκριμένα ιστορία των Αμαζόνων του Μπενίν υπήρξε βούτυρο στο ψωμί της σκηνοθέτριας, που αξιοποιώντας μάλιστα την πρόσβαση της σεναριογράφου της, Ντάνα Στίβενς (“Dana Stevens”), σε περίπλοκα ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα (τα οποία έχουν αποτελέσει μέχρι και καρπό προκαταλήψεων ) ήξερε, πως ο καλύτερος τρόπος να ειπωθούν όλα όσα αφορούν κουλτούρες, που έχουν τυχόν παραβλεφθεί, είναι η μυθοπλασία…

Κοινώς λοιπόν, ουδένας θα μπορούσε να κατηγορήσει τους συντελεστές του φιλμ αυτού, για το γεγονός ότι άδραξαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν τους φανταστικούς χαρακτήρες, που επιθυμούσαν…. 

Εξάλλου, ό,τι δεν εκχυδαϊζει τα τότε κοινωνικά προβλήματα (γιατί πολλά έχουν γραφτεί από Ευρωπαίους αποικιοκράτες, που ήταν προκατειλημμένοι) είναι στα σίγουρα θεμιτό, καθώς μια τέτοια διαδικασία όχι μόνο δεν διαστρεβλώνει την όποια ιστορική πραγματικότητα αλλά εν αντιθέσει ρίχνει άπλετο φως σ’ ένα μικρό αλλά εξίσου σημαντικό κομμάτι της ιστορίας, το οποίο οι περισσότεροι από μας μέχρι στιγμής αγνοούσαμε…

Το κυρίως θέμα είναι επομένως εδώ, το πώς εκτελείται, σ’ ό,τι αφορά αυτές τις μικρές λεπτομέρειες ενός φιλμ, η εν λόγω εμπνευσμένη ιδέα των συντελεστών, οι οποίοι επιλέγουν να σκιαγραφήσουν επί της μεγάλης οθόνης την κουλτούρα της πάλαι ποτέ Δαχομέης, που τόσο τιμούσε τις γυναίκες…

Όπως προείπαμε, ό,τιδήποτε δεν εκχυδαϊζει, είναι πλήρως αποδεκτό και προσδίδει επιπλέον πόντους στο όποιο σκηνοθετικό εγχείρημα. Μια παραγωγή λοιπόν μιας ταινίας, η οποία  διαθέτει αυτό το περίτεχνο μόνταζ, που σε συνδυασμό με το σάουντρακ (“Terence Blanchard”) μετουσιώνει την πολεμική τέχνη σε χορό, απηχεί όπως και να ‘χει την ιδιότυπη γιορτινή ατμόσφαιρα της τότε κοινωνίας των γυναικών μαχητριών Αγκότζι…

Πέρα όμως από τρόπο κινηματογράφησης και σ’ ό, τι αφορά το σενάριο του συγκεκριμένου φιλμ (και παρά τα όποια κλισέ του καταλογίζονται από κάποιους), το γεγονός, πως η κραταιά βιομηχανία του Χόλιγουντ παίρνει το ρίσκο να δώσει τα περιθώρια στους συντελεστές της ταινίας αυτής, να δομήσουν μια θεματολογία, που  καταρρίπτει τον μύθο των Αμαζόνων (οι Αμαζόνες δηλαδή ως κατεξοχήν μυθολογικά όντα), αφήνοντας να  αναδυθεί αυτήν την φορά η πραγματική ιστορία τους κάποτε στην Δυτική Αφρική, συνιστά από μόνο του μια πρωτοπορία…

Το παραπάνω συνεπώς πρωτοπόρο θεματικό πλαίσιο και όχι τόσο οι ερμηνείες της κατά τ’ άλλα οσκαρικής Βαϊόλα Ντέιβις(“Viola Davis”) και όσων ταλαντούχων την πλαισιώνουν, είναι αυτό το συστατικό, το οποίο δύναται να κινήσει το ενδιαφέρον του εκάστοτε θεατή να σπεύσει να δει την εν λόγω ταινία… που τιμούσε ιδιαίτερα τις γυναίκες,

Βαθμολογία: 3/5*

Σκηνοθεσία: Gina Prince-Bythewood
Πρωταγωνιστές: Viola Davis, Thuso Mbedu, Lashana Lynch, Sheila Atim, Hero Fiennes Tiffin και John Boyega

• Από 29 Σεπτεμβρίου 2022 στους κινηματογράφους, από την Feelgood

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.