«Τομάζο» του Έιμπελ Φεράρα: Αποκλειστική πρεμιέρα στο Cinobo

Το «Τομάζο» είναι η ιστορία ενός Αμερικανού καλλιτέχνη που ζει στη Ρώμη με τη νεαρή Ευρωπαία σύζυγό του, Νίκι, και την τρίχρονη κόρη τους, Ντίντι. Ένα έργο για τη φαντασία.

Η σχέση του Τομάζο με τη σύζυγό του βρίσκεται σε κρίση, καθώς αυτός καλείται να συμφιλιωθεί με την επιθυμία της να αλλάξει τους κανόνες του γάμου τους. Βλέπουμε τη ρήξη μεταξύ του Τομάζο και της γυναίκας του σε αντιδιαστολή με την ήσυχη καθημερινότητά του στη Ρώμη. Τον βλέπουμε να παρακολουθεί μαθήματα ιταλικών, να διδάσκει νεαρούς φοιτητές υποκριτικής, να συχνάζει σε τοπικές αγορές και καφέ και, πάνω απ’ όλα, να απολαμβάνει μια σχέση λατρείας με τη μικρή του κόρη.

Το καλλιτεχνικό του ταμπεραμέντο, όμως, προσδίδει μια ακόμα δυναμική στην ταινία. Υπάρχει ο πραγματικός κόσμος και ο κόσμος της φαντασίας του Τομάζο, που αφορά και επηρεάζει ιδίως τη Νίκι και τις υπόλοιπες γυναίκες στη σφαίρα επιρροής του. Είναι βουδιστής που βλέπει οράματα με τα πάθη του Χριστού και πρώην χρήστης και αλκοολικός σε απεξάρτηση. Όλα αυτά σε μια πόλη που θεωρεί μεν σπίτι του, αλλά του είναι ακόμα ξένη λόγω της γλώσσας και της αδυναμίας του να επικοινωνήσει ελεύθερα.

Η κορύφωση έρχεται από τη σύγκρουση πραγματικότητας και φαντασίας, και η κάθαρση προκύπτει από τη συνειδητοποίηση του τι πραγματικά θέλουν, ο Τομάζο και η Νίκι, τι χρειάζονται αλλά και τι είναι ικανοί να προσφέρουν ο ένας στον άλλον και στην οικογένειά τους.

Με τη φήμη του ως σκηνοθέτη αμφιλεγόμενων ταινιών να τον ακολουθεί, ο Έιμπελ Φεράρα εισέρχεται στην τέταρτη δεκαετία κινηματογραφικής παραγωγής με συνεχή παρουσία τόσο σε αμερικανικά όσο και ευρωπαϊκά πρότζεκτ. Στις πρόσφατες επιτυχίες του συγκαταλέγεται το «Παζολίνι»* με τον Γουίλεμ Νταφόε και το «Καλώς Ήρθες στη Νέα Υόρκη» με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ και τη Ζακλίν Μπισέ.

Ο Φεράρα γεννήθηκε στο Μπρονξ το 1951 και ξεκίνησε, στην εφηβεία του, να φτιάχνει ταινίες σε Super 8 μαζί με τους συγγραφείς Νίκολας Στ. Τζον και Τζον Μάκινταϊρ. Οι πρώτες του ταινίες μεγάλου μήκους ήταν το «Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Τρυπάνι» και το «Άγγελος Εκδίκησης», στα τέλη του ’70. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 απέκτησε καλτ στάτους με θρυλικές ταινίες, όπως τα «Αφεντικό της Νέας Υόρκης», «Διαφθορά», «Ο Εθισμός», «Πολλοί Νεκροί για Μία Κηδεία». Η επόμενη ταινία μεγάλου μήκους του είναι το «Σιβηρία», με πρωταγωνιστή πάλι τον Νταφόε, η οποία συμμετείχε στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βερολίνου το 2020.

Ο Έιμπελ Φεράρα για το Τομάζο

«Η ταινία ταλαντεύεται μεταξύ του τι είναι αληθινό και τι δεν είναι. Τι σημασία έχει αν μια ιστορία πηγάζει από την αλήθεια ή το ψέμα; Σημασία έχει η αλήθεια μέσα στην ταινία. Δημιουργούμε έναν νέο χαρακτήρα που είναι ένας ενδιαφέρων τύπος. Δεν είναι στ’ αλήθεια εγώ, αλλά ούτε είναι… όχι εγώ. Βασίζεται πιο πολύ σε μένα, αλλά μόλις αρχίσει να παίζει μ’ αυτό ο Γουίλεμ, όλα είναι πιθανά.»
Λίγα λόγια για τον πρωταγωνιστή, Γουίλεμ Νταφόε

Με πάνω από 100 ταινίες στο ενεργητικό του, ο Γουίλεμ Νταφόε χαίρει σεβασμού διεθνώς, για την ευελιξία, την πολυπλοκότητα και την τόλμη που προσδίδει σε κάποιες από τις σημαντικότερες ταινίες της εποχής μας. Η καλλιτεχνική του περιέργεια για την εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης τον οδηγεί σε μικρά και μεγάλα πρότζεκτ σε όλο τον κόσμο, από μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ, σε ταινίες του ανεξάρτητου κινηματογράφου.

Η σημαντική συμβολή του στον κόσμο του κινηματογράφου έχει αναγνωριστεί, μεταξύ άλλων, με τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, για τα «Πλατούν», «Στη Σκιά Του Βρυκόλακα» και «The Florida Project»*, μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για το «Στην Πύλη της Αιωνιότητας», και μία τιμητική Χρυσή Άρκτο από την Μπερλινάλε για τη συνολική του προσφορά.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες που συνθέτουν μια εγκυκλοπαίδεια του σύγχρονου κινηματογράφου. Αυτό, σε συνδυασμό με την έμφυτη αίσθηση περιπέτειας που διαθέτει, είχε ως αποτέλεσμα το θεαματικό και πολυποίκιλο εύρος που επιδεικνύει σε πάνω από εκατό ρόλους τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο και στην τηλεόραση.

Ο Νταφόε είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Γούστερ Γκρουπ, της διάσημης κολεκτίβας πειραματικού θεάτρου από τη Νέα Υόρκη. Ήταν συνδημιουργός και περφόρμερ σε όλες τις παραστάσεις του Γκρουπ από το 1977 ως το 2005, εντός και εκτός Αμερικής. Από τότε, έχει πρωταγωνιστήσει σε πληθώρα ακόμα εγχώριων και διεθνών θεατρικών παραγωγών.