Θοδωρής Ιακωβίδης: Με δάκρυα στα μάτια ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την Εθνική

Ο Θοδωρής Ιακωβίδης μετά την ολοκλήρωση και του πρώτου γκρουπ στην κατηγορία των 96 κιλών, κατετάγη ενδέκατος. Υπενθυμίζεται ότι ο Έλληνας πρωταθλητής μετείχε στο δεύτερο γκρουπ, στο πλαίσιο του οποίου σήκωσε 156 κιλά στο αρασέ, 182 στο ζετέ και 338 κιλά στο σύνολο.

Έχοντας κάνει έναν εξαιρετικό αγώνα, ο μοναδικός εκπρόσωπος της Ελλάδας, με δάκρυα στα μάτια, ανακοίνωσε την απόφαση του να σταματήσει την καριέρα του στην Εθνική ομάδα, αναφέροντας τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η προετοιμασία του.

«Η επίδοση αυτή δεν αντικατοπτρίζει το 100% μου αλλά αντιμετώπισα κάποια προβλήματα τραυματισμών μετά το ευρωπαϊκό (Απρίλιο-Μάιο) και ουσιαστικά ήρθα με ένα μήνα προπόνησης. Συγχωρέστε με για το τρέμουλο της φωνής, είναι οι τελευταίες μου στιγμές στην Εθνική Ομάδα. Έφυγα από την Αθήνα με 150 και 180, έκανα στο Τόκιο 156 και 182. Δοκίμασα το 191 αλλά δεν μπορώ να έχω παράπονο γιατί κατάφερα παραπάνω από αυτά που έκανα τις τελευταίες μέρες στη προπόνηση. Ακολουθήσαμε με τον προπονητή μου μία συγκεκριμένη τακτική επειδή δεν είχαμε ρυθμό και προπονήσεις. Μπήκαμε σιγά-σιγά από χαμηλά και θελήσαμε στο τέλος να δοκιμάσουμε προσπάθειες πάνω από τις δυνατότητες μου. Στο αρασέ μας βγήκες, στο ζετέ όχι.»

Συγγνώμη αν κάποιοι νομίζουν ότι το βάζω στα πόδια αλλά έχω κουραστεί πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Αυτή τη στιγμή δεν κλαίω επειδή φαινομενικά δεν πήγα καλά αλλά γιατί τελείωσε όλο αυτό. Δυστυχώς δεν μπορώ να αποδώσω στο 100% και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο για να κάνω προπόνηση, και να μπορώ να αποδίδω αυτά που αρμόζει να αποδίδω σε αυτή τη σημαία που φοράω. Συγγνώμη αν κάποιοι νομίζουν ότι το βάζω στα πόδια αλλά έχω κουραστεί πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Είναι πολύ λυπητερό να ντρέπεσαι να πας στον φυσιοθεραπευτή γιατί δεν σου παίρνει λεφτά, επειδή ξέρει την κατάσταση σου. Είναι πολύ λυπητερό αυτό το πράγμα και εγώ δεν το αντέχω άλλο αυτό το πράγμα. Θέλω να σταματήσω, θέλω να ηρεμήσω και το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να γυρίσω στους δικούς μου, την οικογένεια μου, τους φίλους μου, να τους αγκαλιάσω και να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και ότι ήταν το κίνητρο μου για να συνεχίσω όλα αυτά τα χρόνια».

Update

Σε αποκλειστική συνέντευξη του στο SPORT24, μετά την τελική κατάταξη μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Λέω να χειροκροτήσουμε όλους τους αθλητές. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, ανεξάρτητα από τη θέση του, το χρώμα του. Ο τελευταίος μπορεί να έχει κάνει μεγαλύτερη προσπάθεια από τον πρώτο. Και ίσως να έχει αντιμετωπίσει πολύ χειρότερα πράγματα απ’ ό,τι ο πρώτος και ενδεχομένως γι’ αυτό να βρίσκεται και στην τελευταία θέση. Επειδή, έχει αντιμετωπίσει χειρότερες καταστάσεις. Τις προάλλες καθόμουν στο μπαλκόνι και τους έβλεπα όλους και σκεπτόμουν ότι εδώ, αγωνίζεται το πανανθρώπινο ψηφιδωτό της Γης. Εδώ που αγωνιζόμαστε όλοι δεν υπάρχει ούτε χρώμα, ούτε φυλή».

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο αθλητής βράζει ακόμα μέσα μου και θέλει να παίξει και του χρόνου, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται

«Τώρα, είμαι καλύτερα. Από χθες το βράδυ είχα συνειδητοποιήσει το τέλος μου από την Εθνική ομάδα. Από χθες ήμουν αρκετά φορτισμένος. Θυμήθηκα τα πάντα. Τον πρώτο μου αγώνα. Θυμάμαι όλους τους αγώνες. Είναι περίπου 100 αγώνες και θυμάμαι τα πάντα. Προσπάθειες, κιλά που μπήκα. Τι έγινε ξεχωριστά στον κάθε ένα με λεπτομέρειες. Το καλύτερο που κρατάω είναι οι σχέσεις που έκανα μέσα από το άθλημα. Οι φιλίες μου με παιδιά που δεν τα ήξερα και βρεθήκαμε όλοι μαζί με τον ίδιο στόχο, το ίδιο όραμα. Παλέψαμε το ίδιο και η φιλία μας κρατάει μέχρι σήμερα. Στην Εθνική ομάδα είμαι από το 2010. Η πιο δύσκολη στιγμή είναι τώρα. Επειδή, ο αθλητής βράζει ακόμα μέσα μου και θέλει να παίξει και του χρόνου, θέλει να πάει και στο Παρίσι, να πάει και στο Λος Άντζελες, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται».

Μακάρι να σταθούν δίπλα σε όλους τους αθλητές

«Μακάρι το κράτος να κουνηθεί. Να δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον του και ότι είναι δίπλα μας για να μας βοηθήσει και εγώ ξεκινάω και πάω στο Παρίσι, πάω στο Λος Αντζελες και πάω και Αυστραλία το 2032. Μακάρι να σταθούν δίπλα σε όλους τους αθλητές και στους 83 που προκρίθηκαν και σε αυτούς που δεν τα κατάφεραν και το έχασαν για λίγο. Είναι και άλλοι που έμειναν εκτός για τους ίδιους λόγους. Ξέρω πάνω από 20 περιπτώσεις αθλητών που περνάνε δύσκολα»