Χάρης Φραγκούλης: «Στην καθημερινότητά μας όχι απλώς δεν ευνοείται αλλά ενίοτε και σαμποτάρεται ο στοχασμός»
«Σε βλέπει να μένεις μόνος κι αναρωτιέται: ‘Γιατί απομονώνεσαι;’. Σε παρατηρεί να αναζητάς τον προσωπικό σου χώρο και χρόνο και συμπεραίνει: ‘Έχεις κατάθλιψη’»
«Το να μη χορέψω καλά σε μια παράσταση δεν θα βλάψει ποτέ κανέναν. Αλλά το να οδηγήσω κάποιον σε λάθος δρόμο είναι μια ευθύνη σημαντική και βαριά» τονίζει ο Χάρης Φραγκούλης σε συνέντευξη του στη Lifo και στην Ματούλα Κουστένη.
Ο ηθοποιός συμμετείχε στην παγκόσμια περιοδεία του «ΙΝΚ» του Δημήτρη Παπαϊωάννου και μίλησε για το λιγότερο άγχος με το οποίο αντιμετώπισε το γεγονός, καθώς και για την ευθύνη που παίρνει ως δάσκαλος καθημερινά.
«Η συνεργασία με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου υπήρξε από τις λιγότερο αγχωτικές δουλειές μου. Δεν είχε τοποθετηθεί ψηλά ο πήχης γιατί δεν είχα παρελθόν στον χορό και ποτέ δεν ένιωσα ότι μετράει περισσότερο αυτή η δουλειά επειδή θα ακολουθούσε παγκόσμια περιοδεία.
Το Μέγαρο χωράει πολλαπλάσιους θεατές και η Επίδαυρος προκαλεί ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να περιγραφεί, ειδικά αν τη ζήσεις σε νεαρή ηλικία, όπως εγώ στην «Γκόλφω», που ήμουν μπέμπης. Τώρα, στα 40, θα μασήσω;
Πιο πολύ αγχώνομαι για το τι λέω καθημερινά στους μαθητές μου. Το να μη χορέψω καλά σε μια παράσταση δεν θα βλάψει ποτέ κανέναν. Αλλά το να οδηγήσω κάποιον σε λάθος δρόμο είναι μια ευθύνη σημαντική και βαριά».
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης με την σημαντική καριέρα στο θέατρο αναφέρεται στη νέα παράσταση που σκηνοθετεί «Σκέψη» και την ταύτιση του έργου με την κοινωνία.
«Η κοινωνία δεν αντέχει τις εξαιρέσεις. Δεν σηκώνει εκείνον που διαφέρει, που αισθάνεται τα πράγματα με άλλον τρόπο, που ξεμυτά από τον μέσο όρο, που έχει ένα ταλέντο το οποίο δεν γίνεται κατανοητό.
Από την εποχή μου, που στο σχολείο κοροϊδεύαμε εκείνον που φορούσε γυαλιά ή είχε σπυράκια, μέχρι σήμερα που κανείς δεν τολμά να αναφερθεί στα γυαλιά ή στα σπυριά κανενός, ζούμε τον φασισμό του μέσου όρου».
«Δεν ξέρω. Σίγουρα λείπει το υπόβαθρο και οι συνθήκες που θα δημιουργήσουν μια συνθέτη προσωπικότητα», λέει για την ύπαρξη των ηγετών στην εποχή μας.
Ενώ, συμπληρώνει «Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη αλλεργία στη συνθετότητα και τους προβληματισμούς από ό,τι παλιά. Θέλουμε εύκολες απαντήσεις, γρήγορες λύσεις, παλεύουμε για μια στείρα εξειδίκευση, υποκλινόμαστε στη βιασύνη και δεν μπορούμε να αποφύγουμε την αποσπασματικότητα.
Η πνευματικότητα και οι πολυσύνθετες προσωπικότητες για να αναπτυχθούν χρειάζονται την άργητα και όχι την ταχύτητα. Δηλαδή ό,τι περισσότερο στερούμε σήμερα από τις ζωές μας.
Η εποχή μας δεν ζητάει φιλοσοφία αλλά λύσεις. Τα χρήματα και τα υπέρογκα κονδύλια δεν δίνονται για να σκεφτόμαστε αλλά για να βρίσκουμε τις απαντήσεις.
Στην καθημερινότητά μας όχι απλώς δεν ευνοείται αλλά ενίοτε και σαμποτάρεται ο στοχασμός. Σε βλέπει ο άλλος να σκέφτεσαι και σου λέει: ‘Παιδάκι μου, χαζολογάς;’. Σε βλέπει να μένεις μόνος κι αναρωτιέται: ‘Γιατί απομονώνεσαι;’. Σε παρατηρεί να αναζητάς τον προσωπικό σου χώρο και χρόνο και συμπεραίνει: ‘Έχεις κατάθλιψη’».
Πηγή: lifo.gr
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.