Νένα Μεντή: «Έφυγα μόνη και με έδιωξαν πολλές φορές από δουλειές»

Η ηθοποιός Νένα Μεντή μοιράζεται στην κάμερα του MEGA και τον Άρη Καβατζίκη τις προσωπικές της εμπειρίες, αποκαλύπτοντας ότι λόγω οικονομικών δυσκολιών έκανε παραχωρήσεις που δεν θα έκανε αν ήταν πλουσιότερη. Εξιστορεί την αναξιοπρέπεια που αντιμετώπισε στο θέατρο, παραμένοντας αφοσιωμένη παρά τις δυσκολίες.

«Έκανα λιγότερες παραχωρήσεις από όσες θα ντρεπόμουν και θα είχα τύψεις, έμεινα επίμονη και στοχοπροσηλωμένη όσο μου επέτρεπε το στομάχι και η φτώχεια μας. Είμαστε πολύ φτωχοί και είχα και παιδί, άρα ναι, έχω κάνει κάποια πράγματα που αν ήμουν καλύτερα οικονομικά δε θα τα έκανα. Στις παραχωρήσεις μου δε μου άρεσαν κυρίως οι άνθρωποι που έκαναν τις δουλειές, καλύτερα να τα ομολογεί κανείς αυτά για να είναι καλά με τον εαυτό του.

Με έχουν φωνάξει να παίξω πολύ ωραίους ρόλους στα δέκα από τα δώδεκα σήριαλ που παίζονται, αλλά δεν μπορούσα γιατί θα έκανα θέατρο. Στην ‘Κοντέσσα Βαλέραινα’ (σ.σ. τη θεατρική παράσταση που πρωταγωνιστεί) μαθαίνουμε τι έχει άξια στη ζωή, τα λεφτά και η ύλη ή η ιδέα και η αγάπη για τον πλησίον, καθώς βοηθάει κόσμο με το μυστικό της.

Δεν είχα πάντα επιτυχίες, έχω περάσει πολύ δύσκολα στο θέατρο τα πρώτα 25 χρονιά της ζωής μου. Μόνο όταν άρχισα την τηλεόραση άρχισαν τα εύκολα.

Η δουλειά μας πολλές φορές είναι αναξιοπρεπής, μην την ‘ντύνουμε’ με ωραία ρούχα, χρειάζονται κότσια να κρατηθείς και να πιστεύεις ότι κάνεις κάτι σημαντικό. Με ζόρισε η μεγάλη μου ειλικρίνεια, να είμαι και να λέω αυτό που πιστεύω, ‘ξινή’ με ανέβαζαν ‘ξινή’ με κατέβαζαν. Ξινή δεν είμαι αλλά είμαι ειλικρινής. Έφυγα μόνη και με έδιωξαν πολλές φορές από δουλειές, ήταν πολύ δύσκολα, αλλά άντεξα. Ξινή και σιχαμένη με είπαν, αλλά όχι κακό άνθρωπο ή κακή ηθοποιό. Το ‘ξινή και σιχαμένη’ έκλεισε πόρτες, αλλά εγώ εκεί, με αφοσίωση, όχι με εξώφυλλα και χαριτωμενιές, αλλά στο θέατρο που είναι μία δουλειά μαστόρικη.

Έλεγα πολλά ‘όχι’, έχω μείνει άνεργη με το επίδομα από το υπουργείο Εργασίας και έπαιζα χαρτιά για να βγάζω λεφτά να ζω γιατί ήμουν πολύ χαρτόμουτρο.

Ήμουν πολύ φαν του χαρτιού. Αυτό με συγκίνησε και στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μαζί με τα τραγούδια της, πόκα εκείνη πόκα κι εγώ. Η αγάπη για τα χαρτιά μάλλον είναι κληρονομική από τον πάππου μου, τον οποίο δεν γνώρισα ποτέ, θέμα DNA μάλλον, και έβγαλα χρήματα από τα χαρτιά.

Όταν άρχισα τα χαρτιά ήμουν με τον πρώτο μου σύζυγο, ο οποίος ‘έφυγε’ από τη ζωή πολύ νέος. Όταν έμεινα μονή έμαθα και την πόκα. Είχα το μικρόβιο του χαρτιού στο αίμα μου, όταν έβλεπα τράπουλα συγκινούμουν, με τα χαρτιά πλήρωσα ενοίκιο, ηλεκτρικό και τηλέφωνο. Το χαρτί κόπηκε όταν άρχισα να δουλεύω πολύ και απέκτησα παιδί».

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google Newsκαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.