Λίγοι είναι οι Έλληνες ηθοποιοί που κατάφεραν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό και, μάλιστα, όχι επειδή έτυχε μόνο μια ταινία τους να διακριθεί, αλλά και που διέγραψαν μια πολύπλευρη καλλιτεχνική πορεία στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Η Δέσπω Διαμαντίδου ηθοποιός είναι μία από αυτούς. Γοητευτική γυναίκα με star quality ήθος. Λάτρευε το διάβασμα και έχει μεταφράσει πολλά βιβλία. Γεννήθηκε 13 Ιουλίου 1916 στον Πειραιά, όπου και μεγάλωσε, και πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 2004.
- Ήταν εγγονή του μηχανικού Σπυρίδωνα Κριτσιλή, ο οποίος διατέλεσε πολλές φορές και βουλευτής.
- Κατά τα παιδικά της χρόνια υπήρξε στενή φίλη του -επίσης Πειραιώτη- Γιάννη Τσαρούχη, ο οποίος ως αρκετά μεγαλύτερός της, την είχε υπό την φροντίδα του.
- Ήταν παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη και είχαν ένα γιο.
- H καταγωγή της ήταν από τη Ρωσία. Δεν φοίτησε ποτέ σε ελληνικό σχολείο και τελείωσε τη μέση εκπαίδευση σε γερμανική σχολή.
- Ήταν πολύ καλή στη γυμναστική, όπου υπήρξε πρωταθλήτρια Ελλάδας στην παιδική κατηγορία, με τη βοήθεια του Εβραίου δασκάλου της. Όταν κάποτε πήγε στο Νταχάου, είδε το όνομά του ανάμεσα στα χιλιάδες άλλα όσων είχαν καεί στους φούρνους. Βγήκε έξω και έκανε εμετό.
- Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
- Πρωτοεμφανίστηκε στο Χορό της Μήδειας του Ευριπίδη το 1942. O πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν αυτός της Λαίδης Καρολίνας στο έργο του Tζέιμς Μπάρρυ «Δεν φταίει το αστέρι μας», υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του δασκάλου και ιδρυτή του Θεάτρου, Κάρολου Κουν.
- Στο θέατρο συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως του Μουσούρη, του Ανδρεάδη, της Μανωλίδου – Αρώνη και του Χορν.
- Από το 1946 έως το 1950 ήταν βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Το 1949 είναι η κορυφαία του Χορού στην Ορέστεια του Αισχύλου που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Ηρώδειο, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη. Στο Εθνικό επανήλθε το 1954 και παρέμεινε έως το 1963.
- Εμφανίστηκε σε πολλά έργα, ενώ ξεχώρισε με την ερμηνεία της ως κορυφαία στην Εκάβη του Ευριπίδη, στον Γλάρο του Τσέχωφ ως Πωλίνα και στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη στο ρόλο του Κήρυκα.
- Το 1947 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, στην ταινία «Τα παιδιά της Αθήνας», αλλά ο δρόμος για τη διεθνή κινηματογραφική της καριέρα ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60. Το 1965 εμφανίστηκε στην ταινία «No Mr Johnson» με παραγωγό τον Tζέιμς Πάρις και σκηνοθέτη τον Γρηγόρη Γρηγορίου.
- Το 1967 έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου παρέμεινε έως το τέλος της δικτατορίας, το 1974, εκφράζοντας την αντίθεσή της στο καθεστώς.
- Με την αχώριστη φίλη της, Μελίνα Μερκούρη, πρωταγωνίστησαν στο έργο του Ζιλ Ντασέν «Ίλια Ντάρλινγκ» (θεατρική διασκευή της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή»), στο θέατρο Μαρκ Χέλιντζερ, στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης.
- Σταθμός στη θεατρική της πορεία θεωρείται ο ρόλος της στο «Καμπαρέ», όταν αντικαθιστώντας τη Λότε Λένια, μεταμορφώθηκε σε Φράου Φράιντερ.
- Έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Γούντυ Άλλεν. Ενσάρκωσε την κινηματογραφική μητέρα του στον «Ειρηνοποιό».
- Το 1991 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο β’ γυναικείου ρόλου για την ταινία του Θ. Σκρουμπέλου «O Τζώνη Κέλν κυρία μου».
- Είχε συνεργαστεί με τον Ζυλ Ντασέν στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960) και στο «Τοπ Καπί» (1964).
- Έπαιξε σε πάνω από 60 ταινίες. Έκανε πολύ θέατρο και συμμετείχε σε πολλές παραγωγές της ΕΡΤ.
- Μιλούσε άπταιστα τέσσερις ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωσικά), κάτι που τη βοήθησε στη μετάφραση πλήθους ξένων θεατρικών έργων, με την οποία επίσης ασχολήθηκε.
- Είχε χρόνια ερωτική σχέση με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Γνωρίστηκαν το 1955 σε παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, όταν εκείνος ήταν μαθητής ακόμη στη σχολή κι εκείνη ήδη πρωταγωνίστρια. Αμέσως την ερωτεύτηκε. Χώρισαν όταν ο Παπαμιχαήλ γνώρισε την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Όταν πρωτοξεκίνησε κάποιοι την είχαν χαρακτηρίσει ως αντικινηματογραφική. Ο Γούντυ Άλλεν μετά την συνεργασία τους είχε δηλώσει πως αξίζει να γίνει κάποιος σκηνοθέτης μόνο και μόνο για να δουλέψει μαζί της. Ο Ζυλ Ντασέν συχνά την συμβουλευόταν για τα κείμενα που δούλευε.
Αναμφισβήτητα η Δέσπω Διαμαντίδου με το ταλέντο της και την αστείρευτη ευγένεια της αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ελληνική ιστορία του θεάτρου και κινηματογράφου!!