Η ηθοποιός Δήμητρα Θεοδουλίδου απαντά στο ψυχογράφημα ερωτήσεων, γνωστό ως ερωτηματολόγιο του Προυστ, με αφορμή τις παραστάσεις «Ο Τρελαντώνης», σε διασκευή Αλεξάνδρας Γιαννοπούλου και σκηνοθεσία Ανδρονίκης Μαλακόζη.
Φέτος, στη διασκευή που παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, κάθε Κυριακή, έρχεται να μας θυμίσει αλλά και να διδάξει μέσα από τις καλοκαιρινές διακοπές μιας παρέας παιδιών, τη χαμένη αθωότητα μέσα από τη μνήμη και τις μυρωδιές του τόπου. Το έργο της Πηνελόπης Δέλτα έχει τιμηθεί με πρώτο βραβείο Ακαδημίας Αθηνών το 1930.
Πότε και που υπήρξατε ευτυχισμένη;
Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να βρίσκω την ευτυχία σε στιγμές καθημερινές. Όσα ζήσαμε τα προηγούμενα δύο χρόνια με έκαναν να συνειδητοποιήσω πως η ζωή δεν είναι δεδομένη. Οι άνθρωποι κάνουμε το λάθος να το ξεχνάμε αυτό. Βρίσκω λοιπόν φως καθημερινά όπου μπορώ. Αν πρέπει βέβαια να ξεχωρίσω μία, ήταν η στιγμή που ανέβηκα πρώτη φορά στη σκηνή, στα 19 μου, για να τραγουδήσω ένα κομμάτι από την ταινία Beauty and the Beast. Αυτό γιατί τότε βεβαιώθηκα πως τα όνειρά μας μπορούν να πραγματοποιηθούν, αν έχεις πίστη και επιμονή. Έτσι άρχισα να παλεύω με περισσότερο πείσμα για αυτά.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Αγαπώ την εξέλιξη, την άνθιση, την «αναγέννηση». Σε κάθε χρονική περίοδο λοιπόν βρίσκω άλλα μελανά κομμάτια μέσα μου τα οποία προσπαθώ να αλλάξω. Όσο μεγαλώνω νομίζω πως είμαι σε θέση να αναγνωρίσω περισσότερα από αυτά. Αυτή την περίοδο συγκεκριμένα, προσπαθώ να αλλάξω τη σημασία που δίνω στη γνώμη των άλλων για εμένα. Είναι πολύ ψυχοφθόρο να αγχώνεσαι για το πώς θα συμπεριφερθείς με βάση αυτό που νομίζεις πως περιμένει ή θέλει ο απέναντί σου. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αλήθεια και οπτική γωνία απέναντι στα πράγματα, και οι άνθρωποι είναι τόσοι πολλοί και έτσι και οι απόψεις πολλές, οπότε είναι μάταιο να μας απασχολεί. Μάλιστα τώρα μου έρχεται και ένας στίχος του Λειβαδίτη που λέει αυτό ακριβώς «Οι άλλοι φτιάχνουν από εμάς ένα πρόσωπο για δική τους χρήση». Παλεύω λοιπόν και είμαι κοντά στο να εξαλείψω αυτό μου το ελάττωμα.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Μετανιώνω για πράγματα που δεν έκανα. Για όλα τα άλλα ο χρόνος δείχνει το γιατί ήρθαν όπως ήρθαν. Υπάρχουν όμως πράγματα που δεν έχω πει σε κάποιους ανθρώπους και δεν πρόλαβα γιατί έφυγαν από τη ζωή μου, με οποιονδήποτε τρόπο.
Ποιοι είναι οι ήρωες σας στην πραγματική ζωή;
Οι «ήρωες» είναι μια λέξη που αγαπώ πολύ. Θυμάμαι μια θεματική που κάναμε με μαθητές μου, όταν δούλευα σαν νηπιαγωγός, και προσπαθούσαμε να ορίσουμε τον ήρωα. Από τα παιδικά στοματάκια βγήκε λοιπόν πως ο ήρωας «αγαπάει», «νοιάζεται και φροντίζει», «σώζει ζωές», «δίνει χαρά». Ήρωες για εμένα είναι όλοι όσοι κάνουν τα παραπάνω χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Έτσι λοιπόν έναν ήρωα μπορεί να έχει μέσα του ένας εθελοντής, ένας γονιός… γενικά οποιοσδήποτε αγαπά την προσφορά. Και όταν συμβαίνει αυτό βλέπουμε πόσο όμορφα πλάσματα μπορούμε να γίνουμε οι άνθρωποι. Ήρωα μπορώ να ονομάσω από έναν πυροσβέστη ή έναν γιατρό στους γιατρούς χωρίς σύνορα, μέχρι έναν κλόουν σε ένα ορφανοτροφείο ή μια μητέρα που δουλεύει ασταμάτητα προκειμένου να μεγαλώσει το παιδί της.
Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Εδώ θα αναιρέσω ίσως τον εαυτό μου, καθώς παραπάνω είπα πως ο κάθε άνθρωπος έχει την αλήθεια του και συνεπώς και τα χαρακτηριστικά του, τα οποία καλύτερα να ψάχνουμε το γιατί τα έχει, παρά να τα κρίνουμε. Παρ’ όλα αυτά το ψέμα είναι κάτι που μπορεί να με ταράξει πάρα πολύ. Και δεν εννοώ ένα ψέμα που μπορεί να ειπωθεί, αλλά μια ψεύτικη εικόνα. Η προβολή ψεύτικων συναισθημάτων (σε εργασιακό, φιλικό επίπεδο κ.λπ.) προκειμένου να κερδίσεις κάτι από τον άλλον. Αυτό με φέρνει στα όριά μου και πλέον απομακρύνω άτομα με αυτή τη συμπεριφορά γιατί τη θεωρώ τοξική.
Που θα θέλατε να ζείτε;
Αγαπώ πολύ την Ελλάδα και δυστυχώς έχω ταξιδέψει ελάχιστα. Θα ήθελα λοιπόν να έχω λιγότερη άγνοια για άλλες κουλτούρες για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα μπορούσα να ζήσω μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους, οικογένεια και φίλους.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Μου αρέσουν υπερβολικά η νεοκλασική και η μπαρόκ αρχιτεκτονική, οπότε θυμάμαι πολύ έντονα το ταξίδι που είχα κάνει χρόνια πριν στη Βουδαπέστη. Όπως την είχε χαρακτηρίσει μια φιλόλογός μου «πρόκειται για μια αρχιτεκτονική ραψωδία». Αγαπώ όμως πολύ και τη μαγεία και το παραμύθι οπότε το αγαπημένο μου ταξίδι είναι αυτό που δεν έχω κάνει ακόμη στο Παρίσι και στη Disneyland.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Δεν ξέρω κατά πόσο ταυτίζομαι, αλλά σίγουρα με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη οι απόψεις του Αριστοτέλη περί μεσότητας. Θεωρώ την αναζήτηση του μέσου στα πράγματα έναν πολύ υγιή τρόπο ζωής.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Ο Χανς Ζίμερ, είναι ο συνθέτης που ξεχωρίζω και ακούω σχεδόν καθημερινά τη μουσική του. Τον θεωρώ μοναδικό και η μουσική του αναγνωρίζεται πολύ εύκολα. Αν μιλάμε για Ελλάδα όμως, την πρώτη θέση στην καρδιά μου έχει ο Μάνος Χατζιδάκις.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Νομίζω πως είχα νιώσει πλήρης τη χρονιά που μαζί με έναν φίλο μου κάναμε δράσεις ως κλόουν στο παιδοογκολογικό τμήμα του ΑΧΕΠΑ. Αυτό που ένιωσα πως έδινα σε εκείνα τα παιδιά και στους γονείς τους είναι ανώτερο από οτιδήποτε άλλο, μέχρι στιγμής, στη ζωή μου. Αυτό που με γεμίζει περισσότερο από οτιδήποτε είναι να δίνω ελπίδα στους ανθρώπους και κυρίως στα παιδιά.
Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σου;
Το ότι είναι αληθινοί και είναι εκεί για εμένα ακόμη κι αν βρίσκονται μακριά. Και τους ευχαριστώ για το χαμόγελο που ζωγραφίζεται στα χείλη μου κάθε φορά που σκέφτομαι στιγμές μας.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
«Ο αλχημιστής», του Κοέλιο
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Πολλές και για διαφορετικούς λόγους. Αν πρέπει να διαλέξω , θα πω το “The Greatest Showman”, που για εμένα είναι ένας ύμνος στην πίστη στα όνειρα, καθώς και το «La Vita e Bella». Με είχε συγκλονίσει το πάθος ενός ανθρώπου να μετατρέψει σε κάτι φωτεινό ένα από τα μεγαλύτερα κολαστήρια, όπως ήταν το στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Δεν ξεχωρίζω κάποιον συγκεκριμένο, αλλά μου αρέσουν οι συμβολιστές ζωγράφοι.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Δεν έχω καλή σχέση με το ψέμα. Έχω καταλήξει πως δεν συνεισφέρει σχεδόν πουθενά. Θα πω ψέματα αν μου ζητηθεί από κάποιον, προκειμένου να “σωθεί”, κάποιο πρόβλημα. Γενικά όμως δεν το επιλέγω.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Λατρεύω τον Κοέλιο, τον οποίο και προανέφερα. Αγαπώ πολύ και θεατρικούς συγγραφείς, κυρίως τον Σαίξπηρ, ενώ πολύ πρόσφατα ανακάλυψα τον Τένεσι Ουίλιαμς. Δε θα μπορούσα όμως να μην αναφέρω τη λατρεία που είχα σαν παιδάκι στην Τζόαν Ρόουλινγκ και στον Ευγένιο Τριβιζά.
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Δεν είμαι καθόλου συμβιβασμένη με την ιδέα του θανάτου. Τα χάνεις όλα. Τελειώνει το παιχνίδι. Το μόνο που έχω σκεφτεί είναι πως θα ήθελα να πεθάνω χωρίς απωθημένα.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Η έλλειψη ελπίδας. Το να μη ζεις και απλά να υπάρχεις, χωρίς όραμα, χωρίς πίστη (και δεν εννοώ θρησκευτική), χωρίς όνειρα. Απλά να γεμίζεις τον χρόνο.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Θα ήθελα να μου πει αν οι άνθρωποι που έχω χάσει, και μου λείπουν είναι καλά. Και αν όντως αυτό που λέμε πως «μας βλέπουν» ή «μας φροντίζουν» από κάπου, είναι αλήθεια.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Βρίσκομαι σε μια φάση που προσπαθώ να χτίσω το δρόμο που θα με οδηγήσει σε αυτό που ονειρεύομαι. Έχω ανοιχτές κεραίες, παίρνω πληροφορίες από παντού και προσπαθώ να προσδιορίσω τα βήματα. Ξέρω τον στόχο και ελπίζω να κάνω τις επιλογές που θα με οδηγήσουν, βήμα- βήμα, εκεί.
Info: Κάθε Κυριακή στο Metropolitan: The Urban Theater (Βας. Όλγας 65 & Φλέμινγκ 2, Θεσσαλονίκη / 2311 284773). Εισιτήρια στη viva.gr.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
