«Οι δούλες», «Πεθαίνω σαν χώρα», «Ψύχωση 4.48 Psychosis», «Νύχτα!- Yard Gal » είναι έργα στα οποία έχει πρωταγωνιστήσει ενσαρκώνοντας ρόλους στα άκρα. Φέτος, τη συναντάμε στη δραματοποιημένη «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα, σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή, που φιλοξενείται για τρίτη χρονιά φέτος στο θέατρο Πόρτα, συνεχίζοντας μια εξελικτική πορεία προς τα βαθιά κι ανθρώπινα αριστουργήματα του προηγούμενου αιώνα. Παράλληλα, γράφει ποίηση και εκδίδει ποιητικές συλλογές.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980, σπούδασε Αστροφυσική στο University of Sussex στο Brighton της Αγγλίας και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Δήλος το 2009. Eίναι ιδρυτικό μέλος του +Ινστιτούτου [Πειραματικών Τεχνών] και συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο.
Με αφορμή την παράσταση, η ποιήτρια και ηθοποιός Σίσσυ Δουτσίου απαντά στο ψυχογράφημα ερωτήσεων, γνωστό ως ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένη;
Στην αγκαλιά της γιαγιάς μου όλα τα περασμένα καλοκαίρια. Και στις γιορτές, στα γιορτινά τραπέζια με φίλους και συγγενείς που ανταλλάζουμε δώρα, ανοίγουμε πολιτικές κουβέντες και αισθάνομαι τόσο ήρεμη που μπορώ να αποκοιμηθώ ακούγοντας τα αγαπημένα μου πρόσωπα να παίζουν επιτραπέζια.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Την αυστηρή αυτοκριτική, που είναι ένα είδος εγωισμού και φιλαρέσκειας.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
«Δεν μετανιώνω για τίποτα».
Ποιοί είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Οι φίλοι μου, ο σύντροφός μου, η αδερφή μου, η μητέρα μου, ο παππούς μου. Όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, των επιστημών που αγωνίζονται για ένα δίκαιο κόσμο αλληλοβοήθειας.
Ποιό χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Το ναρκισσισμό. Είναι αρκετά κουραστικό να επιβραβεύεις συνεχώς την ανασφάλεια και την ηλιθιότητα.
Πού θα θέλατε να ζείτε;
Στην Αθήνα, αλλιώς θα ένοιωθα φυλακισμένη αν δεν ζούσα εκεί που θα ήθελα. Στο μέλλον όμως, θα ήθελα να υπάρξω για ένα διάστημα δίπλα στη θάλασσα. Για αυτό περιμένω το επόμενο ταξίδι που θα κάνω μαζί με τον αγαπημένο μου, και θα είναι μια περιπέτεια σε μια ακτογραμμή της Αμερικής.
Ποιό είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Στην Ινδονησία, στο Ubud στο Μπαλί. Θέλω να ξαναπάω. Κλείνω τα μάτια μου και βρίσκομαι μέσα στους απέραντους ορυζώνες στους 41 °C , σαν ένας κόκκος ρυζιού στους πίνακες του Rudolf Bonnet.
Με ποιά ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τη Lucy Parsons. Ήταν Αμερικανίδα αναρχοκομμουνίστρια. Τη θυμόμαστε ως ισχυρή ομιλήτρια σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Μετά την εκτέλεση του συζύγου της το 1887 στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς στο Σικάγο που πρόσφερε το 8ωρο στην ανθρωπότητα, η Parsons παρέμεινε ριζοσπαστική ακτιβίστρια, ιδρύτρια των Industrial Workers of the World και μέλος άλλων πολιτικών οργανώσεων. «Eίναι πιο επικίνδυνη από χιλιάδες ταραξίες» έλεγε η αστυνομία του Σικάγο για την ίδια. Απόφθεγμα της που το θυμάμαι ακόμα από την πρώτη στιγμή που διάβασα τις ομιλίες της είναι: «Όταν η εργασία δεν θα είναι προς πώληση, οι κοινωνίες θα παράγουν ελεύθερους ανθρώπους που θα σκέπτονται ελεύθερα, θα δρουν ελεύθερα και θα είναι ελεύθεροι.»
Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Eric Satie, Michael Nyman και αδιαμφισβήτητα Flaming Lips.
Ποιό θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Ότι έχω πτυχίο αστροφυσικής από το Πανεπιστήμιο του Sussex, ότι πήρα υποτροφία στο Μεξικό για Κοσμολογία σε ένα από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια αστροφυσικής και αστρονομίας.
Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Τη φασαρία τους. Την παιδικότητα τους. Την ειλικρίνεια τους. Το ρομαντισμό τους.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Στα 12 μου η «Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά», που είχα δανειστεί από τη βιβλιοθήκη του δημοτικού. Η συγγραφέας Χάριετ Μπίτσερ Στόου επηρέασε την πολιτική μου σκέψη από τόσο μικρούλα, με έκανε αναρχική! Όταν έφτασα στα 17, τα «110 xάπια» του Μagnus και το «Θα φτύσω στους τάφους σας» του Μπόρις Βιάν όταν η ερωτική λογοτεχνία συναντάει την ποίηση, και ο ερωτισμός την πολιτική αναταραχή. Η «Μεταμόρφωση» του Κάφκα σίγουρα έχει καθορίσει την ζωή μου τα τελευταία χρόνια. Υπηρετώντας αυτό το κείμενο κατάλαβα πως μόνο πραγματώνοντας τις ριζικές επιθυμίες μας μπορούμε να είμαστε υγιείς.
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το «Naked» του Μike Leigh. Mια οδύσσεια ενός περιθωριακού, κυνικού ήρωα στο νυχτερινό Λονδίνο, με απίστευτους ποιητικούς διαλόγους. Εκεί που ο λόγος έχει δύναμη και μπορεί να σου εκτινάξει τα μυαλά. Έτσι το είχα βιώσει.
Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Ο Τουλούζ-Λωτρέκ ένας νυχτόβιος ζωγράφος, θαμώνας του Moulin Rouge με ατελιέ στην Μονμάρτη. Ο θρυλικός Γκωγκέν με τους θεϊκούς του πίνακες. Ξετρελαμένος με τα τροπικά τοπία και την ομορφιά των γυναικών. Και οι δύο ζωγραφίζουν έναν επίγειο παράδεισο μακριά από κάθε νόρμα.
Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Περισσότερο κρατάω χαμηλό προφίλ, αν είναι να πω πραγματικά τη γνώμη μου που μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις. Από τότε που ο πατέρας μου αποδείχθηκε μυθομανής, αποφεύγω ακόμα και το παραμικρό ψέμα. Υπερβαίνεις ένα τραύμα, απαλύνοντας την πληγή με το αντίδοτό του.
Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Walt Whitman, Virginia Woolf, Roberto Bolaño, William Η. Gass και πάρα πολλοί άλλοι Χέμινγουεϊ, Reginald Hill και η Ελίζαμπεθ Μπίσοπ, Αναΐς Νιν, Κλαρίσε Λισπέκτορ και η Zadie Smith.
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Από βαθιά γεράματα, μεγάλη γριούλα. Ερωτευμένη με τον αγαπημένο μου. Μαζί με την αδερφούλα μου.
Ποιά πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Η φρικαλεότητα του πολέμου και το αδιανόητο της βιαιότητας της ανθρωπότητας. Ο πόλεμος συνεχίζει να μαστίζει οικογένειες και να παράγει τόπους αβάστακτου πόνου.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Ο Θεός δεν εμφανίζεται με γλωσσικούς ήχους. Είναι μια βαθύτατη σιωπή. Είναι μια αίσθηση, μια εσωτερική Χάρη που θεραπεύει ή γλυκαίνει την έκσταση της καρδιάς σου. Όπως λέει και ο σύντροφός μου «το να μιλάς στον Θεό δεν πειράζει, άμα αρχίσει να σου μιλάει ο Θεός υπάρχει πρόβλημα!»
Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Η ίδια εμπειρία επιτέλεσης της «Μεταμόρφωσης» καθορίζει την αίσθηση του σώματος μου. Αν η πνευματικότητα σχετίζεται με την ανακάλυψη και την σάρκωση ενός αληθινού εαυτού, τότε βρίσκομαι σε κατάσταση διερώτησης, ευγνωμοσύνης και πρακτικής άσκησης της υπομονής. Κατανοώντας την ανθρώπινη ζωή ως μια πνευματική διαδικασία, μαθαίνουμε να συμπάσχουμε και να δρούμε με τρόπο που υπερβαίνουμε τις διαφορές μας. Θέλουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, να συνεργαστούμε για να μεταμορφώσουμε τα κατακερματισμένα κομμάτια μας σε ένα ευρύτερο ανήκειν.
Info: Από 15 Ιανουαρίου, κάθε Σάββατο στις 19.00 στο Θέατρο Πόρτα (Διεύθυνση: Λεωφ. Μεσογείων 59, Αθήνα / Τηλέφωνο: 21 0771 1333). Προπώληση: www.viva.gr.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
y