Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1994. Σπούδασε στη Γεωπονική σχολή του ΑΠΘ και πραγματοποίησε το μεταπτυχιακό του στη Φαρμακευτική Αθηνών. Μετά τη δυναμική και πολλά υποσχόμενη είσοδό του στον χώρο της λογοτεχνίας με το «Από Μέσα Πεθαμένοι» το 2017.
Με αφορμή το δεύτερο του μυθιστόρημα «Στη γη της αιώνιας θλίψης» (3η ανατύπωση) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή, απαντά στο ψυχογράφημα ερωτήσεων γνωστό και ως ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πρόκειται για μια ιστορία για τις ιδέες, τον έρωτα, την αγάπη, την ελευθερία, τη νομοτέλεια που διέπει τον κόσμο και την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης. Οι κεντρικοί χαρακτήρες μοιάζουν παγιδευμένοι σε μια σκακιστική παρτίδα στον χωροχρόνο, και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε κατά πόσον μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή και τη μοίρα μας.
Ένα αλληγορικό αστικό μυθιστόρημα, ένα σκοτεινό παραμύθι, που ακροβατεί ανάμεσα στον ωμό ρεαλισμό της καθημερινότητας και τον ρομαντισμό μιας άλλης εποχής, εμπνευσμένο από την κλασική λογοτεχνία. Ένα βιβλίο γι’ αυτούς που έχουν χάσει κάτι δικό τους για πάντα, για όσους έχουν την ανάγκη να αισθανθούν. Ένα βιβλίο για τους μοναχικούς νοσταλγούς του επέκεινα…
Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Κάποιες φορές, για μερικές φευγαλέες στιγμές. Όμως η ευτυχία είναι υπερεκτιμημένη, θαρρώ. Προσεύχομαι να καταφέρω να κατακτήσω κάποτε τη συναισθηματική γαλήνη και πληρότητα.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Σίγουρα πολλά από τα ελαττώματά μου, αλλά ίσως την έλλειψη υπομονής, πρώτο απ’ όλα.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για τους ανθρώπους που έχω πληγώσει —και πρόκειται να πληγώσω—, ηθελημένα ή άθελά μου, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου.
Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Οι άνθρωποι που βλέπουν τη ζωή όπως πραγματικά είναι και, παρά ταύτα, επιβιώνουν.
Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Την αγένεια και τον άκρατο ναρκισσισμό.
Πού θα θέλατε να ζείτε;
Νομίζω πως το νόημα αυτής της ερώτησης δεν έγκειται στο «που», αλλά στο «με ποια/[ποιον/ποιους».
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Οποιοδήποτε προσφέρει παράλληλη πρόσβαση σε ένα εσωτερικό ταξίδι αυτογνωσίας. Είτε πρόκειται για ένα μακρινό ταξίδι στο εξωτερικό, είτε για μια απλή βόλτα στη φύση.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Δεν ξέρω με ποιον ταυτίζομαι περισσότερο, αλλά σίγουρα αν μπορούσα να ταξιδέψω στο παρελθόν και να αγκαλιάσω κάποιον με συμπόνια, θα ήταν ο Βαν Γκόγκ.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Είναι μια πολύ μεγάλη λίστα. Αν πω στην τύχη τον 1ο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Σοπέν. Ή, από σύγχρονους, ο Einaudi.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Δε θεωρώ ότι έχω κατορθώσει κάτι στη ζωή μου ακόμη. Νομίζω πως ο «λογαριασμός» κάθε βίου γίνεται μονάχα στο φινάλε.
Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σου;
Την αγνή καλοσύνη τους.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Στην εφηβεία μου, «Ο Μαύρος Κύκνος», του Ντέιβιντ Μίτσελλ.
Η ταινία που σας σημάδεψε;
«Ντόνι Ντάρκο».
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Ο Βαν Γκογκ, για την ψυχή που κουβαλούν τα έργα του. Πολύ ακόμη κλασικοί, αλλά και από σύγχρονους, ο Leonid Afremov μου αρέσει πολύ.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Συνήθως για να μην πληγωθεί κάποιος άνθρωπος που νοιάζομαι.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Έσσε, ο Καζαντζάκης, ο Κάφκα. Δεν ξέρω αν έχει νόημα η καταγραφή, ωστόσο, είναι αρκετοί ακόμη που υπήρξαν καθοριστικοί για μένα.
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Θα απαντήσω με ένα πολωνικό τραγούδι. “Chciałbym umrzeć z miłości”.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Η αέναη και αναπόδραστη επανάληψη των ίδιων λαθών, ειδικά όταν αυτά επηρεάζουν άλλους ανθρώπους.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Τα πάντα. Όλα όσα γνωρίζει για τον κόσμο, και την πιο μικρή λεπτομέρεια.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Εξαντλημένος από την παγκόσμια συνθήκη που βιώνουμε και από κάποια οικογενειακά θέματα. Ωστόσο, όσο ζει κανείς, οφείλει να παλεύει να σηκωθεί και να προχωρήσει. Κι αυτό θα προσπαθήσω να κάνω.
