Αγαθή Δημητρούκα: «Ένιωσα να αγγίζω το θείο γράφοντας στίχους σε μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι»
Οι εκδόσεις Πατάκη και η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS παρουσιάζουν το βιβλίο «Κήπος με γιασεμάκια ο ουρανός» της Αγαθής Δημητρούκα. Ένα βιβλίο που συγκεντρώνει επιλεκτικά το στιχουργικό έργο της Αγαθής Δημητρούκα, αλλά και ποιήματά της, από το 1977 μέχρι σήμερα. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι Μαρία Καρακάουζι, Ρέα Λεσάζ, Δήμητρα Μήττα και Βαγγέλης Χατζηβασιλείου.
Με αφορμή την παρουσίαση και την κυκλοφορία του νέου συγκεντρωτικού έργου της συγγραφέα μίλησα μαζί της για το έργο της και την επαφή της με τον Νίκο Γκάτσο.
Ξεκινώντας πάντα μια συζήτηση, μια ερώτηση που συνεχώς έρχεται στο μυαλό μου είναι «Γιατί τώρα;». Ποια ήταν εκείνη η αφορμή για να δώσετε τώρα χώρο στους αναγνώστες σας ποιήματα και στίχους που κρατούσατε φυλαγμένα τόσα χρόνια; Η ιδέα γι’ αυτή την επιλεκτικά συγκεντρωτική έκδοση μου ήρθε το 2017 με αφορμή τα εξήντα χρόνια που θα έκλεινα το 2018. Ωστόσο, συζητώντας με την εκδότρια Άννα Πατάκη, είδαμε πως είχε έρθει η στιγμή για την αναθεωρημένη έκδοση του τόμου «Όλα τα τραγούδια» του Νίκου Γκάτσου. Κι εγώ, που, ως γνωστόν, αφήνω πάντα στην άκρη τα δικά μου προκειμένου να ασχοληθώ με το έργο του Γκάτσου, αφοσιώθηκα στην προετοιμασία του συγκεκριμένου τόμου, ο οποίος κυκλοφόρησε το 2018, και το δικό μου βιβλίο μεταφέρθηκε στο 2019.
Ουρανός που ανθίζει και ουρανός που μας τρέφει «Κήπος με γιασεμάκια ο ουρανός». Έχω την αίσθηση πως δημιουργήσατε ένα περιβάλλον σχηματικής σιωπής και αποστασιοποίησης από τον χρόνο του τότε και από τον σημερινό. Μιας, αν θέλετε, απελευθέρωσης. Σας ευχαριστώ γι’ αυτή την «αίσθηση». Θα συμπλήρωνα, μιας σχηματικής αλλά κραυγαλέας σιωπής και ρυθμιζόμενης αποστασιοποίησης ώστε να αποφευχθεί η πλήρης αποκοπή. Εξ ου και η απελευθέρωση, που λέτε, απλώς οριοθετήθηκε και περιμένω να ολοκληρωθεί σιγά σιγά και ελεγχόμενα.
Έχοντας «μαθητεύσει» στο πλευρό του μεγάλου στιχουργού και ποιητή Νίκου Γκάτσου. Μπορέσατε ποτέ να διαχωρίσετε μέσα σας την προσωπική σχέση με την επαγγελματική; Πάντα τη διαχωρίζω. Εξάλλου, από εκείνον έμαθα τον επαγγελματισμό.
Υπήρξαν συμβουλές του που θα μας εκμυστηρευόσαστε και κατ’ επέκταση συμβουλές που εσείς ακολουθήσατε και θα συμβουλεύατε σε νεότερους στιχουργούς ή ποιητές; Κοιτάχτε, από εκείνον έμαθα -και πριν τον συναντήσω ακούγοντας τα τραγούδια του κι όλα τα χρόνια που ζήσαμε μαζί- την τέχνη, την τεχνική και τους κανόνες της στιχουργικής κι ακριβώς αυτά διδάσκω στους μαθητές μου στα σεμινάρια στιχουργικής που παραδίδω στην Ανοιχτή Τέχνη. Δεν είναι πράγματα που μπορούν να εξηγηθούν εν τάχει, όπως απαιτεί μια συνέντευξη.
Σ’ ένα ποίημά σας γράφετε «Είμαι ακροβάτης / και γυρεύω δικό μου Θεό». Στις περιπλανήσεις σας, βρήκατε τις απαντήσεις στα ερωτήματα που είχατε ή η επαφή με το θείο είναι μια διαρκής αναζήτηση και αμφισβήτηση; Πράγματι, η επαφή με το θείο είναι μια διαρκής αναζήτηση και αμφισβήτηση, όπως και η τέχνη άλλωστε. Προσωπικά, ένιωσα να αγγίζω το θείο γράφοντας στίχους σε μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι, όπως συνέβη με το τραγούδι που αναφέρατε, ή άλλους στίχους για να μελοποιηθούν από εκείνον, καθώς, επίσης, συνεργαζόμενη με τον Τσαρλς Λόυντ και τον Γιώργο-Εμμανουήλ Λαζαρίδη και, πρόσφατα, συμβουλευόμενη τον Γκρέγκορι Ναζ στην ποιητική απόδοση αρχαίων κειμένων για το επόμενο βιβλίο μου. Πρόκειται για στιγμές ύψιστης ηδονής που η έντασή της ούτε μειώνεται ούτε ξεχνιέται όσα χρόνια και να περάσουν. Γι’ αυτές τις στιγμές είμαι ευγνώμων στους προσωπικούς μου θεούς.
Κλείνοντας, αν τελικά δεν ήταν στη ζωή σας η ποίηση, τι άλλο θα ήταν; Θα επικρατούσε το χάος που διαρκώς με απειλεί.
Info: Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 6/9 στις 20:30 στον Ιανό (Σταδίου 24)